Milyoner Çocuk

Bu Ev Benim Olmalı

Poyraz nasıl bir durum içinde olduğunu hala anlayamamıştı. Bu bir şaka mıydı, yoksa gerçekten zengin mi olacaktı? Ama bunun için küçüktü. Neyse ne zaten dünyada zengin çocuk mu yoktu? Hastaneden çıktı ve telefonundan Tuzla villalarının yerini aradı. Bu yeri biliyordu. Dayısına giderken oradan geçmişti daha önce. Durağa doğru yürüdü.

Otobüsten indiğinde biraz yürüdü ve karşısında o muhteşem villaları görünce "Bu ev benim olmalı" diye geçirdi. Güvenliğin camına tıkladı ve:
-Beni Metin bey gönderdi diyerek kağıdı uzattı.

Güvenlik ona bir "seni mi"" bakışı fırlatarak kağıdı aldı.

İyice okudu ve burun kıvırarak:

-Girin, arkadaşlar size yardımcı olsun.

Bir takım elbiseli adam gelip "buyrun" dedi ve yürümeye başladılar ev uzak değildi. 50 metre yürüdükten sonra, o çok hayran olduğu eve geldiler.

Adam şifreyi girip kapıyı açtı ve Poyraz'a buyur işareti yaptı. Girdikten sonrada kapıyı kapayıp Poyraz'ı evde yalnız bıraktı. Belli ki adamları önceden haberdar etmişti

Poyraz'ın uçuk saçık hayallerinden biri belkide gerçek olacaktı. Bir villada yalnız kalmak! Evi iyice gezdi. İlk gittiği yer banyo oldu. Ama banyoyla değil hamamla karşılaştı. Daha sonra salona, ardından yatak odasına gitti.

Tahmin ettiği gibi kasa yatak odasındaydı. Şifreyi girdi ve yavaşça açtı. Hiç para yoktu, onun yerine bir sürü dosya ve CD'ler vardı. CD'lerin birkaçının üzerinde farklı kız isimleri ve değişik rakamlar vardı. Onları tiksinerek arkaya itti ve sonunda bahsedilen mektubu buldu. Bir zarfın içindeydi. İçinde resimsiz bir sahte kimlik, bir kredi kartı, anahtar ve bir kağıt vardı. Yatağa oturarak kağıdı okumaya başladı.

"Eğer bunu okuyorsan, zamanı gelmiş demektir. Kim olduğunu bilmiyorum ama seni seçtiysem, buna layıksın demektir. Ertrafında gördüğün her şey senin olabilir. Bütün varlığım. Tabiki her şeyin bir bedeli vardır. Bunun için cesur, idealist ve kahraman ruhlu olmalısın. Adamlarım emrine amadedir. Onlara sadece şunu söyle "Kral tahtan indi, artık yenilik zamanı". Eğer bana bir şey olmuşsa bilki her şey planın bir parçasıdır. Zarfın içindekileri al. Sahte kimliğe fotoğrafını yapıştır. Bunun için yardım alabilirsin. Kredi kartı senindir. Anahtar bu evin anahtarı. Şu anda beni öldürmek isteyenler çoktan işimi bitirmiş veya bitirmek üzere olabilirler. Benim peşime düşenler seni de yalnız Bütün bunları yakında anlayacaksın. Öbür dünyada görüşmek üzere...
                      Metin Arslan"

Poyraz bunu okuduktan sonra içinden okkalı bir küfür savurdu. Hayallerine kavuşabilirdi. Ama peşinde adamlar olurdu.

Hangisini seçecekti? Normal bir hayat mı yoksa süper zengin bir hayat mı? Kimi kandırıyordu tabiki zengin hayatı!

Peki ailesi? Onlar da herhalde yanına gelir beraber yaşarlardı. Zenginlik düşüncesi ailesini bili arka plana itmesine sebep oldu. Artık senede bir telefon değiştirebilecek. Okula her gün farklı bir ayakkabıyla gidecekti. O entel dantel arkadaşı Altan'a da kapağı basacaktı. O an aklından o kadar düşünce geçtiki çalan telefonunu duymadı. Annesiydi.

-Poyraz, nerdesin oğlum?
-Arkadaşlarlayım.
-Çabuk gel daha gözlük alacağız sana unuttun mu?
-Off, evet ya geleceğim tamam.

Kapatırken moreli bozuldu. Annesine bütün bunları nasıl açıklayacaktı. Tam olarak açıklasaydı annesi buna kesinlikle izin vermezdi. Çünkü hepsinin güvenliği söz konusuydu. Ama bu fırsatı kaçıracak kadar salak değildi.

Yalan söyleyecekti. Yine. Ama ne diyecekti?