𝑻𝒉𝒆 𝑳𝒂𝒔𝒕 𝑺𝒑𝒊𝒕𝒆 [Completed]

Sweet Extra✨

Zawgyi

"လီဟန္ေဆာလ္တို႔ ႐ုတ္တရက္ႀကီးထခြၽဲေနသလိုပဲေနာ္"

အလုပ္လုပ္ေနသည္ကိုေပါင္ေပၚတက္ထိုင္ေနရင္း သူလည္း
နားလည္မွာမဟုတ္တဲ့စာရင္းေတြကိုတစ္ခုခ်င္းလိုက္ေမးလို႔ေနေတာ့သည္။

"ဘာလဲ ေဆးရံုပိတ္ရက္ေလးအနားကပ္တာကို မႀကိဳက္ဘူးလား မႀကိဳက္ရင္လဲ--"

"ထိုင္ေန ႀကိဳက္တယ္ အရမ္းႀကိဳက္တယ္"

ခ်က္ခ်င္းပဲစိတ္ေကာက္ၿပီးထဖို႔လုပ္ေနတာမို႔ အား​ေနတဲ့လက္
တစ္ဖက္နဲ႔ေဆာလ္ရဲ႔ခါးကေနျပန္ထိန္းထားလိုက္သည္။ဘယ္
လိုဟာေလးမွန္းမသိဘူးတထစ္႐ွိစိတ္ေကာက္မယ္ဆိုတာႀကီး
ပဲ။သူကလည္း ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ေခ်ာ့ေတာ့ပိုဆိုးေနတာေပါ့။

အိမ္ေထာင္သက္တစ္ႏွစ္ခြဲမွာအႏွိပ္စက္ခံရဆံုးကေတာ့ သူပါ
ပဲ။ခ်စ္လြန္းေတာ့လည္း ႏိုင္စားသမ်ွခံရတာေပါ့။တစ္ခါတေလ
အရင္ကအျဖစ္အပ်က္ေတြကိုပါျပန္ေတြးၿပီး တႏုတ္ႏုတ္ခံစား
တတ္ေသးတာမို႔ သူ႔ရဲ႕ၾကင္နာျခင္းေတြနဲ႔လြတ္လို႔မျဖစ္တဲ့
အသည္းစိုင္ေလးပါပဲ။

"ၿပီးေတာ့မွာလား အိပ္ရာထတည္းကေဘးမွာမေတြ႔လို႔ဒီလိုလာေနေနတာေနာ္ ဗိုက္ဆာေနၿပီ"

"ေဟာဗ်ာ....မ်က္ႏွာလည္းမသစ္ပဲလာကပ္ေနတာေပါ့ေလ
ညစ္ပတ္အိုးေလး"

သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္ရင္းၿဖီးျပေနတဲ့ ကေလးမရဲ႕ပါးတစ္ဖက္စီကို
ရႊတ္ခနဲျမည္ေအာင္ေမြးၾကဴလိုက္သည္။

"ညစ္ပတ္ရင္မခ်စ္ေတာ့ဘူးလား??"

"အင္းေပါ့ ညစ္ပတ္တဲ့ကေလးကိုဘယ္သူကခ်စ္မွာလဲ"

လုပ္လက္စစာရင္းေတြကို လက္ပ္ေတာ့ထဲမွာေသခ်ာသိမ္းေန
ရင္း ေအာက္ကေနဆူပုတ္ေနမဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုျမင္ေယာင္ေန
မိသည္။

သူသိခဲ့တဲ့ တင္းမာေနတတ္တဲ့မ်က္ႏွာထားနဲ႔လီဟန္ေဆာလ္
က စိတ္ပင္ပန္းစရာေတြအကုန္လႊတ္ခ်ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့
ပီဘိကေလးငယ္လို႔ျဖဴစင္လြန္းတဲ့တိမ္စိုင္ေလးပါပဲ။

ကင္မ္ထယ္ေယာင္းရဲ႕တိမ္စိုင္ေလးေပါ့။

"ၿပီးသြားၿပီ....မ်က္ႏွာသြားသစ္ၾကမယ္ အညစ္အပတ္ေလး"