Be My Photographer | Lucas ✔️

🎨13🎨

Sona koyunca kimsenin görmediğini düşünmeye başladım bu yüzden başa aldım

Bir dahaki bölümü okumak istiyorsanız

Sınır 5 oy 💜

Wongxuxi
mavi orkidem, buldun mu yengeni?

_Blumeorchid
ofoffğf bu gün bir yoruldum bir yoruldum aklıma gelmedi bile

Wongxuxi
sana yorgunluk kahvesi ısmarlayayım mı?

_Blumeorchid
hayır diyemeyeceğim

Wongxuxi
o zaman seni bizim eve davet ediyorum. ama istemiyorsan hayır da diyebilirsin yani...

_Blumeorchid
konum at bebek

Wongxuxi
*📍konum*

-

Lucas'ın attığı konuma geldiğimde kapının zilini çaldım ve beklemeye başladım. açıkçası ilk defa bir arkadaşımın evine gidiyordum ve bu biraz rahatsız ediciydi. düşüncelerimin arasında kapının açılması ile kurtulduğumda çantamı isteyen çalışana gülümseyip çantamı verdim. tanrım gerçekten zenginlerdi. Önüme ne zaman koyulduğunu bilmediğim pembe terlikleri giydim ve büyük evin içinde yürümeye başladım.

böyle bir evi almak için yılların parasına sahip olmam gerekirdi... yaklaşık 200 yıl yemeyip içmeyip hat geçirmem demekti bu da.

Merdivenlerden hızlı hızlı inen Lucas'ı görmemle evi bir sapık gibi incelemeyi kestim ve hemen ona doğru ilerledim.

"Hah geldin mi? Gel oturma odasına geçelim." Sessizce arkasından yürürken kocaman salona geldiğimizde durmuştu. "odamda küçük bir işim var hemen geliyorum." aynı ilkokula başlayan bir öğrenci gibi davranıp sadece kafamı sallarken yaptığımın ne kadar saçma olduğunun farkındaydım ama işte ne bileyim biraz garip hissediyordum.

Kocaman salonda bir anda topuklu seslerinin yankılanması ile kafam bahçeye çıkan kapıya döndü. Gelen kişi Lucas'ın annesiydi. babasının şirketinde görmüşüm hemen arkasına karısının resmini asmıştı... ne büyük sevgi

"Sende kimsin?" Kadının bana ben kadına şaşkınca bakarken oturduğum yerden kalktım ve doksan derece eğilip kadına selam verdim. "Ben Heran Lucas'ın arkadaşıyım, beni davet etmişti de." kadınca hafifçe kafasını eğdi. Tatlı biriydi tipik annelerden farklı duruyordu, oldukça tarz giyimliydi ve itiraf etmeliyim bu şekilde ben onun yanında daha yaşlı duruyordum.

"He-ran?" Tanıdık sesi duyduğumda tekrar kafamı bahçe girişine çevirdim
"Bay Yukhei!" Kafamı eğip selam verdikten sonra Bay Yukhei -Lucas'ın babası namı diğer patronum- beni eşine gösterdi

"He-ran sana dediğim fotoğrafçı."
Kadın elini ağzına götürdü ve şaşkınca bana baktı
"Omo! Sen o musun? Neden baştan söylemedin. Fotoğrafların gerçekten çok güzellerdi heran-shi"

Teşekkür manasında kafamı eğdim

ah bu kadar fazla övgü benim için çok fazlaydı... kalpten gitmezsem iyidir.

"Bay ve bayan Yukhei yüksek müsaadenizle arkadaşım heran'ı alıp odama götürüyorum, teşekkürler." Lucas beni çekip kocaman evde sürüklerken bende kahkaha atıyordum.

"Ne güzel konuşuyordum ailenle."
"Ama film açtım hadi."

Beni büyük bir odanın içine getirdiğinde kocaman puflara oturdum ve masaya koyduğu atıştırmalıklardan ağzıma attım.