Hayatın kanunu bu, yıldızlar parlar ve ay ışıldar, gökyüzü aydınlanır ve yıldızlarla birlikte ay yok olur. Salıncakta sallanan çocuk gibi kim istemez neşe saçmayı etrafa ? Bir kelebekle bir kartalın aşkını düşünelim. Bu kartala ömrü boyunca hüzün sahip olur...
Saat 00.00
Koltukta bağdaş kurmuş Duman'ı izliyordum. Bakışlarını bana çevirince heyecanlanıp gözlerimi kaçırdım ama o bunu çoktan farketmiş olmalıydı. Başını eydi ve kafasını sallayarak gülmeye başladı. ''Sen benim şu hayatta tanıdığım en güzel şeysin.'' Benimde gülümsememe neden olmuştu. ''Duman'' dedim gözlerimi kırpmadan kahverenginin en güzel tonuna. ''Söyle en güzel rüya'm'' dedi nefesimi kesecek bir ifadeyle. Derin bir nefes almaya çalıştım. ''Sen o uçuruma gitmeden önce bana demiştin ya, inşallah sevdiğin çocukla evlenirsin yüreğimde ki en büyük yangınım diye.'' Sanki hiç o günleri hatırlamak istemiyormuş gibi baktı. Ben devam ettim içimde kalanları tek tek ortaya saçmaya. ''İşte ben o zaman senin için yandım ve yüreğinde haddinden fazla yangın çıkardım.'' Dudakları aralandı bir an, sanki hiç bir şeyden haberi yokmuş gibi. ''O geceden sonra hep ismini avuçlarıma fısıldayıp gökyüzüne yolladım...'' Ayağı kalktı, saçlarına götürdü elini sonra bana yaklaştı, bende ayağı kalktım gözlerimizle bir birimize meydan okuyor hiç bir haltı kabullenmiyormuşuz gibi. Dişlerini sıktı, kollarını kaldırdı ve bana sarıldı... Bu sarılışa yıllardır hasrettim. Kolları göğüs kafesimi kıracak şekildeydi, bende ona sarıldım kokusunu içime çektim. ''Duman, omzun tam benim için.'' Dedim kafamı köprücük kemiğine dayarken. Derin ve huzur dolu bir nefes aldı sanki. ''Sana sarıldığımda hayatın bana bir kere daha yaşamak için bir şans verdiğini anladım...''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Düşlerin Gözyaşları
Любовные романыAşık olduğun zaman sevdiğinden çıkan her olumsuz kelime can yakmaya başlıyor. O zamana kadar fark edemiyorsun kelimelerin ne kadar yakıcı olduğunu. Aklın sonradan geliyor başına, artık aklımdaki ile kalbimde ki aynı. Kendi ellerimle ittim, artık gel...
