Don't you Dare [ Mask 3 ]

Dare • 003

Chapter Three: The Boastful Boy in Black

***

[ Nadine ]

"P-PATAY na ba siya?" I was forcedly dragged away from my thoughts when I heard what the girl said.

Her question piqued my interest and before I knew it, Im already halfway away from my seat.

I roam my eyes around, finding where did that guy go. How'd he managed to snuck out of the cafè that easily, without me even noticing it. Not that Im good at sensing other's pero malamang makakagawa siya ng kahit maliit na tunog lang. Or maybe he's a ninja. Aha! His black attire finally made sense. Pssh. That's non-sense.

Baka naman siya ang pumatay. Ayy, hindi rin. That's impossible. Kaharap ko siya buong oras ng pag-uusap namin, hindi nga siya gumamit ng c.r. o nagpaalam na aalis lang sandali eh.

Teka nga lang.

Bakit ko nga ba siya iniisip? Bakit nga ba ako makikiusyoso pa sa kung anong angyari sa babaeng 'yun? Wala na akong pakialam sa kaniya. Im done here. I already finished my agenda. Better keep going. Maglalaba na lang ako.

Time is gold.

I gather all my stuffs and check if there's any missing thing. When I finished examining my bag's content and there's nothing missing, I grabbed my bag and walks towards the door. Pipihitin ko na sana ang knob pero napatigil ako ng may biglang nagsalita.

"Walang lalabas ng cafè!" the guy yelled making me flinch in the process.

"Bakit naman kami susunod sa'yo? Sino ka ba para sundin namin?!"

"Oo nga! Kakaiba na talaga ang mga bata ngayon."

"Aalis kami kung kelan namin gusto. Buhay namin 'to. H'wag kang mangingialam bata ah."

Samu't saring mga reaksyon ang ibinato ng mga galit na galit na costumers kay kuyang nagsalita. Hindi ko makita kung sino ang nagsalita dahil nagkumpulan ang mga tao sa lugar na pinanggalingan ng boses. Alam niyo namang kinapos ng height ang inyong lingkod.

"Oh sige. Kung gusto niyong umalis, pwede naman. Its up to you. Stay here for a couple of minutes or stay at the interrogation room for about... approximate one hour. Kung di ka ganon ka-swerte, baka umabot pa ng ilang oras doon." says the guy.

"Ano bang ibig mong sabihin pre? Kung epekto lang 'yan ng init ng ulo mo. Tanggalin mo na kasi 'yang sumbrero mo ng ma-preskuhan ka."

"Oo nga. At tigil-tigilan mo na ang pag-aadict. Masama 'yan sa katawan at kinabukasan mo. Bata ka pa."

Naka-sumbrero

Naka-drugs?

Seven!

Baka naman si Frank 'yun. I literally dont have any idea kung ano ang pangalan niya. Kaya magtiis siya sa itatawag ko sa kaniya. Bagay naman diba. Frank. Pangalan ng aso. Haha. But its not what I meant by naming him that. I chose Frank coz it suit's his personality. Frank. Ang sagwa naman kung tagalog. Prangka? Ang bantot.

I head to Franks direction but maraming tao ang nakaharang. Its time to use the ability of my height. I breathed heavily, gilling my lungs with sufficient air. Mahal ko pa naman kahit papaano 'yung mga buhok ko sa ilong. Kung ayaw mong malagas lahat ng buhok mo sa ilong ng dahil sa tapang ng amoy ng mga pinaghalo-halong amoy ng mga tao, pipigilan mo muna ang sarili mong huminga.

This is it.

Hinawi ko ang mga nasa unahan ko. And I easily managed to slip to the crowd, without them noticing me. Its one of the perks, small person have. Kahit papano blessing din pala 'tong ganitong height.