How Liry became real..

Hoofdstuk 15

Pov Jeremy

Pijn, pijn, pijn. Dat is het enige waar ik aan kan denken. Ik voel dat Link het bloeden van de sneeën stopt maar ik kan niks zeggen. Het doet teveel pijn. Hoe heeft dit zo kunnen escaleren, ik bedoel door mij gaat Link straks dood. Ik hou van hem maar hij niet van mij. Ik kreun en hoor link wat zeggen "Jer! Je leeft nog!" Ik probeer te gaan zitten en het lukt moeizaam. "O Jer ik dacht dat je dood was" hij geeft tenminste wel om mij maar wel alleen vriendschappelijke. Ik staar link aan. Hij heeft zulke mooie groene ogen. "Jeremy, gaat het een beetje?" "Jawel. Hoe gaat het met jou" ik ben echt heel schor van al dat geschreeuw en gehuil. "Wel goed hoor, don heeft niet heel diep gesneden alleen wel diep genoeg voor blijvende littekens." Ik ben blij dat het goed met link gaat want dit alles is mijn schuld. "En don heeft mij dit haarspeldje gegeven." "Wat moeten we daar nou mee? Het haar uit je ogen halen zodat je beter kan zien hoe we dood gaan.?!" "Nee sukkeltje, hiermee kunnen we het slot openkrijgen" "O ja dat kan natuurlijk ook." "Stt ik hoor Milan weer Jeremy" ik luister nu ook en hoor inderdaad Milan en Don. "Ik wil ze straks uitschakelen. Als het goed is komt er binnen een uur een vriend van mij aan met het pistool." "Wie dan?" "Duncan, dat zal Jeremy wel leuk vinden" Duncan wat haat ik die gast. Ik denk niet eens na over dat we straks neergeschoten worden. Ik denk alleen maar aan Duncan en hoe hij mij verraadde

Flashback
"Duncan kom je zo naast mij zitten." "Nee, ik ga niet met losers om Frieser" en ik voel een trap. Zelfs duncan wilt geen vrienden meer met mij zijn en ik ren naar de toiletten en sluit mijzelf op in een wc hokje en begin te huilen.

"Jer, we moeten zo snel mogelijk weg hier" "ja maar hoe want don en milan staan waarschijnlijk buiten bij de deur." "We gaan via dat kleine raampje daar naar buiten en dan rennen we samen weg tot we iemand tegen komen om de politie te bellen." "Oke Link" Link begint te friemelen aan het slot. Het wilt maar niet lukken. "Linkkk schiet op anders komt milan zo" "Jaja rustig Jer ik doe mijn best" ik begin te ijsberen door de cel heen. Ik heb nog steeds veel last van mijn rug maar ik negeer het gewoon. "Link, laat mij eens" "okee prima Jer" zucht Link. Ik probeer het twee keer en dan schiet het slot open. "Yes gelukt!" "Sttt Jer, zachtjes weet je nog" link begint naar het raampje te sluipen. Ik volg hem. Eerst help ik Link door het raam heen en dan ga ik. En dan hoor ik een deur. Ik schrik en draai mij om

Sorry voor het korte deel maar ik wilde graag een cliffhanger doen☺️