Seninle tutuşmuştum ilk defa nefrete.
Sıcaklığını soğuk duvarlardan hissetmiştim.
Gelmedin hiç, gitmekde bilmedin aklımdan.
Yarından sonra bayrammış baba.
Ne işe yarıyor şu el öpmeler ?
Hani barışmalıydı bütün küsler.
Niçin affedemiyorum seni?
Bir bilinmezlik var.
Bilmiyorum.
Galiba bilmemek en iyisi.
Boşver!
Ne gereği var şimdi el öpmenin ?
Bu çoçuklar çok görgüsüz.
Herkesin içinde öpülmez ki babalar.
Gizli yapıcaksın şu işi.
Olan var, olmayan..
Hiç olmamış.
Boşver baba bunlar anlamaz.
Senin ellerin nerede desem.
Kaç bayram susarsın allah bilir.
Elini öpsem, ellerin olmazdı ellerin.
Ben büyüdüm.
Mesela çoçukken geleceğine inandığım gibi inanmıyorum.
Ne sen iyi biri oldun.
Ne de ben seni kahramanım ilan ettim.
Bende suçluyum en az senin kadar.
Hak etmiyordun,
Özledim.
Tasalanmıyordun,
Merak ettim.
Kim din sen ?
Nasıl biri ?
Kimindin bu kadar bizim olmamak için.
Yarından sonra bayram baba.
Gel demiyorum.
Çünkü gelmiceksin.
Bunu bile bile nasıl gel demeliyim. ?
