ခ်ည္ႀကိဳးေလးမွခ်စ္မိရာ
အပိုင္း ၇
သြဲ႔ေႏွာင္းႏွင့္ဓနမင္းထင္သည္ ရြာအ၀င္၌ျပင္ဆင္ထားေသာ ပန္းမ်ိဳးတစ္ရာ မ႑ပ္ ႐ွိရာသို႔ေရာက္သြားသည့္အခ်ိန္တြင္ ရြာထဲ႐ွိအပ်ိဳမ်ားကတစ္ဖက္ လူပ်ိဳမ်ားကတစ္ဖက္စီေနရာယူထားၾကၿပီးအလႈပ္႐ႈပ္ေနၾကသည္။ ရြာ၀င္ လမ္းမအထက္တြင္လဲ ပန္းမ်ိဳးတစ္ရာအားၾကဲထားၾကသည္။
''၀ါး လွလိုက္တာ ဒါအလွဴအတြက္ျပင္ထားတာေရာဟုတ္ရဲ႕လား ၾကည့္ပါဦး ပန္းေတြကလဲနင္းရက္စရာကိုမ႐ွိဘူး လွလိုက္တာ´´
သြဲ႔ေႏွာင္း ပန္းေပါင္းစံုႏွင့္လွပတင့္တယ္ေနေသာရြာအ၀င္ကို ေက်နပ္အားစြာေျပာလိုက္ေတာ့ ဓနမင္းထင္သည္ သြဲ႔ေႏွာင္းအားေဘးေစာင္းကာၾကည့္မိသည္။
ဒီလိုေတာ့လဲ သူငယ္မကျဖဴစင္သား.....
ဟုေတြးမိရင္း နံေဘးတြင္အလွဆင္ထားေသာညပန္းမ်ိဳးတစ္ရာထဲမွ အျဖဴေ႐ာင္ႏွင့္ ခမ္းေ႐ာင္စပ္ေသာ သစ္ခြပန္းအား ႏႈတ္ယူကာ သူကိုယ္တိုင္ထံုးေပးထားေသာ သြဲ႔ေႏွာင္းဆံထံုးတြင္ပန္ဆင္ေပးလိုက္သည္။
သြဲ႔ေႏွာင္းမွာ႐ုတ္တရက္ဆန္လွေသာေၾကာင့္အံၾသသြားေပမဲ့ဘသူကိုယ္တိုင္ကလဲပန္း ပန္ခ်င္ေနေသာေၾကာင့္ ဓနမင္းထင္ကိုသာ လွပစြာျပံဳျပလိုက္ေတာ့ဘဓနမင္းထင္က ႏႈတ္ခမ္းတြန္႔ယံုမွ်သာျပန္ျပံဳးျပလာသည္။
''ေနာင္ႀကီး ဓန က်ဳပ္ျပန္ေရာက္လာၿပီေရာ့´´
ႏွစ္ေယာက္သားအၾကည့္ခ်င္းစံုေနတုန္း ေနာက္ေၾကာထံမွအသံေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သားၿပိဳင္တုလွည့္ၾကည့္မိေတာ့ သြဲ႔ေႏွာင္းအရပ္ထက္အနည္းငယ္မွ်သာ႐ွည္ကာ အသားျဖဴျဖဴႏွင့္ ဓနမင္းထင္တို႔လိုျပင္ဆင္၀တ္စားထားေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္အားေတြ႔လိုက္ရသည္။
''အင္း ႐ိုးဂုဏ္ အေျခေနေတြအကုန္အဆင္ေျပရဲ႕လားပ´´
YOU ARE READING
ခ်ည္ႀကိဳးေလးမွခ်စ္မိရာ
Romance၂၁ရာစုမွနန္းသြဲ႔ေႏွာင္းဆိုေသာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္အမြန္ၿမိဳ႕ေဟာင္းႀကီးကိုသြားေလ့လာရာမွ အမွန္တကယ္ကိုပင္ အမြန္ၿမိဳ႕ႀကီးသို႔ေရာက္႐ွိသြားေသာအခါ....... ၂၁ရာစုမှနန်းသွဲ့နှောင်းဆိုသောကောင်မလေးတစ်ယောက်အမွန်မြို့ဟောင်းကြီးကိုသွား...