Tadhana (On-Going)

Chapter 18

Kyla's POV
Sobrang bilis padin nang tibok ng puso ko, at kapag nakumpirma kong sya ang sakay ng sasakyang iyon ay mag handa na sya, nangiginig ang kamay ko habang yakap si bree.

"K! Anong nangyare? Nasaktan kaba? Nakita moba kung sino iyon?" Sigaw ni ate Demi.

"I'm fine ate, please take bree. Kuya kevs? I need to talk to you." Sabi ko at kinuha naman nila si bree, inakbayan ako ni kuya kevs at inaalalayan. F*ck nanlalabot ang tuhod ko sa nangyare. Pag pasok namin sa loob ng tent ay pilit kong inalala yung plate number nung sasakyan.

"What is it Krisha? What happened? Do you know who is in that fucking car? Akala ko ay anong nangyare na sainyo! At wala akong ginawa doon! Shit!" Kuya shouted out of anger.

"Kuya don't think like that, i want you to find whose plate number is this." sabi ko at nag type sa phone ko at sinend sakanya.

"ANG 66? Is this the plate number of that car?" Kuya asked, tumango naman ako at may tinawagan agad sya. Habang may kausap si kuya ay lumabas na ako. Nakita ko naman si bree sa labas ng tent.

"Ate ganda? Okay ka lang po ba? Pasensya kung dahil saakin ay muntik na tayong pareho mabangga. Sorry ate." Sabi nya at nakita kong may pumatak na luha sa mata nya.

"No bree, don't cry, wala kang kasalanan. Kasi kasalanan yun nung may ari nung sasakyan. Okay? Don't worry okay lang ako ha? Ikaw ba? Okay ka lang? Wala bang masakit sayo?" Sabi ko at tinignan kopa ang kabuuan nya. Pero nakatingin lang sya sa paanan ko. At patuloy parin ang pag patak ng luha nya.

"Ate ganda, nagka sugat ka sa paa, sorry talaga ate ganda." Tinignan ko naman ang paa ko at nakitang may mahabang sugat sa gilid ng paa ko. It's bleeding but I can't feel it. Niyakap ko si bree at pinatahan.

"Wag kanang umiyak bree. Okay lang ako lilinisin lang to ni ate tapos okay na. Ha? Wag kanang umiyak okay? Hindi kaba masaya at may gamit kana para sa school?" Sabi ko at hinaplos ang likod nya. Medyo tumahan na sya sa pag iyak at nag taas na ng ulo.

"Masaya po sobra, sainyo po nanggaling to eh." Sabi nya. Hinatid ko naman na sya sa kung nasaan ang ibang mga bata. Nang maihatid ko sya ay balak ko sanang mag punta sa Van para kunin yung first aid kit doon.

"Hey? Are you okay? Shit, yung paa mo dumudugo." Hablot ni KD sa braso ko at sinuri ang kabuoan ko.

"I'm fine KD. Alam ko, and I'm going to clean it inside the Van." I said at nauna nang mag lakad. Nang nakarating nako sa Van ay inopen ko yung sa likod at nakita ko naman agad yung first aid kaya umakyat ako para makaupo ako at malinis ko ng maayos. Pero inagaw ni KD yung kit at sinimulan na nyang linisin yung sugat ko.

"Ako na, para hindi kana mahirapan. Patapos narin naman na sila don tapos pwede na tayong umuwi." Sabi nya at nakakunot ang noo habang nililinis yung sugat ko. Hinaplos ko naman yung noo nya para mawala yung pagkakakunot, tumingin sya sakin at nawala nga.

"Ayan! Edi hindi na magka salubong yang kilay mo. Hindi pa lukot yung noo mo." Sabi ko at tumawa, napailing naman sya habang naka ngiti.

"Bakit kasi hinahayaan mo lagi yung sarili mo na masaktan eh. Ang mahirap pa ay hindi ko alam kung may karapatan ba akong mag alala." Sabi nya at pinag patuloy ang pag lalagay ng bandage sa sugat ko. At ilang minuto lang ay natapos na. Hindi ko naman pinansin ang sinabi nya.

"Tara na balik na tayo don, para makapag paalam na, 5 nadin oh." Sabi ko at nag lakad naman kami nang nakaalalay sya sakin. Ilang beses kong sinabi na ayos lang ako at hindi naman na nya ako kailangang alalayan. Pero dahil makulit sya ay inalalayan nya padin ako.