Bir hikayem var anlayan ve dinleyene.Çok uzun zaman önce yaşandı bu hikaye. Bir peri varmış ormanın birinde. Işıltısı o kadar büyülermiş ki onu görenleri,herkes sahip olmak istermiş ona fakat peri zeki ve kurnazmış. Bilirmiş ne yapması gerektiğini,kandırırmış insanları,yaşatırmış onlara hayatlarının kabusunu. Günün birinde bir prens gelmiş ormanın derinliklerine. Amacı periyi görmek veya yakalamak değilmiş sadece su içecekmiş dereden. Peri,prensi görmüş o anda kalbinde anlam veremediği bir sıcaklıkla. Ne yakışıklıymış prens,ne güçlüymüş. Onu korkutmak istememiş peri,sadece ona biraz daha yakından bakmak istemiş. Bir adım,bir adım derken prensin dibinde biti vermiş. Prens onu fark ettiğinde tarif edilemez bir duyguya kapılı vermiş. Aşık olmuşlar bizimkiler. Gizli gizli buluşmaya,aşklarının tadını çıkarmaya başlamışlar. Ta ki Doğa Ana'nın kulağına gidene kadar bu durum. Öyle sinirlenmiş öyle sinirlenmişki Doğa Ana bizim Peri'nin ömründen ömür almış. Yaşlanmış Peri,ne uçabilecek ne de nefes alacak duruma gelmiş. Prens vazgeçmiş ondan,daha güzel daha iyi bir kız bulmuş kendine. Bizim peri ise kahrından olduğu yerde heykel olu vermiş. Yeminde etmiş peri onu bulana sonsuz aşkı vereceğine. Bu heykeli bulursan,sonsuz aşkı bulursun derler. Ancak bir şartıda vardır bunun sevmen gerekir aşkını canını verene dek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
