666 |b×b|

*'

Medyayı açıp öyle okursanız daha iyi olur.

"Hadi ama Derin, önündekileri ye.

5 dakikada bir düzelttiğim kafası tekrardan önüne düşünce sinirle bir nefes verip kafasını kaldırdım.

"5 gündür bir şey yemiyorsun, bu beni çok üzüyor."

Başımı önüme eğip parmaklarımla oynamaya başladım.

"Biliyorum annem ile babamın ölümüne çok üzüldün. Ben de çok üzüldüm. Ama bak ben yemek yiyorum. Sen hiç yemiyorsun. Konuşmuyorsun ve bu benim sinirimi bozmaya başlıyor."

Bir süre daha etrafı sessizlik kapladı. Bu sessizliğe daha fazla dayanamayarak Derin'in kolundan tutup merdivenler ile bodrum katına indim. Önüme çıkan kapıya şifreyi yazıp geri çekildim. Kapı yavaş bir şekilde açılırken Derin'i oraya fırlatıp kapıyı geri kapattım.

İndiğim merdivenleri geri çıkıp mutfağa girdim.

Derin'in yemediği yemekleri alıp bir poşete döktüm. Poşeti alıp masanın üstüne bıraktım.

Odama gidip üstümü giydikten sonra mutfağa geri döndüm. Masanın üstünde bıraktığım çöp poşetini alıp dış kapıya doğru ilerledim.

Dış kapıyı açınca gözüme vuran güneş ışıklarına sövüp çöp kutusuna doğru yürüdüm. Çöpü çöp kutusuna atıp evime doğru yürümeye başladım. Ardından görüş alanıma giren evimle daha hızlı adımlar atarken, dikkatimi evimin yanında olan Evin önündeki arabadan inen mobilyalar çekti.

Evin önünde oturan genç oğlana bakıp sırıttım.
Pembe bir şortu hangi erkek giyer ki?
Komik gözüküyor.

Ve taşınmak için de çok yanlış bir sokak seçmiş.

Neden mi?
Çünkü bu mahallede elektirik yok.
Sokak lambaları yok.
Fazla insan yok.
Tatlı insan yok.
Ve sanırım normal insan da yok.

Aral*

Demir*

*