13

3.3K 393 18

by Hayzel_Minn

by Hayzel_Minn

Zawgyi

"ဘာလို႔ အဘိုးစိတ္တိုင္းက်အကုန္လံုးကိုလုပ္ေနရတာလဲ!!"

မႀကီးႀကီးေအာင္လုပ္ထားတဲ့ ျပႆနာႀကီးကိုေျဖ႐ွင္းရန္အတြက္ အဘိုးဆီကိုသူခ်က္ခ်င္းထြက္လာခဲ့သည္။သူ႔ေၾကာင့္ အကုန္လံုးကေမာက္ကမေတြျဖစ္ကုန္ၿပီ။

"မင္းတာဝန္ေက်ၿပီမို႔ မင္းဆက္တက္မယ့္ဘြဲ႔အတြက္ျပင္ထား
လိုက္ေတာ့ အဘိုးအားလံုးစီစဥ္ထားေပးမယ္"

"ဘယ္ကတာဝန္ေက်ေနတာလဲ က်ေနာ္အဘိုးခိုင္းတာဘာတစ္ခုမွမလုပ္ခဲ့ဘူး!!လုပ္ခ်င္တိုင္းလည္းလုပ္ထားတာမို႔လို႔
ေဆာလ္ကို ထပ္ၿပီးမေႏွာင့္ယွက္ပါနဲ႔ေတာ့"

တစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့တဲ့ ေဆာလ္ အားငယ္ေနလိမ့္မည္။
အထင္လြဲေနတာေတြကိုလည္း႐ွင္းျပရဦးမည္မို႔ သူျပန္သြားရမည္။

"ဟိုး...ေနပါဦး ေယာင္းရဲ႕"

ေဆးရံုကိုျပန္သြားဖို႔လုပ္ေနတုန္း အဘိုးရဲ႕စကားသံေၾကာင့္
ထယ္ေယာင္းလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။

"က်ေနာ္တို႔ ေျပာစရာစကားမ႐ွိေတာ့ဘူးထင္တယ္"

"ဟားဟား မင္းကဟုတ္လွခ်ည္လား ဒီအဘိုးကိုလြန္ဆန္မယ္
ေပါ့ ေတာ္ေတာ္အာခံရဲေနၿပီပဲ"

"အဘိုးကေရာေတာ္ေတာ္ဟုတ္ေနတယ္လို႔ထင္လား!! အဘိုး
ေၾကာင့္ ဘာေတြျဖစ္သြားတယ္ဆိုတာေရာ_"

ခြပ္💥

အသက္၇၀စြန္းစြန္း႐ွိေနၿပီျဖစ္တဲ့ အဘိုးႀကီးရဲ႕လက္သံက
ထယ္ေယာင္းအတြက္မျဖံဳေပမယ့္ အထိနာသြားေၾကာင္းကိုေတာ့ ပါးေစာင္ကေသြးစတို႔ကသက္ေသျပေနသည္။

"ငါ့လက္ကိုျပန္ကိုက္ဖို႔မႀကိဳးစားနဲ႔ ထယ္ေယာင္း!! မင္းေရာ
မင္းအေမကိုပါ လမ္းေဘးေရာက္သြားေအာင္လုပ္ပစ္လို႔ရတယ္ဆိုတာ နားလည္ထား!!!"

"အေမ့ကိုမထိနဲ႔ အဲ့အခါက်ရင္ေတာ့ က်ေနာ့္ အဆိုးမဆိုးပါနဲ႔
ေတာက္ခ္"

ထယ္ေယာင္းကိုခ်ဳပ္ကိုင္ဖို႔အတြက္ အားနည္းခ်က္ေကာင္းေကာင္းေတြကို အဘိုးကေသခ်ာသိသည္။ဒီလူေတြထိခိုက္လာ
ရင္ ထယ္ေယာင္းကအသက္နဲ႔ေတာင္လဲမယ့္အစားမ်ိဳး။