Playing with the badboy [UNFINISHED]

Hoofdstuk 16

POV VY

Ik kijk in de spiegel. Een schattig jurkje omsiert mijn lichaam. Snel trek ik mijn schoenen aan en grijp mijn handtasje. Ik prop er mijn telefoon en portemonee in en loop dan snel naar de deur.

'Jongens ik ben weg!' roep ik.
'Wij zijn vanavond ook weg,' zegt June terug. Die gaan vast naar de jongens toe.

Ik pak nog snel mijn jas van de kapstok en loop dan de deur uit. We hebben op de parkeerplaats afgesproken. Met een stevige pas loop ik naar de uitgang. Onderweg kom ik Bryce tegen. Tenminste, niet alleen. Wat zoals gewoonlijk is hij vergezeld door een meisje.

'Ah, arm meisje. Als je dacht kans te maken bij Bryce is dat allang mislukt. En ik bedoel: wie ziet jou nu weer staan? Je bent veel ste, ughhh ik heb er niet eens woorden voor,' kraakt Ivy me af. Ik zucht diep en draai me om, iets wat ij beter niet had kunnen doen.

'Dat jij op Bryce valt, en al je vriendinnen, zegt niet dat ik op hem val. Bovendien heb ik geen behoefte aan een jongens die elk meisje zo'n beetje heeft geneukt.'

'Hoor de nerd het zeggen. Waarschijnlijk ben je nog maagd!' Ze schiet in de lach. Het is een hoge schaterlach. De blik in Bryce zijn ogen kan ik niet lezen. Het is een donkere blik. Ik had verwacht dat hij mee zo grijnzen. Maar dat doet hij niet.

'Zegt de slet,' met die woorden draai ik me om en loop naar de uitgang. Ik kijk op de klok die er hangt, shit ik was al laat maar die kutIvy moest het weer eens verpesten. Ik kijk nog één keer naar achter en zie ze tongen. Bah, ik draai mijn hoofd weer om en zie gelijk Liam staan, gelukkig.

Terwijl we in de auto zitten dwalen mijn gedachtes af naar vanmiddag. Bryce en ik hadden aan een schoolopdracht gewerkt. Maar hij was anders. Heel anders. Leuk anders. Kap nou Vy over Bryce. Hij is het niet waard.

'Heb je er zin in?' vraagt Liam. Een schattige lach siert zijn lippen.
'Natuurlijk! Wil je al vertellen waar we heen gaan of is het een verassing?' zeg ik terwijl ik hem vragend aankijk.
'Geduld dame, het is een verassing,' hij grijnst kort. Het is geen gemene grijns, maar een schattige, lieve. Voor zover dat kan natuurlijk.

'Bestemming bereikt!' zegt Liam vrolijk.

'Mag ik mijn ogen openen?'
'Geduld Vivi,' antwoord hij. Ik lach bij het horen van mijn nieuwe bijnaam. Nog geen tien seconde later hoor ik de autodeur open gaan. Zijn hand omsluit de mijne.
'Probeer voorzichtig uit te stappen,' zegt hij. Ik verplaats mijn benen en stap met wat moeite her en der uit.

'Ik plaats mijn handen voor je ogen en dan lopen we een stukje,' hoor ik de mannelijke stem zeggen. Ik knik als antwoor. Zijn vingers raken mijn huid, een tinteling die ik verwachtte blijft uit. Je kent hem nog niet goed genoeg om iets voor hem te voelen, maak ik mezelf wijs.

Voorzichtig verplaats ik mijn voeten, bang dat ik ergens tegenop bots. Ik weet dat Liam dat nooit laat gebeuren maar het is eenmaal je intuïtie die dat doet. Mijn hard klopt steeds harder. Wat zou de verassing zijn? Zou hij me uit eten nemen? Of gaan we een strandwandeling maken.

Ineens blijft hij staan.
'Je vertelde me laatst dat je dit heel graag een keer wilde doen, enig idee waar ik het over heb?' vraagt Liam.
'Ik wilde graag een keer met een jacht het water op tijdens zonsondergang en daar eten. Maar dat is veel ste duur,' mompel ik meer in mezelf. Hij verwijdert zijn handen van mijn gezicht. Ik knipper even met mijn ogen om aan he licht te wennen, maar dan komt de zee revoorschijn.

'Niet,' schreeuw ik.
'Wel,' zegt hij grijzend terug.
'Nooit,' vol verbazing kijk ik voor me uit. Er ligt een boot met een restaurant erop in het water, een stukje van de kust.

'Kom, we moeten er eerst naartoe varen met deze boot.' Hij doelt op de boot die voor ons aan wal ligt.
'Dit hoeft echt niet. Ik weet hoe duur het is en we kunnen ook gewoon naar een goedkoper restaurant,' probeer ik op hem in te praten.
'Te laat, er is al geboekt,' antwoord hij.

'Je bent echt de beste!' roep ik blij. Ik omhels Liam. Hij straalt. En ik ook.

We lopen naar de kleinere boot toe. Er staan al een paar mensen te wachten.

Niet veel later genieten we op het dek van de boot van een wijntje. Het duurt nog even voordat het gaat schemeren en de zon onder gaat, maar alsnog is het prachtig. Ik adem de frisse zeelucht in. Gelijk ontspant mijn lichaan zich.

Toen ik de menukaart bekeek viel mijn mond open van verbazing.
'Denk maar niet dat je alleen gaat betalen want dan ben je gelijk bankroet. En laten we geen voorgerecht en dessert doen,' zeg ik. Ik weet dat hij het goed bedoeld maar hij moet wel heel veel uren werken voor dit ene avondje.
'Vy, relax. Ik heb geld zat. Maak je geen zorgen. Ik doe dit graag voor je dus neem het aan.' Zijn lach laat mijn hart smelten.

'De volgende keer als we samen iets gaan doen betaal ik,' waarschuw ik hem. Ik kijk hem dringend aan. Na dat maarliefst vijf seconden vol te hebben gehouden schiet ik in de lach. Hij lacht mee.

'Omdat je zo aandringt, neem ik een voorgerecht, want ik weet dat het de volgende keer ook heel duur gaar worden,' zegt Liam. Hij knipoogt, waarna ik lach. Wat ben ik toch blij met zo'n vriend.

Jaaaa, dat was weer een lekker lang hoofdstukje! Yeahhh 985 woorden😁

Zijn jullie #teambryce of #teamliam?

Vergeet niet te stemmen, bij 3 stemmen upload ik een nieuw deel! Ja ik weet het, ik ben heel gemeen.😈