Bu kitapa başlamama en büyük destekçilerim olan kuzenim Ebrar'a ve en yakın arkadaşım aynı zamanda abimin nişanlısı olan Özge'ye teşekkürlerimi sunuyorum ve bu kitabı onlara ithaf ediyorum....
Umarım güzel bir başlangıç olmuştur...
Multi: Daniella Lee
Keyifli okumalar
Neydi bu boş hisler? Yalnızlığım mıydı? Annemin uzun zaman önce bizi terk edip ben yalnızlığa itmesi miydi? Yoksa babamın sanki onu kızı değilmişim gibi beni görmezden gelmemesi miydi? Neydi beni bu boşluğa iten? Yoksa küçüklüğümden beri rüyalarımda görüp aşık olduğum bir erkeğin imkansız olması mıydı? Peki ya benimde için de yaşadığım bu dünyanın her zaman koşturup yerimde saymış olmam mıydı? Neydi bu hisler?
Kapının tıklatılmasıyla derince bir nefes alıp boş gözlerimi duvardan çekip tıklatılan kapıya çevirdim. Kapıda beliren asistanım gülümseyerek bana baktı.
''Bayan Lee, Bay Hadwerd'ın seans saati geldi müsaitseniz...'' sözünü devam etmesine izin vermeden cevap verdim.
''Lütfen onu içeriye çağır'' kafasını onaylar bir şekilde eğip usulca odadan çıktı.
Ben ise bir hiçliğin içinde kaybolmak istedim. Deliriyordum, yok oluyordum, ama sesimi duyan dahi yoktu.
Kapım ikinci defa tıklatılıncaya kadar bu düşüncelerden uzaklaşmak dahi istemiyordum lakin insanların bana ihtiyacı vardı. Ben iyi olmaya bilirdim ama onları dinleyip biraz olsun yüklerini hafifletmek bir nebze olsun beni rahatlatmakla kalmıyor huzura ermeme neden oluyordu.
Gülümsedim. Elimle koltuğu işaret ederken ona gülümsemeyi de ihmal etmiyordum.
Acılara inat gülümsedim.
En iyi yaptığımız sahtekarlık değil miydi ?
''Lütfen oturun Bay Hadwerd.'' Dediğim yere otururken gözleriyle beni süzmeye devam ediyordu.
''Bayan Lee'' Gözlerimi ondan çekmeme engel olmuştu.
''Bugün sizin terapiye ihtiyacınız var gibi duruyor.''
Gözlerimi hastamdan çekip. Masamın üzerindeki not defterimi ve kalemimi elime aldım.
''Hangimiz koşulsuz bir şekilde mutluyuz ki Bay Hadwerd''
Ben acılarımla gülümsedim ama dışarıdan bakan bir insan bunun içten bir gülüş olduğunu sana bilirdi.
Bir şey demesine izin vermeden seansımıza geçmek için söze başladım.
''Evet Bay Hadwerd bugün nasılsınız?'' Gülümsememe karşılık verdi.
''Sayenizde her geçen gün daha iyi oluyorum''
Parlayan gözlerine baktım. Oradan gözlerim acılarından dolayı olan kaz ayaklarına. Gülümsediğinde oluşan dudaklarının yanındaki gamzelerine ve ardından boynuna baktım yaşlanmaya başladığını bağırır bir şekilde oluşmaya başlayan kırışıklıklarına. Günler miydi insanları yaşlandıran yoksa olaylar mı?
''Bugün karımın mezarına gittim. O öldüğünden beri cesaret edip gidememiştim.''
Kalemimi oynatıp not defterime not düştüm.
'' COX HADWERD
50 HAFTA
HASTA ACILARIYLA BAŞ EDEBİLİYOR VE BİRKAÇ SEANSTAN SONRA TAM OLARAK İYİLEŞEBİLECEK''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EFENDİ URF
Fantasyİkimizde birbirimizin hayatına dahil olmalıydık. Tanrı bizi buna mecbur kılmıştı. Değişmek istemiyordum ama buna mecburdum. Hayatım ellerimden kayıp giderken ben ise sadece ona elveda dedim. O urf'un ta kendisiydi.
