Ware liefde?!?

hoofdstuk 6

Ik zat boven in mijn kamer huiswerk te maken toen er op de deur geklopt werd. Aangezien ik niet veel zin had in een gesprek met eender wie antwoorde ik niet. Dus kwam de nog kort onbekende persoon naar binnen gelopen. Hoe raad je het ,het was Luke. Heel spontaan ging hij op mijn bed zitten.
"Wie heeft jou binnen gelaten?" hij moest niet verwachte dat ik hier een leuk gesprek met hem ging voeren. Tenslotte was ik met mijn huisweek bezig, iets wat hij beter ook zou doen. "Ik zelf " hij zelf... dit beloofde een leuk geprek te worden. Niet dus.
"Nou wat doe je hier dan?" want dat wilde ik wel graag weten. Hij kwam helemaal naar boven naar mijn kamer, het kan niet anders dan een reden hebben. "Niks" of ook niet...
"Misschien moet je dan weg gaan Luke" zei ik op een iets arrogante toon. "Misschien wel" maar hij ging niet weg, nee, in de plaats daarvan ging hij neerliggen op mijn bed en deed zijn ogen toe. Raar.
"Moet je geen huiswerk maken ofzo" alle excuus was nu goed genoeg om hem hier weg te krijgen. Echt alles.
"Misschien wel" ging hij nu heel de tijd het zelfde zeggen.
Oké genoeg! "Ga weg Luke" hij zat hier toch maar te zitten dus veel nut had het niet dat hij hier was. "Waarom" serieus waarom. "Omdat je hier niks komt doen." "Ik mocht van je moeder" fijn hij mocht van mijn moeder.

TUUT TUUT daar ging mn wekker weer. Dinndag. Uhhg.
"Goeiemorgen lieverd" even dacht ik dat het Stuard weer ging zijn, maar gelukkige was het mn moeder die mn kamer binnen kwam. "uhhg" meer dan dat kan ik niet uitbrengen op een dinsdag morgen. Ofwel elke morgen.
Zoals gewoonlijk was het een race 'wie het eerst in de badkamer kan'. Sinds die ene keer dat ik tegen de deur liep ben ik extra voorzichtig. Deur open en er door. Dat was een moeilijke opdracht op een 'elke' morgen. Maar sinds ik zo voorzichtig ben ben ik meestal niet de eerste die de badkamer berijkt. Dit was deze ochtend niet anders.....

"Hey meid" Zoals je wel kon raden was ik bij onze afspreekplaats aangekomen. "Wow zombiehoofd" danku Margot. "Jij ook een goeimorgen Margot." "Hah sorry meid je ziet er gewoon niet uit" ja dat wist ik wel, nu dat Luke en zijn vader Stuard OOK NOG in de badkamer moesten bleef er slechts maar enekele minuten over voor mezelf.En zo, ja zo bekwam je een zombiehoofd.

We waren op school gearriveerd. Eindelijk! Het was wel niet eerlijk dat nu Luke en ik ongeveer onder het zelfde dak wonen ik met de fiets moest en Luke gewoon gevoerd werd.
Hij stond me dan ook met een grote grijns aan te staren eens ik op school was toegekomen. Ofwel lachte hij met de (al ongeveer een gewoonte geworden) fietsendominoo. Daar stond ik dan te vloeken.
De schrik van mn leven! Daar stond Simon daar voor me. Al te gelukkig zag hij er wel niet uit,en dat was hij naar het schijnd ook niet. "LOLE MIJN FIETS, ALS ER MAAR IETS AAN MIJN FIETS IS ZIJN DE KOSTEN VOOR JOU JIJ, JIJ...." oke die was wel goed boos omdat zijn fiets op de grond lag. "Hé doe eens rustig. Sorry" onderbrak ik hem. Ja ik onderbrak hem ik had geen zin om hier uitgescholden te worden. En al zeker niet door Simon. "sorry is dat alles" "ja" antwoorde ik bot. Wat hij kan, kan hij ook. Ookal was ik wat bang voor zijn reactie, zin om hier beledigt te worden en vernedert had ik toch geen zin in. "Oke" raar maar waar was dit zijn antwoord 'oke'. Met deze woorden liep hij weg. Wat moest ik hier nu van denken.

Tijdes de les keek ik helemaal niet meer naar Simon. Maar dacht wel aan alles wat hij al tegen me gezecht had. Hier was iets niet juist.
Tijdens de les had ik mijn oortjes met muziek in mijn oren en mijn kap op mn hoofd. Zachtjes tikte ik met mn balpen op de tafel het ritme van de muziek mee. Gelukkig was de les snel gedaan en ging de rest ook redelijk rap voorbij. Pauze. Eindelijk.

In de verte zag ik Margot zitten op een bankje. Ze was aan het praten met een voor mij onbekende jongen. Deze jongen had ik ook nog nooit gezien, dus besloot ik me maar even te gaan voorstellen of hallo zeggen.
"Hey meid" een vriendelijke verwelkoming van Margot, zoals gewoonlijk. Met die groet kon ze me op de een of andere manier toch altijd een beetje opvrolijken. "Hey" antwoorde ik maar wat stijfjes. "hoi" dit waaren de woorden van de onbekende jongen. Laten we voorbeeldig zijn dacht ik, zal ik mezelf maar eens voorstellen. "Hey ik ben Lore en jij bent?" dit zei ik met een lach op mn gezicht. Met een lach kan je nooit grof of verkeerd overkomen, toch? "H..hay ik ben Marco" " Ik heb je hier nog nooit gezien" met die woorden ging ik naarst hem zitten op het bankje. Margot keek even naar me met een hé-waarom-kom-je-niet-naast-mij-zitten-blik, die blik beantwoorde ik met een gemene lach-blik. "Ja, dat klopt" dit zei hij met een trotse toon in zijn stem. "Hoe komt dat?" en daar kwam de nieuwsgierige ik naar boven. "Wel..." zo begon hij zijn (hopelijk niet te lange) verhaal. "Ik ben verhuist." gelukkig, zijn verhaal was niet te lang. "Leuk" veel meer dan dak kan je daar niet op antwoorden. Op dat moment ging de bel.

De lessen vlogen voorbij. Wel dit was vooral omdat het koken was. Dit was mijn lievelingsvak, met de nadruk op WAS. is dus dat Simon zo grof is beginnen doen was dat tijdens de kooklessen niet veel beter. Waarom moets nu juist Simon mijn nieuwe partner worden. ach ja hierover piekeren heeft toch niet veel zin.

---------------------------------------------------

Oke dit hoofdstuk is echt kort (niet dat de rest zo lang is maar bon)
Ik heb gewoon al heel lang niet meer geupdate dus wilde ik dat dan nu maar eens gaan doen

Is het gek als ik zeg dat ik vind dat ik lezers veel heb? 99 😱
vote? commend?
~Tessa