How Liry became real..

Hoofdstuk 11

Pov Jeremy

*na school*

De school is afgelopen, ik loop naar mijn kluisje. Alleen want link heeft Wiskunde voor gevorderden. Als ik naar mijn fiets loop hoor ik Milan en Don. "O Jeremy kom eens" zegt milan op een sluwe manier "Nee, waarom zal ik Milan. Bok op!" Ik wil doorlopen maar voel dat ik bij mijn rugzak wordt gepakt. "Zo, zo. Meneer begint brutaal te worden" "Milan, laat mij los ik ga naar huis" "Haha dacht het niet, nu je vriendje bij zijn nerd groepie is kunnen wij jou mooi pakken" en ik voel een stomp in mijn maag. Ik sta op en wil milan slaan. Maar opdat moment slaat don mij. En ik zak tegen de muur naar beneden. Ik voel nog een trap en nog 1. Het gaat maar door en ik raak de tel kwijt. Dan hoor ik ineens geschreeuw "Heey laat die jongen met rust!" Wie is dat. De stem komt mij bekend voor maar het is niet Link. Maar wie is het wel. Ik open mijn ogen en ik zie een lange slungelige jongen milan en don weg duwen en ze slaan. Hoe heet hij ook al weer Jossi nee wel iets met een J, Jones. Nee ook niet. Ik weet het weer Joost. Dat is die jongen waar link de eerste dag naast zat. Ik zie dat Joost ze flink te grazen neemt. Dan hoor ik milan "Jo, don we gaan" "Prima Milan". En ze lopen weg. Ik sta op en kijk vol tegen Joost zijn borst. Hij doet een stapje achteruit "Oeps, ik ben ook zo lang" ik moet lachen maar het doet pijn. En volgens mij heeft Joost dat door. "Gaat het we, Jeremy?" "Nee niet echt mijn ribben doen zeer." Ik doe mij shirt omhoog en alles is rood. "Jeremy, dit is niet goed. Ik neem je nu mee naar de dokter, wie moet ik bellen?" "Niemand! Mijn moeder is niet thuis en ik wil niet dat ze zich zorgen maakt. Het zijn maar gekneusde ribben, dat gaat vanzelf wel weer weg. Ik heb het eerder gehad. Het enige wat ik wil is naar huis. Heel erg bedankt voor je hulp Joost, maar ik ga!" Joost weet volgens mij niet echt wat hij moet doen en gelukkig zegt hij doei en gaat hij niet zeuren over een dokter. Langzaam loop ik naar huis en thuis ga ik op de bank liggen.
Na een tijdje hoor ik de deur opengaan. Het is Link "Jer, wat is er met jou gebeuren" "Niks Link maak je maar geen zorgen" ik probeer de pijn te verbergen maar ik denk niet dat het mij goed lukt want Link trekt mijn shirt omhoog "Het gaat goed zeg je! Het gaat helemaal niet goed met je! Wie hebben dit gedaan?!" Ik zeg niks en kijk weg "Jer!! Wie hebben dit gedaan!" "Wie denk je" mompel ik. "Milan en Don weer hè, ik ga ze vermoorden!" "Link, laat het gewoon. Dit is deel van mijn leven" "Dacht het niet, ik laat je niet meer alleen. Ik zeg de wiskunde groep voor gevorderde wel op en ik laat je niet meer alleen naar huis!" "Prima, maar vroeg of laat pakken ze mij toch wel weer!" Ik ren naar boven en ga op mijn bed liggen en ik huil mijzelf in slaap.