BEHIND YOUR EYES

Chapter 1

XYLIESHA ICLAIRE

Nakatayo ako sa harap ng salamin ko. Sinusuri ang aking uniporme.

My school uniform is simple yet display elegancy.

A plain white blouse matched with an above the knee dark blue skirt. A stripped royal blue necktie and lastly a coat with the school logo embroidered on the left side.

Tinitigan ko ang logo at hinawakan. Nabighani sa napakadetalyadong pagbuburda ng logo ng paaralan.

Matapos ang isang segundong pagtitig dito. Nakarinig ako ng mahinang katok sa pinti ko at biglang pumasok ang isang maid.

"Youngmiss, kakain na po" saad nito sa akin.

Tumango lang ako sa kanya at mabilis na kinuha yung mga gamit ko at lumabas sa kwarto ko.

Dumiretso ako sa kusina namin, kung saan nakita ko ang Ama ko, kumakain ng almusal nya.

Upon seeing him, I clenched my fist and just walked towards our kitchen aisle.

Sa eskwelahan na ako kakain ng almusal. Maaga pa naman ngayon bago magsimula ang klase namin.

Nagtimpla ako ng oatmeal at nilagay sa tumbler ko. Kumuha rin ako ng sandwich para kainin ko papunta ng school.

Lalakad na dapat ako palabas sa kusina namin ng biglang nagsalita si Dad.

"What time will your class end today?" he asked me.

"3 po" I replied back.

"Don't forget about today" saad nito sa akin.

I clenched my fist again and swallowed a lump in my throat.

"Opo..." sagot ko sa kanya. "Aalis na po ako, Dad"

My Dad hmm in response and that was my cue to leave right away.

Pagkalabas ko sa pinto namin. Naghihintay na sa akin ang pagmamay-ari naming sasakyan.

Pumasok na ako sa loob ng sasakyan at nagsimula ng magmaneho ang driver.

As the car moved, I stared at the window. Maganda ang panahon ngayon.

The sun is shining today and the sky is  showing its beautiful shade of blue.

I can say today is beautiful pero I can't see it that way. Its hard for me to see the beauty of the world now.

Biglang nag beep ang phone ko. Binuksan ko ito at may nakita akong notif.

Mabilis kong tinanggal ang notif at tinago ang phone ko sa bag ko.

I know what today is. You don't have to remind me. Hindi ko talaga makakalimutan ang araw na to.

******
Nasa room na ako ngayon at may instructor na sa harapan ko. Nagtuturo sa lesson namin.

"....in the romantic era, composers sought to create music that was individualistic, emotional, dramatic and often programmatic; reflecting broader trends within the movements of Romantic literature, poetry, art, and philosophy"

I was listening intently to our professor until the ring bell indicating our class was done.

"Okay class that is all for today. Goodbye" sagot ng Professor namin.

As our professor bid his goodbye, nagsimula ng mag-ingay ang classroom namin.

Lahat ng mga kaklase ko ay masayang nagkwekwentuhan kasama mga kaibigan nila.

Smile was displayed on their faces while chitchating with their friends.

Meanwhile me? I'm just quiet in my sit, tidying my stuffs.