Yok Olan İzmarit

Tanıtım

Hava benim bakışlarım kadar soğuk ama onun sözleri kadar hafifti.

Hayatımın dönüm noktasındaydım birçok zorlukla karşılaşmış ama bir şekilde üstesinden gelmeyi başarmıştım. %100 burslu geldiğim bir üniversitede devam ettirmeye çalıştığım hayatımı sürdürüyordum. Neydi beni bu denli hayattan soğutan? Babamdan uzun süre boyunca dayak yemem mi yada annemi en zor dönemde kaybetmem mi? Zordu hayat benim için. Dilek tutmak saf bir batıl inançtı, hayat ironik ve kafa karıştırıcıydı. İsmimi aldığım kayan yıldız benim için sadece bir göz yanılması gibiydi. Dilek denildiğinde gözümün önüne gelen tek şey onun beni ilk kez kendine bir mıknatıs gibi çektiği o gün kurduğu  şu cümleydi '' senin ismin bir bebeğin annesinin kokusunu içine çekerkenki samimiyeti kadar güzel'' hayattımda hiç kimse yanımda olmadı onun gibi, onun tek farkı kilometrelerce uzağımda yanımdaymış gibi hissettirmesiydi. Gerçek hayattan tamamen soyutlamıştım kendimi, benim için tek gerçek olan şey kilometrelerce uzağımdaki izmarit' tı. Kül insanlık için bir tırnak kadar bile değersizken benim için kulaklıkla son ses müzik dinlemek kadar huzur vericiydi. Botlarımın çıkarttığı sesi dinleyerek yurdun kapısından giriş yapmıştım. Hava benim bakışlarım kadar soğuk ama onun sözleri kadar hafifti. Merdivenleri teker teker çıkmış ve 303 yazan kapıyı hafifçe aralayıp boşluktan içeri süzülmüştüm. Çalışma masasına bıraktığım sihay sade çantamın içinden hafifçe telefonumu çıkarmış ve yatağıma uzanmıştım. Girdiğim uygulamadaki bildirim butonuna basıp herkesi yok sayarek tek bir kullanıcı adına odaklanmıştım her zamanki gibi ''𝙮𝙤𝙠𝙤𝙡𝙖𝙣𝙞𝙯𝙢𝙖𝙧𝙞𝙩'' ince uzun parmaklarımla bildirimlerini görmek için üstüne tıklamış ve saat 04.38'de attığı yazıyla başlamıştım okumaya.

𝙮𝙤𝙠𝙤𝙡𝙖𝙣𝙞𝙯𝙢𝙖𝙧𝙞𝙩: uyu kaldın galiba

'10dk sonra'

𝙮𝙤𝙠𝙤𝙡𝙖𝙣𝙞𝙯𝙢𝙖𝙧𝙞𝙩: bir kızı bu kadar çok bekleyemem yüzünü görmeye utandığım kız 2k9ş2l2ke9emwlwpw sanada iyi geceler ;) (!)

Yüzümde küçük bir tebessüm oluşmuştur 'utandığım' bu kelimeyi beynim hipnotize olmuş gibi tekrarlıyordu. Küçük dediğim tebessüm en az aramızdaki mesafe kadar büyüktü. Klavyede basmak istediğim harflere hızla dokunarak kurmak istediğim cümleyi kurdum...

𝙠𝙖𝙮𝙖𝙣𝙮𝙞𝙡𝙙𝙞𝙯: Bu sefer tutturamadın bay bilmiş şarjım bitti dolmasını beklerken dalmışım sabahta okuldan dolayı giremedim .d

Çevrim içi yazıyor...

Yazdığım anda gelen mesajı titreyen gözlerle okuyarak sırıttım.

𝙮𝙤𝙠𝙤𝙡𝙖𝙣𝙞𝙯𝙢𝙖𝙧𝙞𝙩: Her halükarda uyuya kalmış oluyorsun kuyruklu yıldız 🙄

Kim bir o kadar bilmiş olup bir o kadarda çekici olabilirdi?

Tuşlayarımın çıkardığı sese aldırış etmeden sertçe ekrana dokunmaya devam ettim.

🗨️...

𝙠𝙖𝙮𝙖𝙣𝙮𝙞𝙡𝙙𝙞𝙯: Çok bilmiş yine konuşutu.

Bir yandan üstümdeki montla ilgilenirken diğer yandanda bildirim bekliyordum. Anında gelen gazoz kapağı açma sesiyle montumu sol kolumdan sıyırıp çantamın bulunduğu yere fırlattım terlemiştim evet ama bunun sebebi ne üzerimdeki mont nede 40 derece ile yanan petekti bunun sebebi karşımda olmayan ama her yazdığı cümleyle sırıtmamı sağlayan bay bilmiş izmaritti.

𝙮𝙤𝙠𝙤𝙡𝙖𝙣𝙞𝙯𝙢𝙖𝙧𝙞𝙩; Çok şikayetçisiniz kuyruklu yıldız galiba bu durumdan birazda siz konuşunda çok bilmiş okusun.

Bu sefer sırıtmak yerine dudağımı büzmüş ve atarlı bir şekilde yazmaya başlamıştım.

𝙠𝙖𝙮𝙖𝙣𝙮𝙞𝙡𝙙𝙞𝙯: bana ne zaman isminle hitap etmeyi planlıyorsun hadi ismimi geçtim bari kullanıcı adımı doğru yaz.

Geri dönüş biraz geç gelmiş ve yine son noktayı koymuştu.

   '8dk sonra'
Çevrim içi yazıyor...

𝙮𝙤𝙠𝙤𝙡𝙖𝙣𝙞𝙯𝙢𝙖𝙧𝙞𝙩: Sende benim adımı öğrendiğinde sana adınla hitap edeceğim Kuyruklu yıldız ama istersen arada kıyak geçerim.

Bana bir imkansızı vaat etmişti asla ama asla ismini söylemeyeceğini bana  ilk tanıştığımız gün söylemişti. Ona bir kül parçası olan sigara izmariti diye hitap etmem gerektiğini söylemiş ve yok olan izmaritin anlamını sorduğumdada kurcalama diyerek kestirip atan adam tekrar kestirip bir kenara atmıştı konuşmamızı. Çevremdeki insanları bu denli kafaya takmazken neden onun dediği her cümlede farklı anlam arıyor ve farklı yüklemelerde bulunuyordum.

-Başladığınız tarihi yazar mısınız?-