Güne yine hastane odasında uyandı serçe bir aydır olduğu gibi kazada tehlikeli yaralar aldığı 3 ameliyat gecirdigi ve bitkisel hayata girdiği için doktorlar onu bir süre hastanede kalacağını söylemişlerdi ne kadar istemesede anne ve babası doktorlardan tarafi olup hastanede yatırıyorlardı. Anne ve babası uyandığımda beri hiç yanından ayrılmamışlar bir dediğini iki etmemişlerdi. Doktorlar ise hergun saat başı gelip kontrol ediyor durumunun gün geçtikçe düzeldiğini söylüyorlardı. Serçe anne ve babasını gördükçe bitkisel hayattayken gördüğü rüyayı düşünüp bu haline dua ediyordu babasının bir içkici olduğunu ve bir adama onu sattığını düşünmek gerçektende kötü birşeydi hele annesini bir daha görmemek bir taraftanda dünyasındaki güneyi düşünme sen edemiyordu. Gerçekten öyle biri var miydi? Yoksa bilinç altının ona oyunumuydu? Ne kadar bos ver düşünme dese de düşünmeden yapamıyordu gerçekte öyle birinin olmasını isterdi ama zorla ona satılmak istemezdi. Birde dünyasındaki kendisini düşündü ne kadar masum savunmasız biriydi ama gerçekte asla öyle değil di masumdu ama kendini savunan tehlikelerde başa çıkabilen bir kişiliği vardi babası onu 10 yaşında karateye yollamış dövüş dersleri aldırmıştı böylelikle hem kendini koruyabiliyor hemde çevresinde tehlikede olan herkesi ama ruyasinda öyle değildi.
Rüyasındaki gibi babasından şiddet gören bir kiz hiç olmamıştı ne babası nede annesi şimdiye kadar ona bir kere bile vurmamıştı. Derin düşüncelerden içeriye giren annesiyle çıktı.
"Anne ben ne zaman çıkacağım hastaneden vallaha sıkıldım evimi ozledim " dedi sitemli sesiyle serçe
Arife hanım kızının bu hallerini ne kadar özlediğini fark etti önceden bu davranışlarına sınır olsada sağ olsunda herşeye raziyim diyordu artık
"Baban doktorla konuşmaya gitti eğer kötü bir durum yoksa bugün çıkartırlar " dedi annesi cümlesini tamamlar tamamlamaz kapı açılarak gülümseyerek odaya girdi hakan bey
"Kızım sana sevinecegin bir haberle geldim " dedi hakan bey karısının yanına otururken serçe sevinçle
"Yoksa hastaneden çıkıyor muyum ?" Dedi hakan bey kızının bu sevinçli haline tebessümle yanıt verdi
"Evet doktorlar gayet iyi olduğunu ve çıkabileceğini söylediler sadece evde dinleneceksin " dedi serçe sevinçle bağırınca arife hanım ve hakan bey kahkaha attılar o anda kapı açılıp içeri güler yüzüyle esma hanım girdi
"Neşeniz bol olsun serçe hanım " dedi serçe ona gülümseyerek
"Tabiki bol olsun bugün hastaneden çıkıyorum çünkü " dedi esma hanım serçenin cümlesiyle gülüp
"Senden mutlusu yok sercecim hakan bey siz çıkış işlemlerini hallede bilirsiniz sercecim sende kendini yormayacaksın " dedi ve gülümseyerek odadan çıktı hakan bey doktorun arkasından işlemleri halletmek için çıkarken serçe sevinçle annesinin ona uzattığı üst ve pantolonu giydi...
Hakan bey islemleri halledip odaya gelirken onu heycanla bekleyen kızını odanın kapısının önünde bulunca kahkaha atarak
"Ah benim deli kizim hallettim hadi gidebiliriz " dedi serçe babasına gülüp adım atacaktı ki koluna giren arife hanımla bakışları annesini buldu .
"Anne ben iyiyim tek başıma yürüyebilirim " dedi arife hanım kızına bakıp kolunu çekti
"Iyi bakalım ama düşecek gibi olursan tutarım bilmiş ol " dedi serçe gülümseyerek başını salladi hastanenin bahçesine çıktıklarında serçe gülümseyerek derin bir nefes çekti içine ne kadar özlemişti temiz hava almayı o anda kendisine birinin çarpmasıyla düşme tehlikesi yaşadı arife hanım hızlıca kızını tutarak düşmesini engellemese serçe çoktan yerdeydi sinirle arkasını dönüp çarpan kişiye birsey diyecekti ki çarpan kişi ondan once davranarak
"Özür dilerim " dedi serçe çarpan çocuğa baktığında şaşkınca ağzından tek bir isim cikti
"Efkan"
1. Saat sonra
Serçe hastaneden çıkarak evine gelmişti evini o kadar özlemişti ki burnunda tutmuştu rüyasını hatırlamadan edemedi yine bu evden bir adama satıldığını bilmeden cıkmış bir daha gelememişti evine düşünmemeye çalıştı ama bu sefer aklına hastanede ona çarpan çocuk geldi o efkandi biliyordu dünyasındaki gördüğü kişilerin suratlarını ve isimlerini unutmamıştı unutamazdı da zaten çocuk serçe ismini söyler söylemez
"Adımı nerden biliyorsun ?" Demiş ve şüpheyle serceye bakmıştı serçe ise gerçeği söylemek yerine bir arkadaşıma çok benziyorsunuz adı efkanda o zannettim dedi ve anne ve babasıyla çocuktan uzaklaştı.
Arife hanım kızının düşünceli halini gorunce
"Sercecim ne düşünüyorsun?" Diye sordu serçe annesinin sesiyle derin düşüncelerden çıkarak annesine baktı.
"Hani sana rüyamdan bahsetmiştim ya anne " dedi arife hanım kızına evet anlamında başını salladi.
"Işte bugün hastaneden çıktığımızda bana çarpan kişi o rüyamdaki kişilerden biriydi adı da efkan " dedi arife hanım şaşkınca
"Nasıl yani ? O rüyanda gördüğüm biriyse niye gerçeği söylemedin?" Dedi serçe annesine bakarak
"Anne çocuğa seni rüyam da gördüm ordan ismini biliyordum desem beni deli sanacaktı " dedi arife hanım başını sallayarak
"Doğru kim bir kızın rüyasında onu gördüğünü ve ismini bildiğine inanir " dedi serçe annesine bende ondan demedim bakışı atti. Hakan bey salona girip tekli koltuğa oturdu.
"Şercecim odanda mi dinlenirsin yoksa annen buraya bir yatak hazırlasın mi ? Dedi serçe babasına gulumseyerek
"Odama çıkmayı düşünüyorum baba orda daha rahat ederim " dedi haka bey kızına gülümseyerek arife hanıma baktı.
"Aksam yemeğine ne var ? Çok acıktım " dedi arife hanım ayağa kalkıp mutfağa giderken
"Hazırlarım şimdi senin tok olduğun bir an yokki bey sen hep açsın?" Dedi annesinin bu cümlesi babasını guldurdugu kadar serçeyi de güldürmüştü annesi babası ne zaman yemekte ne var acıktım dese bunları söylerdi babasına bakarak
"Baba ben odama çıkıyorum odamı çok ozledim annem yemeği hazırlayınca beni çağırın" dedi Hakan bey ona başını sallayarak tamam değince serçe gülümseyerek merdivenleri çıkarak odasına girdi ve hiçbirşeyin değişmediğini gördü pembe rengi çok severdi ozmanlar kaza olmadan once odası duvarlar yatak dolap hep pembeydi.
"Bu odayı değiştirme zamanı geldi geçti bile dedi kıkırdayarak kikirdamasinin diğer sebebi salondan gelen babasının sesiydi.
"Odan aynı duruyor heryer vicik vıcık pembe yarın yeni yatak ve dolaplar seçmen için bir görevli görecek kurtul artık o lanet pembe renkten odana seni uyandırmak için geldiğimizde pembeden ölmeyelim " dedi serçe babasının bu hâline şükretmişti ya rüyasında ki gibi biri olsaydı aman allah korusun dedi ve yatağa yattı ayakları dışarı geldiğini gorunce tekrar kikirdadi ozman boyu kısaydı şimdi uzadığını fark etmişti derin bir nefes çekerek içine basinin altindaki yastığa sarılarak ruyasindaki o denizleri kıskandıracak kadar güzel o mavileri düşündü gerçekte öyle biri varmiydi acaba ?
"Yoktur ya öyle biri olsa elbet görürdüm " diye düşündü kendi kendine
"Ya varsa ve ben görmediysem?" Dedi bu seferde ama hemen vazgeçti bu düşüncesinden ve derin bir nefes alıp gözlerini kapattı ama sonra aklına gelen şeyle gözlerini açarak gülümsedi
"Tufan ve erdem amca ne yapıyorlar acaba? Tufan da baya değişmiştir hala kafeleri var mi acaba? Ve hâlâ şarkı söyleyecek miyim orda " dedi ve yarın sabah onlara uğramaya karar verdi onu karılarında gorunce ne yapacaklardi ve tufanla şarkı söylemeyi özlemişti tufan serçenin üniversiteden arkadaşıydı babası erdem beylede tufan serceye kafelerinde şarkı söylemeyi teklif ettiğinde tanışmışlar ve hemen kabul etmişti ikisi de ıyi insanlardı serçe tekrar neşeli bir şekilde gözlerini kapatarak kendini uykunun kollarına attı...
Merhabalar 1.bölümle burdayım beni özlediniz mi? Yada serçe ve güneyi diğerlerini? Onlar sizi çok özledi ve geri geldiler siz de oy ve yorum atmayı unutmayın...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
adı:serçe (mafyanın tutsağı 2)
Teen Fictionrüyasında gördüğü adamla aylar sonra karşılaşan serçe ne yapacaktı? Peki bu adam rüyasında gördüğünden daha tehlikeli bir mafyaysa! ona ve hayatına alışabilecek miydi? Peki tehlikeli bir mafya olan güney hayatına bir anda giren serçeyle ne yapacak...
