LOVE, MY SAVIOR

CHAPTER 1

Excitement and joy, the things I'm feeling right now.

Suminghap ako ng hangin bago tumapak palabas ng bus na sinasakyan ko.

"Finally! Nandito na ako sa Pangasinan." Sabi ko, kitang-kita sa aking mukha ang saya.

Dito muna ako maninirahan sapagkat may problemang inaasikaso si Dad sa Manila. As a politician, it is expected that you're life is always at risk, magkakaroon ka ng mga kaaway, my dad is a senator by the way.

After receiving hundreds of death threats from an unknown person, napag-isipan ni Dad na dito muna ako patirahin sa bahay ni tita, kapatid ni Dad. Ayaw niya akong madamay sa gulo. Dito ko nalang rin daw ipagpapatuloy ang aking pag-aaral.

Lumingon- lingon muna ako sa paligid, this terminal is very clean and organized. And the buildings near it, ang ganda tingnan, matatayog at halatang naasikaso talaga nang maayos.

Sinimulan ko na ang paglalakad para maghanap ng waiting area, susunduin ako ni tita dito. Soon as I saw a waiting area, I suddenly walked towards it. Kinuha ko ang phone ko at tinawagan ko si tita.

It rings.

"Hello, iha." Isang tinig ang narinig ko sa kabilang linya. Tita answered it already.

"Tita, I'm already here. Kailan ka pa darating?" I asked.

"Naku iha, I forgot to tell you, hindi pala ako makakapunta diyan, may emergency meeting kami ngayon, and everyone should be present, including me." Usal nito.

"What?" Gulat kong tanong. "Pa'no po yan? Di ko po alam paano ako makarating sa bahay niyo."

"Don't worry, taxi drivers know it." Sagot ni tita.

"Tita naman eh." Disappointment and nervousness are painted in my face. Eh paano, di ko alam papunta kina tita, halos mangiyak-ngiyak na ako sa sinabi ni niya.

"Oh sige, gan'to nalang." Usal ni tita. "Maghintay ka nalang diyan, papupuntahin ko yung personal driver ko. Siya na ang susundo sa iyo."

Upon hearing those, a smile suddenly hit my lips. "Yehey! Thanks tita."

"Just take care there, and wait for him." Tita responded.

Pagkatapos kong sabihin kung saan ako banda nakapwesto, ibinaba na nya ang phone dahil magsisimula na raw sila sa kanilang meeting. She told me to wait for the driver   approximately 25 minutes, so I did.

Sa kalagitnaan ng paghihintay ko ay biglang nagring ulit ang phone ko. Bakit napatawag ulit si tita?

"Hello." Panimula ko.

"Lyle." Boses ng nasa kabilang linya. I checked my phone again, oh si dad pala. "How are you? Nakarating kana ba?"

"Yes dad, ayos na po ako."

"Good, I'll hang up now, I just want to know if you're okay now. Bye."

Ibinaba na niya ang phone niya bago pa ako nakapagsalita. Bumuntong hininga nalang ako

Tamang-tama rin na may humintong sasakyan sa harap ko. Ito na kaya ang driver ni tita? Pero nagtaka ako kung bakit napaaga ang dating nito, eh 10 minutes palang ang lumipas. Bumukas ang pinto nito at iniluwal ang isang lalaking nakadriver uniform.

"Magandang hapon po maam. Sakay na po kayo." Sabi niya.

Siya na siguro ang sinasabi ni tita. Tumango ako sa kanya. Dali-dali akong pumasok sa kotse para makapunta na kami sa bahay ni tita. Siya na ang naglagay ng maleta ko sa likod mg sasakyan. My body's already tired. I think ilang oras nalang at bibigay na ako. I look at my wristwatch, it's already 5:25 in the afternoon. Kaya naman pala pagod na pagod ako, eh ilang oras na akong bumabyahe. I should take a nap, yeah, I need it. Unti- unti nang pumipikit ang aking mata hanggang sa binalotan na ang lahat ng dilim. Consciousness left me.
    
                         ~~~