Chapter 20 (ENDING)

23 15 0
                                    

Mahimbing ang tulog mo Jeff ah! Mukhang napagod ka yata kahapon sa laro natin.

Inayos ko ang kumot niya dahil nakakalat ito. Tunay na mabuti kang kaibigan Jeff kaso wala kang tinuturing na kaibigan.

Kaya nandito ako para sa'yo buong araw para maranasan mo rin ang nararamdaman ng may mga kaibigan.

Hay napakacute mo naman. Picturan ko nga HAHAHA di naman niya malalaman eh.

"J-Jea anong ginagawa mo?" Tanong niya.

"A-Ah wala! Gising ka na pala. Magandang araw sa'yo Jeff!" Pautal-utal kong sinabi.

HAHAHA buti napicturan ko kaagad.

"Amm Jeff labas naman tayo kahit papano. Kung gusto mo lang naman. Gagala lang naman tayo eh," Sabi ko.

"Hmmm sige, sino ba kasama natin?" Tanong niya.

"Kasama? Wala tayo lang namang dalawa eh. Ipapasyal lang naman kita sa labas. Di ka na kasi lumalabas," Sabi ko.

"T-Tayong dalawa lang? A-Amm okay sige.." Sabi niya.

"Yey! Okay kumain ka na at aalis na tayo," Sabi ko.

"Doon muna ako sa baba. Hintayin kita ah! Ay wait hindi pala, isa pala itong trip kaya mag-impake ka ng pang-isang araw lang naman," Sabi ko.

"Joke lang HAHAHA siyempre gagala lang naman tayo," Sabi ko.

"O-Okay see you later today!" Sabi niya.

"Hmmm bakit ba ang tagal niya? Hays.."

"O Jea kanina ka pa ba nag-aantay?" Tanong niya.

Napalunok ako at napatulala "O-O Jeff tara na?"

"Halika na nga, ang bagal-bagal mo," Sabi ko.

"Saan naman tayo pupunta?" Tanong niya.

"Basta! Ako na bahala sa pupuntahan natin," Sabi ko.

At the park with Jeff

"So sa parke? Actually di pa talaga ako nakakapunta rito," Sabi niya.

Nanlaki ang aking mga mata at napatulala. "G-Grabe, talaga? Kaya nga igugugol ko ang nalalabi kong buhay na kasama ka. "

"Bakit mo naman nasabi yan ha?" Tanong niya.

Ngumiti ako sa kaniya. "Wala bakit? Ayokong nakikita ang isa sa mga kaibigan ko na laging nalulumbay."

"I don't have a friends, but you are always there for me, ”He said.

"Of course! Cuz your my friend Jeff!" I said.

He yelled and turns to red. "Anong nakatatawa? May dumi ba sa aking mukha?"

"HAHAHA wala, ewan ko kung bakit ako natatawa," Sabi ko.

"Okay..  So anong gagawin pala natin? Alam mo, hindi ko talaga gustong lumabas kaso mapilit ka," Wika niya.

"May alam akong pwedeng gawin! Bili! Jeff bilisan mo naman!" Sabi ko.

"Sasakay tayo sa ferris wheel? A-Ah eh huwag na lang," Wika niya.

"Hay nako naman Jeff. Natatakot ka ba? Biruin mo sa isang simpleng ferris wheel lang yan. May nangyari ba kung bakit ayaw mo nang lumabas?" Tanong ko.

"Ayoko nang balikan pa ang nakaraan Jea," Saad niya.

His tears could fill a cup. "Nakasakay kami sa ferris wheel noong araw na iyon ng biglang tumigil dahil nasira ang makina. Nasa pinakatuktok kami noon at abot tanaw ko ang bahay namin. Isang di inaasang nangyari ay nangyari. Tatalon sana kami ng biglang sumabit ang kasuotan ni Mama. Di kaagad siya nakahawak kaya nahulog ito at naputuan nang hininga."

DEAR MY PARALLEL SELF✔️Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon