Op de afgrond van de dood het toppunt van eenzaamheid ik sta hier levenloos zonder enige lust, op het punt van springen het einde van de lijn de galg voor mij geen enkele zin meer, toch klim ik naar beneden ik treed van dit podium levend verder streven voor haar leven, elke keer op dat hoogtepunt de diepte van het zinken ik zet mezelf weer overeind voor haar liefde, een liefde die ik niet ken haar gezicht is onbekend overal kijk ik of zij er is nergens weet ik haar te vinden , toch blijf ik strijden telkens weet opnieuw zonder resultaat echtef hoe lang hou ik dit vol?
-------------------------------------------------------
