Ay'a Hasret

2

  3 ay önce
"Kızım baban erken gelicek bugün hadi gel beraber yemek hazırlayalım."
"Tamam sultanım geliyorum "
"Ne yemek yapalım"
"Sarma saralım bence hem babam çok seviyor."
"Çayın yanına ne hazırlayalım?"
"Kek yapayım, kızının ellerinden dene bakalım beğencek misin?"
"Senin yaptığın herşeyi beğenirim ben bitanem."
Kocaman sarıldım anneme çok seviyordum onu fazlasıyla hemde. Babam bu aralar sıkıntılı gibiydi sürekli dalıp duruyordu. Ama o derdini anlatmayı sevmezdi çok zora girerse anlatırdı. Biz kafamıza takıp üzülmeyelim diye elinden geleni yapardı o. Ben babasına hayran büyümüş kızlardandım. Babam çok düşünceli biriydi. Bizi kırmamak için çok uğraşırdı. Annem gerçekten çok şanslı biriydi. Ama en az babam da onun kadar şanslıydı. Yani ikisi birbirini tam olarak tamamlamıştı.
Annemle beraber sarma sarıyorduk. Kahkahalarımız evi dolduruyordu resmen. Kapı çaldığında kapıyı açmak için kalktım. Babam gelmişti, bugün morali daha bozuktu. Keyfini biraz yerine gelsin diye şebeklik yapıp duruyordum. En sonunda gülmeye başladığında tebessüm ettim. Onların mutlu olması benim için çok önemliydi. Onlar benim için herşeyi yapıyorlardı çünkü. Geleceğim için herşeyi, daha ben dünyaya gelmeden yapmaya başlamışlardı. İnsanın sevildiğini hissetmesi o kadar güzeldi ki. Tanımı olsa yapmaya çalışırdım ama bu kelimelere sığmazdı ki. Yemeğimizi yedikten sonra keki yapmaya kalktım. Annem sevdiği için ıslak kek yaptım. Masada sohbet ediyorlardı. Bi' tartışmaydı galiba bu. Kestiremiyordum ne olduğunu, babamı ilk defa bu kadar sinirli görmüştüm. Anneme değildi bu siniri emindim. Annem endişeliydi, yüzündeki ifade tam olarak endişeydi. Geldiğimi farkettiklerinde sustular. Bişey olmuştu belli ama ne olmuştu ki. Babam kalkıp salona geçti. Annemde yatıcam diyip odasına geçti. Olmuştu bişey işte belliydi. Ama hiçbir zaman böyle olmazdı ki. Neydi şimdi bu?
Takmayıp odama geçtim. Bazen sorunlar çıkardı. Her ne kadar çevremize yansıtmak istesek de başaramayabilirdik. Bunlar olabilirdi, doğal şeylerdi. Annemin yüzündeki endişeyi, babamın sinirini unutmak istiyordum.
"Aymira kalk hadi bitanem kahvaltı hazırladım"
"Ya anne uyumak istiyorum" alnımdan öpüp
"Hadi annem"
"Anne lütfen azıcık daha" tam geri uykuma dalıyordum ki saçlarımı okşamaya başladı.
"Kızım hadi baban sofrada bekliyor."
"Tamam sultanım geliyorum." Kalkıp duşumu aldım saçlarımı kuruttum. Aşağı indiğimde kahvaltının balkona kurulduğunu gördüm. Babam çaktırmadan birşeyler yiyordu. Babamın bana arkası dönüktü. Kulağının dibine yaklaşıp
"Yakaladım" dedim. O da suçlu edasıyla ellerini kaldırıp
"Polis bey valla çok acıkmıştım"
Kahkaha attığımda o da kahkaha atmıştı. Dün akşamki hâlinden hiçbir şey kalmamıştı. Çok sevinmiştim buna, kim isterki ailesinin sorun yaşadığını görmeyi. Beraber kahvaltımızı yaptıktan sonra telefonum çaldı. Hilal arıyordu, açtığımda buluşalım Kayla da geliyor seni özledik falan dedi. Onlar benim 12 yıllık arkadaşımdı. Son 2 hafta görüşememiştik. Sürekli bı şekilde işimiz çıkmıştı. Hiç bu kadar ayrı kaldığımız olmamıştı. En fazla 1 hafta olurdu o da aile ziyaretlerine gidildiğinde. Ama biz ziyaretlerde 2 gün kalıp sonra üçümüz tatile giderdik. Masadan müsade isteyerek kalkıp odama geçtim. Yaz aylarındaydık o yüzden yüksek bel şort üstüne de askılı giymiştim. Her zaman gittiğimiz kafede buluşucaktık. Orası Hilalin babasının kafesiydi. Bu yüzden genellikle orada buluşur, istediğimiz kadar vakit geçirirdik. Kafenin terası armut koltuklarla doluydu. Biz genelde terasta otururduk. Hazırlanıp aşağı indiğimde babam iki tane koruma almamı söylemişti. Nedenini anlamasam da korumalarla çıktık evden. Kafeye giderken arkamızdan siyah araba geliyordu. Umursamadım babam ek koruma göndermiş olabilirdi. Kafeye geldiğimde direk terasa çıktım. Kayra gelmişti ama Hilal yoktu daha. Kayra'ya koşup sarılmıştım.
"Yaaa çok özledim seni Aymira"
"Bende çok özledim" diye çığlık atıp üstümüze atladı Hilal.
Tam da beklenen hareketler. Yere düştüğümüzde bu halimize kahkaha atmaya başlamıştık.