10 YEARS GAP ( Book 1 ) [ ✔ ]

Chapter ᵉⁱᵍʰᵗᵉᵉⁿ

MARK'S POINT OF VIEW

2:35 PM ang flight ko na 24 hrs pauwi nang pilipinas. At 10:20 A.M pa naman ngayon kaya nagbasa muna ako ng libro,
Lumipas ang oras at si Mika pa 'rin ang iniisip ko. Bakit Hindi pa siya tumatawag sa'kin? Talaga bang totohanan ang pagpapakasal niya sa Demitri na 'yun?

Naisipan kong tawagan nalang ang tita ni Mika. Pwes may number naman ako sa tita niya.

Ring...

Dialling....

"Hello, mark?" Bati ng tita ni Mika.

"Tita? Asan po si Mika?" I sounded so desperate, well I was super desperate. Very desperate.

"Nako, hijo...Di mo pa ba alam?"

"Ang alin po?"

"Na nasa ospital si Mika?"

"Huh?" Biglang nanginig ang tuhod ko, nabitawan ko ang libro na hawak ko kanina.

"Nasa ospital si Mika, dahil may sakit siya." Then my world fell...I then broke down in tears.

How could I be so naive when she told me may sakit siya? Bakit di ko sineryoso ang Sinabi niya? Bakit sa tita pa niya ako na confirm? Bakit ang tanga ko all along? At anong sakit niya? These questions were all in my head. I quickly postponed my flight to Philippines and unpacked my clothes and quickly texted tita which hospital.

2hours pass, I was still waiting for tita's answer. Pero wala.

Tumayo ako at kinuha ang pera ko para puntahan ang pinaka known na ospital dito sa London. Ako ang kusang hahanap sa 'kanya, ako ang hahanap sa 'kanya.

Pumunta ako sa iba't ibang ospital at di ko pa 'rin nahanap so Mika. Di ko alam kung minamalas ba ako o sadyang di ko lang talaga Alam ang mga lugar dito sa London.

Ting!

Nag vibrate ang phone ko at may message galing kay tita.

Tita:
Hijo, sorry late reply. Nasa Greenfield Hospital siya naka confine. Ingat.

Nag book ako ng cab at dumiretso sa ospital na iyon. Nag dasal muna ako habang naghihintay na makarating sa ospital, sana Hindi pa ko muli sa mga pangyayari. Di ko kakayanin ang anu mang Mali ang mangyari kay Mika. Ikakamatay ko rin ito.

Naka hantung din ako sa ospital at nagtanong ako sa nurse kung asan ang kwarto naka confine si Mika, Sinabi niya ito at dali-dali akong pumunta doon.

Nasa may pinto na ako naka tayo, Nanginginig ang buong katawan ko. Pero nung papasok ako ay naririnig ko ang mga boses nang mga tao sa loob. May nag bubulungan malapit sa pinto kaya nalaman kong papalabas ang mga tao sa kwarto na iyon. Sumandal ako sa may kanan ng room para di ako mapansin ng kung sino man ang lumabas.

"Ipapakasal na'min siya sa iyo dimitri."

"'Yan nalang ba ang last choice niyo?"

"Oo"

"Hindi pa siya mamamatay."

"Of course."

"But Why a rush tita?"

"Kailangan namin ang tulong niyo para maipagaling namin siya, naghihirap pa kami sa Kompanya namin. At di namin magagamit ang pera na naitulong niyo pag di kayo kasal ni Mika."

"Tita, may Mahal si mika–"

"Tulungan mo siyang kalimutan 'yung lalaking 'yun."

Napa buntong hininga ang lalaking nag-ngangalang 'demitri'.

"Yes tita."

At doon ako mas nanghina. Ipapakasal na nga si Mika sa lalaking 'yun. At di ko alam ano ang dapat ko ng gawin. Jusko ko po. I want to stop them but what do I have to prove for them to change their minds? All I have is my hope and love for mika...thinking about it is enough but no much for their perception. Gabayin mo ako Lord.

I heaved a sigh before starting to walk away, pero na-abutan ko si tita nakita niya ako. Ngumiti siya sa 'kin at nag wave. "Tita. Sabihin niyo po lahat ng nangyari kay Mika. I need to know."

We both sat on the bench outside the hospital. We were both silent at first, but then tita broke the silence. "Mark, Mahal na Mahal ka ni Mika. At mayroon lang talaga siyang family problems at mahina ang emotional health niya. She is also suffering from heart failure, bata pa no'n siya lagi siyang prineprinsesa nang pamilya niya dahil sa sakit na Iyan. But it never showed symptoms until she grew older. At ngayon lang niya ito na discover when now she is taking so much problems. Dinidibdib niya ang mga problema na dumarating sa buhay niya, and she was afraid to tell you because natatakot siya na ititgil mo ang pangarap mo dahil lang sa sakit niya."

Hence now.

"I have to Pursue my business and I will be back for her." That were the words I let out, I want her to know and remember that my aspirations were all because she is my only inspiration. "You want to see her before you go to Philippines?" Tita asked me, but I know it's too risky.

"Okay lang tita, just give her my message and tell her to wait for me." I beamed. But tita gave me a strained smile, "mark, dalian mo ah." She tapped me back and gave me a reassuring smile this time. "Tita, remind her not to give up on me." Nag aalangan kong paalala. "Sure, ako bahala."

My flight to Philippines was moved to 7pm kaya maghihintay pa ako ng hours before ako maka punta sa airport. Nag impake ako muli at nagbilin ng note sa room ni mika. Hoping na Hindi talaga niya ako bibitawan habang hinihintay niya ako. I will continue my will and be with her for the rest of my life.

And here I am fighting for the girl who fell for me, the girl I taught would only be a sister to me. The girl I taught I would give my unrequited feelings for. The girl who made me smile thru the times I needed the most. She was my Juliet and she was my truth. And she was my world. And she is now my everything.

Mika babalik ako, at itutupad natin ang pangarap natin na buhay sa hinaharap.

A/N: please go check my new book, "falling for his Charms" please leave a vote :3