dear amanda | nct dream. ✅

004

amanda lee

"ma? gising ka na," i said softly as i held her hands. naiiyak na naman ako pero kailangan kong maging strong. you have to endure the pain.

halos two weeks na simula nung naaksidente si mama pauwi. sobrang natakot ako 'nun, si papa biglang napasugod sa hospital. natandaan ko sinundo ako ni papa sa school which is for the very first time.

magdidiwang na sana ako kaso nung sinabi niya na naaksidente si mama, nanghina ako. iyak ako ng iyak 'nun habang tinitignan si mama na duguan at walang malay.

hindi kami masyadong close ni mama. nag-uusap naman kami pero she's always reserved. siya ang kasama ko for 17 years, si papa naman wala akong masyadong memory kasama siya. kulang na lang matulog na siya so company namin kasi sobrang busy niya talaga 'dun.

counted lang yung birthdays ko kasama si papa. ewan ko, he was never a father to me.  kinulang ako sa fatherly love kasi nag focus siya sa thought na gusto niya iprovide 'yung needs namin, kaya busy siya sa trabaho.

malaki naman ang company namin pero napapansin ko talaga na parang sinasadya niyang magpaka busy. parang ayaw niya kaming makasama.

pero kahit ganyan sila, mahal ko pa rin sila. hindi ako spoiled, baka nagmana ako kay mama char.

nabasa ko kanina yung first entry ng diary ni mama. natatawa ako sa kwento niya. gusto ko rin ng kaibigan na katulad nina donghyuck at dreamies. sino kaya sila?

tumingin ako sa labas ng bintana. umuulan, hapon na pero may bandang hindi umuulan. parang yung rooftop may show tapos ang sun yung spotlight.

bigla akong na-curious kaya binitawan ko muna ng dahan-dahan ang kamay ni mama at lumapit sa bintana.

bakit ganyan? anong nangyayari?

                    the next thing i knew, nasa labas na ako ng hospital. inilabas ko ang payong ko at nagsimulang maglakad dun sa building kung saan may sunshine.

mama, babalik lang ako.

decided na talaga akong pumunta dun dahil na curious ako. naglakad lang ako 'dun which is not a good idea kasi umuulan, nababasa na ako.

hindi ko alam kung bakit, pero may something doon. sinusunod ko lang ang instinct ko.

"ay pisti," i mumbled habang tinitignan ang napakahabang stairway to heaven.

oo 'yun ang nakalagay sa isang signage sa gilid ng hagdan. i bit my lip and nodded. let's get it.

umakyat na ako, grabe i get it why stairway to heaven 'to. parang endless 'yung hagdan tapos parang mamamatay na ako.

ma, wait ka lang diyan.

nang makarating ako sa rooftop, nagulat ako. wow.

walang ka-special special sa lugar. ano ba naman 'yan.

i sighed before exploring the place. yung light galing sa skies ay nasa isang platform na may mga bulaklak.