Wrong Rooms

8

"Evde misin?"

Gelen mesaja bildirim panelinden bakan Maria hızlıca odasına girdi. Onu bir yerlere mi çağıracaktı? Yoksa evine mi geliyordu? Sadece konuşmayı başlatmak için mi soruyordu? Düşünceleri başından def ederken önce telefonu yatağa attı ardından kendisi uzandı.

"Evet"

Anında cevap gelince biraz şaşırdı. Ve gelen mesaja bir süre bakakaldı.

"Akşam seni bir yerlere götürmek istiyorum. Uygun musun?"

Heyecanla telefonu kapayıp oturur pozisyona geçti. Ne yazacağına karar veremedi ilk başta daha sonra meraklandı.

"Beni nereye götüreceksin?"

"Küçük bir yürüyüş gibi düşün önümüzdeki sefer daha plânlı olacağım."

"Aslında daha dün beraberdik, biraz erken değil mi?"

"Değil. Yoldayım, seni almaya geliyorum."

"Orda dur bakalım emrivakiden hiç hoşlanmam."

"Lütfen?"

Mesajı okuyan kız hemen aynanın önüne geçti zaten dışardan yeni gelmişti. Kendine bir süre baktıktan sonra bir şeye gerek yok diye düşündü. Bulunmaz Hint kumaşı o değil miydi zaten? O sırada önce kapının sesini duydu daha sonra ise odasına yaklaşan ayak seslerini. Kapısını çalan Jarvis konuşmaya başladı.

"Küçük hanım Damian bey aşağıda sizi bekliyor."

"Geliyorum Jarvis."

Odasından çıkıp aşağı inince salonda annesiyle konuşan Damian'ı fark etti.

"Hızlı geldin."

Maria'nın sesiyle onu fark eden Damian  hafif bir gülümsemeyle cevapladı.

"Zaten yoldayken yazmıştım."

Genç kız önce bu hareketine şaşırdı. Hep somurtan, asık suratlı bu çocuk resmen annesinin yanında göze girmek için gülümsüyordu. Bunları sonra konuşuruz diye içinden geçirip konuştu.

"Çıkalım o zaman."

"Önden buyrun."

Annesine görüşürüz diyerek evden çıktılar ve kapının önündeki arabaya doğru ilerlediler.

"Bahçenizi çok seviyorum."

"Beni bahçemize iltifat etmek için çağırdıysan geri döneceğim."

Kısa bir kahkaha attı genç oğlan. Fakat bu kahkaha kulağa masum gelmemişti. Genç kızın omzuna elini atıp onu kendine doğru çekti ve daha kırık bir sesle konuştu.

"Arkadaki kulübe hakkında bazı fakirlerim var."