Her Şey Güzel Olacak

Okulun İlk Günü

Yarın orta okulumun ilk günü ve ben çook ama çok heyecanlıyım biran önce uyuyup yarın olmasını istiyorum. Hemen ne giyeceğimi hazırlayıp, küçük bir çanta ayarlayıp yattım. Ama bir türlü uyuyamıyorum.(Sağa dön yok sola dön yok)İçim içime sığmıyor. En son hayal etmeye çalışırken uyuya kalmışım. Sekiz alarmım çaldı, kapadım. Daha sonra sekiz on alarmım çaldı, ani bir kalkışla elimi yüzümü yıkayıp,üzerimi giyinip, azıcık bir şey atıştırıp, evden çıktım. Amcamın kızı Melek kapının önününde beni bekliyormuş. Tabi aramızda üç ay olan kuzenimden azar yedim. "Yine uyanamadın dimi! Erteleyip durdun alarmı, ilk günden okula geç kalacan, zaten yürüme çıkıyoruz" diyinip durdu. Amaaan kime laf anlatıyordu ki o, ben heyecandan ne yapsam diye düşünüyordum. Yine ellerimle oynamaya başlamıştım.

Melek: Heycanlanmana gerek yok, önceden gittiğin yerde okuldu, burası da okul farklı olan çevren olacak dedi.

Nereden çıkardın heyecanlandığımı, ben heyecanlı değilim ki.

Melek: Hmm hmm sen ne zaman ellerini birleştirirsen heyecanlı oluyorsun.

Bir şey diyemedim çünkü haklıydı, canım kuzenim nasıl da tanıyor beni, eeeee ne de olsa beraber büyüdük, beraber fukahat işledik, anlayacağınız kardeş gibiyiz. Ooooooo bayaği bir çene çalmışız. Neredeyse okula geldik, konuşuncada nasıl zaman geçiyor. Hayde bismillah okula ilk adımımı attım. Nasıl heyecanlıyım varya düz koridorda bile yürüyemiyorum. İçimden hemen beni rahatlatan o şarkıyı söylemeye başladım. Benim sınıfım, en üst kattan koridorun en sonundaki ilk sınıftı, 5/G ne kadar da değişik geldi. Sınıfa girdik, neredeyse herkez gelmiş gibiydi. Melek beni sınıfıma bırtakıp gitti. Kapı tarafı en arka sıraya geçtim. Herkez birbiriyle nasıl da kaynaşmıştı varya, eski sınıfımdan tanıdığım arkadaşlarım da vardı. Hiç olmazsa yanlızlık hissetmiyordum. Sınıfa bir kız girdi, az kilolu sevecen birine benziyordu ablasıyla gelmişti. Sanki bir yerden tanıyormuş gibiydim, ama çıkaramıyorum bir türlü. Yanıma geldi, sen bizim eski mahalledeki kız değil misin? diye sordu. "Aaaaa evet evet tanıdım, sen Nisanur'sun değil mi?"Bende diyorum bu kızı bir yerden tanıyorum ama nereden, merhaba ben de Sevilay. O kadar mutluydum ki hem eski mahalle arkadaşım olan hemde ilk tanıştığım sınıf arkadaşım. Tam sohbete başlayacaktık ki sınıf öğretmenimiz sınıfa girdi.Uzun zaman sonra erkek öğretmenim olunca biraz ne yalan söylim şaşırmıştım. Orta boylarında heralde sarı kumral karışımı bir saç rengi vardı. Tabi mavi gözlerinide unutmayalım. İlk günden nasılda alıştık birbirimize. Sırayla herkes birbirini tanıtıyordu, ben Nisanur ile en arkada olduğum için bize sıra daha çok vardı, eee napalım herkese saygı gösterip dinledik ve sıra bize geldi önce nisa kendini tanıttı sonra ben ve zil çaldı.Teneffüste Melek geldi ne yaptın diye sorup gitti.Ve Nisa ile konuşurken diğer kızlar geldi tanıştık sohbet ettik. Efsanur, Ayşenur, Beyzanur komik, deli, enerji dolu bir sınıfım vardı anlayacağınız. Ve ben gayet de memnundum, çünkü benimde onlardan bir farkım yoktu. Zaman baya bi hızlı geçiyordu, geçtikçede yeni öğretmenlerle yeni derslerle tanışıyordum. Ders programımızı, kitaplarımızı aldık ve çıkış saati geldi. İlkokuldan Yasin ve Yasemin, ben ,Melek , Nisa , Ayşe ,Yasin'in mahalle arkadaşı Yunus Emre birlikte çıktık. Hepimizin evi aşağıdaydı tabi bir yolda hepimiz ayrılıyordu. Kitaplarım çantama sığmadığı için elimde tutuyordum. Arkadan birisi artık yanlışlıkla mı, bilerek mi çarptıysa kitaplarım yere düştü tam ona bağırıyordum ki...