Sen kendine olan saygını yitirmişken
Ben sende o tuhaf duyguya nasıl yakalandim.
Bilmiyorum.
En tuhaf olanı da bu galiba.
Sende kaybettiğim hiçbirşeyi bulamıyorum kimsede.
Kimse olamaz zaten her istediğim.
Mesela senin gibi gülemiyorlar.
Bilmiyor hiç biri sevmenin ne olduğunu.
Aslına bakarsan sende bilmezdin.
Ama en azından sen güzel gülerdin.
Sayende yazardım bir kaç şiir.
Şimdi öylemi ?
Kalem kağıdın yüzünü unuttu.
Mürekkeb yağmurlarından kaçıyorum derken.
Şiir dolusuna tutulmaktı benimkisi
Oda olmadı.
Bu defa seni tam da anlamamak için yazıyorum.
Ağlamazsın.
Belki diye umit ediyorum.
Duyarsan sesimi vazgeçersin diyorum.
Yelkenleri ayrılığa indirmış bizde aşk.
Bu kaçınçı düşes oluşumuz ?
Geceyi çok severdin.
Bi de yağmur yağdımı uyku tutmazdı seni.
Buğulu camın ardından izlerdik aceleyle koşuşan yağmurları.
Yeşile olan ilgimi bilir, dalga geçerdin.
Bak sana yeşil kasabadan bi haber belki yağmur,der gülerdin.
Veyahud sen birşeyleri ima etmek isterdin.
Ben basit bir dalga konusu ederdim.
Hatirladın mi ilk taniştımız günü ?
Yine yağmur yağıyordu.
Sana sırılsıklam olmuştum bu yağmurda.
Sonra şubatın başına şiir olmuştum.
Elimde aşk, gezerdim satır satır.
Anlatırdım seni bütün mısralara.
Yorulmaz,sıkılmaz,usanmazdım.
Anlamadın ve gittin işte.
Ardındanda bitti yağmurunu yağdırdı sonbahar.
