𝑻𝒉𝒆 𝑳𝒂𝒔𝒕 𝑺𝒑𝒊𝒕𝒆 [Completed]

6

Zawgyi

"ထယ္ေယာင္း ဒီပံုေတြက ကိစၥကိုမင္း႐ွင္းပါဦး အဘိုးကမင္းကိဳအလုပ္ေသခ်ာလုပ္တယ္လို႔ထင္ေနတာေလကြာ"

စားပြဲေပၚမွာအစီအရီတင္ထားတဲ့ဓာတ္ပံုေတြကိုျမင္လိုက္ရေပမဲ့ ထယ္ေယာင္းနည္းနည္းမွမတုန္လႈပ္ေတာ့ေပ။

အဘိုးရဲ႕မ်က္ႏွာကအရမ္းခက္ထန္ေနသလို သူ႔မ်က္ႏွာမွာလည္းအရင္ကလိုေပ်ာ့ညံ့တဲ့ပံုစံမ်ိဳးမ႐ွိေတာ့ေပ။

"ဒါက က်ေနာ့္ဗ်ဴဟာတစ္ခုပါ အဘိုး ေသခ်ာလုပ္ေနတာမို႔
က်ေနာ္ကိုယံုၾကည္ေပးပါ"

လုပ္ၾကံၿပီးေျပာလိုက္ေပမယ့္လည္း ဉာဏ္ေျပးလြန္းတဲ့အဘိုးကိုၾကာၾကာလွည့္ပတ္ထားလို႔ရမည္မဟုတ္တာကိုသူအေသအခ်ာသိသည္။

"ေအးပါ...မင္းအေမကိုဝင္ေတြ႔သြားလိုက္ပါဦး ေနသိပ္မေကာင္းဘူးေျပာတယ္"

"ဟုတ္ကဲ့ပါ အဘိုး ဒါဆိုက်ေနာ္ကိုခြင့္ျပဳပါဦး"

အဘိုးကိုအ႐ိုအေသေပးကာ အေမ့ကိုအခန္းကိုဦးတည္လာခဲ့သည္။ေမေမဟိုေန႔တည္းက ေနသိပ္မေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းကိုသူၾကားထားတာေၾကာင့္ သူစိတ္ပူမိသည္။

"ေမေမ...က်ေနာ္ဝင္လာမယ္ေနာ္"

ကုတင္ေပၚမွာလွဲေနတဲ့ေမေမက သူ႔ကိုခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ျပံဳးျပလာသည္။သူလည္းကုတင္ေပၚတက္ထိုင္ကာ အေမ့ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္လိုက္ေတာ့သည္။

"အံမယ္...အခြၽဲေလးလုပ္ေနပါလား ေမ့သားက"

"သားက...ဒီလိုပဲခြၽဲတာပဲဟာ"

အဘိုးလက္ေအာက္မွာမေနခ်င္လို႔အိမ္အသစ္ကိုေျပာင္းေနေပမယ့္ ေမေမကအဲ့ကတည္းကေခၚလို႔မရခဲ့ေပ။အခုလိုမ်ိဳးျပန္ေနရတာ ငယ္ငယ္ကအခ်ိန္ကိုပိုလို႔ပင္အမွတ္ရေစသည္။

"သား...အစစအရာရာဂ႐ုစိုက္ေနာ္ ေမေမကသားဘက္မွာအျမဲတမ္း႐ွိတယ္သိလား"

"ဟုတ္"

ေ႐ွ႕ဆက္ၿပီး ေကာင္းတဲ့ကိစၥေတြျဖစ္လာဖို႔သိပ္မ႐ွိပဲကမ္းတမ္းတဲ့အခက္အခဲေတြၾကားမွာ ႐ုန္းကန္ရဦးမွာအေသအခ်ာပင္ျဖစ္သည္။

ဘာေတြျဖစ္ေနပါေစ...ေမေမ့ရင္ခြင္ထဲညပန္တိုးဝင္ၿပီးကေလးတစ္ေယာက္လိုမ်ိဳးျပန္ခြၽဲေနမိသည္ကပင္ အလံုျခံဳဆံုးဟုခံစားေစရသည္။