Echo Clark's PoV
It's 7:00 PM
Oras na pero bakit wala pa siya. Woops! Yung bulaklak.
Makapitas na nga lang. HEHEHE kulang na sa time eh.
Huh? Ito na pala siya.
"Magandang gabi Hurricane." Ani ko at hinawakan ko ang kamay niya pero pumiglas ito.
"Clark I have a love ones that beats my heart." Ani nito at nilapitan ko. Ngumiti ako at ibinigay ito.
"You can have this flower. Alam ko Hurricane, the girl in my dreams." Bumuntong hininga ako at tumalikod.
"I'm sorry Clark.." Malumanay na sinabi niya. She took me by the arm.
"But we can be friends together and be a teammate." She withers. Nagpamalas ng ngiti.
"Hala! Tumutunog na ang pulseras na suot-suot mo Clark!" Nag-aalalang sigaw nito.
"Ayos lang Hurricane. Tutal we're a team right? Kaya malalaman mo na kung sino ako in real life." Sabi ko at unti-unti nang nawawala ang dati kong anyo.
"So this is me Jeffrey Cooper." Sabi ko at niyakap ko siya.
"Salamat dahil tinanggap mo ako kung sino ako Hurricane." Sabi ko at ngumiti siya.
"See yah!" Ani nito at hinalikan ako sa pisngi.
Grabe di ko inakalang mangyayari yun. Parang panaginip lamang ang lahat ng nakikita ko.
Saksi ang buwan at bituin sa aking nararamdaman. Tanging pinagtagpo lamang tayo pero di itinadhana.
Hindi talaga tayo puwede! Hindi tayo puwedeee!
Napaluha ako sa lungkot na nararamdaman ko.
Sa una pa lang na dapat na hindi na ako umasa.
Huwag nating pahirapan ang ating mga puso. Dahil hindi tayo puwede. Kahit anong pilit ay hanggang dito na lang ang lahat.
Sana maging masaya ka kung sino ang iniibig mo. Susuko na ako sa laban ng ating pag-iibigan Hurricane.
Sana magparamdam na yung taong iniibig mo Hurricane at maging masaya sana kayo.
Siguro oras na rin para kalimutan ko na siya.
"At oras na rin para umuwi ka na Clark." Ani ng nakakainis na si Zeke.
"Aughh di mo ba nakikita na nagdadalawang isip ako?" Sabi ko at tumango naman siya.
"Sorry, lagi mong tatandaan na lagi mong sundin ang puso Clark." Payo ni Zeke. Bumalik na kaagad siya sa bulsa ko.
Tama dapat lagi kong sundin ang puso ko. Pero paano kung kailangan sundin ang utak? Nevermind.
Uuwi na nga ako. Good bye kung nasaan ka man my lady friend.
Jea's PoV
Ayun pagbalik ko sa dati kong anyo ay kinausap ko si Dixie.
"Dixie bakit si Jeff pa? Pwede namang iba pero bakit siya pa?" Tanong ko.
"Di ko alam Jea baka pinagtatagpo ulit kayo ng tadhana!" Masaya niyang sinabi.
"You have a point. But di na ako naniniwala sa tadhana at forever noong nangyari ang nakaraan. Ang nakaraan ay nakaraan Dixie." Ani ko at bumalik na siya sa bag ko.
Siguro tama na kalimutan ko na talaga siya.
Hindi ko pa pala nahahanap ang katotohanan. Arghh ang gulo-gulo ng isip ko.
May mas lala pa kaya rito? Hay sana wala na.
Teka ano toh? Bakit may litrato ako rito?
May sulat sa likod..
BINABASA MO ANG
DEAR MY PARALLEL SELF✔️
ФэнтезиIn the world of Jea's upbringing she unexpectedly did not expect to be trapped. It is in her hope that she will find her real parents. That's more than enough to make her life miserable. Will she be able to handle the life she faces? Or can Jeff cha...
