Opdracht 6: Dag 1 In De Spelen

63 5 2

door MrSamuell

door MrSamuell

Opdracht 6: De Spelen

Vol spanning en zenuwen zit ik op de grote bank. De cijfers zouden zo bekend worden gemaakt.
´Ben ik de enige die honger heeft?´ Vraag ik lachend. ´Sssshht…´ Sust Fora mij toe.
Alle tributen vlogen voorbij. Totdat Elena kwam. Ik probeerde me nu erg te focussen. De andere cijfers had ik niet gehoord omdat ik me bezig had gehouden met eten. Misschien niet erg slim. ´Elena Parker… een negen erg goed gedaan!´ Rustig ademde ik uit en maakte me klaar voor mijn cijfer. Nog even keek ik naar Fora die me bemoedigend aan knikte.
´Talon Barlow… een 10! Zo zo!´ Uit blijdschap schreeuwde ik hard. Ik knuffelde iedereen die er was en rende rondjes om de tafels.

Zenuwachtig liep ik naar mijn styliste. Ze zag er voor haar doen normaal uit. ´Dus.. hie.. hier is je uhm kleding…´ Stamelde ze. ´Dank je.´ Knikte ik naar haar. Snel kleedde ik me om. Een zwart hemd met een blauwe jas. Hierbij een zwarte broek met zwarte laarzen.
´Ga helemaal de Hoorn in daar ligt alles wat je nodig hebt.´ Fluisterde ze dreigend
´Maar ik moest juist weg blijven daar, toch?´ Vroeg ik
´Doe wat ik zeg Talon!´ Schreeuwde ze. Hardhandig werd ik in de lift geduwd.
´Diep de Hoorn in!´ Schreeuwde ze nog achter me aan.

De lift vloog soepel omhoog en ik probeerde mezelf te lokaliseren. We stonden op een grasvlakte. De Hoorn was niet veel verder te zien. Ik zag een bosrand, een rivier en hoge bergen. ´De Spelen beginnen in… 3… 2… 1…´ Klonk een mechanische stem. Ik rende zo snel als ik kon naar de Hoorn en probeerde me niet te focussen op de anderen. Aangekomen bij de Hoorn zag ik allemaal tributen die wat pakten en begonnen te rennen. Zelf stond ik even stil en keek om me heen. ´De Hoorn in!´ Galmde door mijn hoofd. Zonder twijfel rende ik de hoorn in. Ik pakte twee zwaarden en een grote rugzak en begon te rennen. Ik zag hoe Elena gesmoord werd. Ik trapte de tribuut van haar af en rende het bos in. Daar zie ik een jongen liggen. Hij ligt er verschrikkelijk bij. Snel besloot ik om hem te verlossen van de pijn. Voor ik dat kon doen vloog er een pijl langs mij en klapte in het lichaam van de jongen. Geschrokken deisde ik achter uit en rende het bos in. Uiteindelijk kwam ik uit in een soort verlaten stadje. Ik zag een gedaante van gebouw naar gebouw rennen. Onzeker pakte ik mijn twee zwaarden en liep rustig naar het gebouw waar de mede-tribuut zich verschool. Hij schrok duidelijk en trapte mij in mijn buik. Ik hapte naar adem en deisde even achter uit. Onbewust zwaaide ik met mijn zwaard die in zijn keel belandde. Mijn ogen werden groot en het laatste wat ik hoorde was een harde schreeuw. Ik liet me op mijn knieën zakken en mompelde verschillende excuses. Totdat de knal klonk. Daarna liep ik weg en verschool me in een afgebrand gebouw. Nu leek het me wel een goed moment om te bekijken wat er in mijn rugzak zat. Eten, camouflage spullen, een tent, touw, mesjes en andere simpele overlevingspullen. Met deze uitrusting zou ik best ver kunnen komen.