Wattpad Games The Hungergames opdrachten.

De Boete

Al zwetend schrok ik wakker. Het geluid van slachtende varkens was niet bepaald een fijne wekker. Lachend stond Sable in de deurpost.

´Wakker worden broertje´

Fijn als ik ergens geen zin in had was het Sable die op mn hielen liep. Altijd mij corrigeren. Alsof ik zelf niks kan. Ik zwaaide mijn benen over het gammele bedje en rekte me even uit. Even denken wat moest ik vandaag ook alweer doen? En opeens schoot het me binnen. Vandaag is de Boete. Mijn naam zat er meerdere keren in. Vanwege stelen. Ik liep door naar de woonkamer en vroeg: 'Mag ik douchen?'

Mijn moeder trok een wenkbrauw op en vroeg: 'Waarvoor?' Ik zuchtte diep en zei:' Umh de Boete misschien?' Even twijfelde ze maar besloot: 'Prima maar niet te lang!' Voldaan liep ik naar de badkamer, draaide de douche knop om en liet de harde stralen mijn spieren masseren. Nog geen twee minuten erna riep mijn moeder dat ik er onder weg moest komen. Ik draaide de douche knop weer dicht en stapte uit de douche kabine. Alhoewel douche kabine? Meer een douche met een versleten gordijntje ervoor. Snel deed ik mijn netste kleding aan. Een zwart jasje met een zwarte broek. Sable zat tevreden op een stoel en riep. 'Lekker gedouched?' Ik knikte kort. Daarna slenterde hij zelf naar de badkamer om ook te douchen. Hij was 18 dus dat was het laatste jaar dat hij getrokken kon worden. Hierna vloog de tijd voor bij en voor ik het wist stond ik op het plein. Maar deze keer 1 bol met namen in plaats van twee. Dat was nieuw. Met luid getik klapte een deur open en Caligula Morgan liep naar voren. Haar haar net zo kort en paars als eerder. Haar laarzen tot de knie waren zo hoog dat het wel een moordwapen leek. En het paarse jurkje was zo kort dat ik bijna haar onderbroek kon zien. 

'Omdat we een nieuwe spelmaker hebben' Brulde ze 'Hebben we wat leuks en nieuws bedacht. Alle namen in een Bol! Dus het kan zomaar zijn dat we twee dames of twee heren hebben.' Ze stak haar hand hoog op in de lucht en

in een snelle beweging in de bol.

'De eerste naam' Ze vouwde lachend het briefje open en gilde: ' Elena Parker!'

Nee nee nee niet Elena alseblieft iemand geef je op als vrijwilliger niet Elena! Voor ik het wist stond ze naast Calgula. 'En nu de volgende' Ze liep weer naar de bol en pakte een papiertje.

'Talon Barlow' 

Dat was ik. En opeens hoorde ik gemompel voor me. Het was Sable. En hij stond op het punt om zich vrijwilliger te stellen. Maar voor hij dat kon doen rende ik naar het podium. En ging naast Calgula staan. Dit is beter zo. Ten eerste hoef ik niet meer naar mijn ouders en ten tweede kon ik Elena beschermen. En dat zal ik doen ook. Tevreden liep ik naar de deur en hoorde dat Elena werd tegengehouden door haar familie. Ik liep gewoon door. Naar de trein. Eenmaal in de trein werd ik verblind door de camera's. Elena stond naast me. Ze was twee koppen kleiner en ik was drie keer breder. Ik wou nog zeggen dat het goed kwam en haar een stevige knuffel geven. Maar iets hield me tegen.