3

6.4K 634 17

by Hayzel_Minn

by Hayzel_Minn

Zawgyi

"ကိုယ္အမ်ားႀကီးလြမ္းေနခဲ့တာ"

ေႏြးေထြးသြားတဲ့ခံစားခ်က္ႏွင့္အတူရလာတဲ့ကိုယ္သင္းနံ႔ေလးက တစ္လလံုးစာအုပ္ပံုေတြထဲေခါင္းႏွစ္ၿပီးပင္ပန္းလာခဲ့သမ်ကိုဆြဲယူလိုက္သလိုပင္ေပ်ာက္သြားေစသည္။

ဘာလို႔မ်ားသူနဲ႔အတူ႐ွိရင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကိုခံစားေနမိတာလဲ။

ကိုယ္ဆံပင္ကိုခပ္ဖြဖြကိုင္ကာ ပိုတိုးၿပီးဖက္လာေပမယ့္ ကိုယ္
ကေတာ့မလႈပ္မယွက္ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးရပ္ေနမိတုန္း။

"အသက္႐ွဴက်ပ္ေနၿပီ.."

"အာ...ေဆာရီး"

သူကလည္းလည္ဂုတ္ကိုပြတ္ကာ ကိုယ့္ကိုအားနာနာနဲ႔ျပံဳးျပလာသည္။

"မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီေလ...ဒီကိုဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲ??"

"ဘာလို႔အိမ္ျပန္မလာတာလဲ မင္းပစၥည္းေတြလည္းအကုန္
ကိုယ္ေရြ႔ထားၿပီးၿပီ ၁လေတာင္ၾကာေနၿပီ လြန္လြန္းတယ္"

ေခါင္းငံု႔ထားၿပီး တရစပ္ေျပာလာပံုက ကိုယ့္ကိုကေလးတစ္
ေယာက္ကိုဆူပူေနသလိုလို။

"ဟို...စာေမးပြဲေၾကာင့္ပါ..စာေတြအမ်ားႀကီးျဖစ္ေနလို႔ အဲ့ဒါ"

"အိမ္မွာလုပ္ေလ...လာ အခုျပန္လိုက္ခဲ့"

ကိုယ့္လက္ကိုဆြဲကာေခၚသြားေတာ့မည္ပံုစံျပင္ေနသည္။ေနပါဦး အခုခ်က္ခ်င္းလိုက္သြားလို႔မွမျဖစ္တာ။

"ခဏ...ျပန္လို႔္မရေသးဘူး!!!"

"Wae??မလိုက္ဘူးလို႔ေျပာရင္ခ်ီေခၚသြားမွာေနာ္"

အေျပာထက္အလုပ္ကပိုျမန္သည္ဟုဆိုရမည္ထင္သည္။
ဟန္ေဆာလ္ရဲ႕ကိုယ္ေသးေသးေလးက ထယ္ေယာင္းရင္ခြင္ထဲကိုေဆြ႔ခနဲပါသြားကာ ေပြ႔ခ်ီခံလိုက္ရၿပီျဖစ္သည္။

"ျပန္ခ်ေပး!!!႐ွင္ က်မကိုအ႐ုပ္လိုလုပ္ေနတာပဲ!!!"

"မခ်ေပးႏိုင္ပါဘူး..ကိုယ္ခ်ေပးလိုက္ရင္မင္းေျပးေတာ့မွာေလ
ျပန္လိုက္ရမယ္ မရဘူး!!!"

"မလိုက္ဘူး!!စာေတြအမ်ားႀကီး႐ွိေသးတယ္ ႐ွင့္အိမ္ကိုလည္းမလိုက္ခ်င္ဘူး!!"