Alışmak kelimesini çok kullanır oldum bu aralar.
İnsan her şeye alışır mış öyle diyorlar. Herkes başka bir şey anlatıyor, her biri kendi yaşadıklarından örnekler veriyor , ben alıştım sende alışırsın gibilerin den cümleler kuruyorlar. Sonrası da var, eskiden ne yaşadıysan unutmalıymışım çünkü güneş battığı zaman her tarafı şiire boyuyormuş eskisi gibi olmazmış buda öyle bir şeymiş herhalde. İyide güneş tekrar doğmuyor mu ? Dünde bırakıp her şeyi yeniden? Biz insanlar da dünde bıraksak ne yaşanmışsa hepsini unutup yeniden başlasak olmaz mıydı? Alışmak yerine affetmek için uğraşmak en güzeliyken neden hep alışmayı seçtik ki ? Neyse onada alışırız artık. Dediğimiz zamanlar neden hep affetmek duygusunu alçaltıyor?
Bilmiyorum.
