Forever?! with the badboy

13 - Brandons Villa

Quinty McSwift
Ik zit op het bankje voor de boom op het schoolplein. Mijn lessen zijn afgelopen en eigenlijk zou Brandon naar mij toe komen voor het kunstproject. Maar Brandon is er nog steeds niet.

Na ongeveer een half uur zie ik hem aan komen lopen. 'Waar was je?' Vraag ik. Brandon haalt zijn schouders op. 'Gewoon binnen met Skylar. Laten we naar mn huis gaan.' Zegt hij. Ik knik. Wacht wat?! ZIJN huis?! 'Uhm nee, we gaan niet naar jou huis. We gaan naar de mijne, remember?' Antwoord ik. Hij lacht. 'Jij komt gezellig mee naar mijn huis.'

Ik zucht en loop achter Brandon aan. Ik stap naast hem in in zijn auto. 'Je moet nu naar links.' Zeg ik. Hij lacht en gaat rechts. Hier kan ik echt dus al niet tegen. Ik zucht en als we bij zijn huis aankomen stap ik uit. Ik wil weglopen maar Brandon pakt mijn pols. Flashback naar die ene keer op het voetbalveld.

Ik begin hard in en uit te ademen. Een paniekaanval komt weer op. Brandon schrikt ervan en laat me meteen los. 'Quin, Quin! Gaat het?' Vraagt hij. Ik knik. Ik schud mijn handen heen en weer. Brandon staat naast me en hij houdt mijn handen vast. Samen lopen we naar binnen in zijn huis. Het is een heel mooi huis, dure bekleding. Ineens zie ik een meisje op me af rennen. Ik schat 6 jaar.

'Wie is dat?' Vraag ik aan Brandon. 'Dat is mijn halfzusje, Hailey.' Zegt hij. Ik grinnik. 'Hoi Hailey.' Zeg ik. Hailey geeft me een knuffel. 'Hoi, wat is jou naam?' Vraagt ze aan me. 'Wat is het nut om dat te vragen? Brandon heeft morgen toch weer een ander.'  Zegt een jongen, ongeveer 14 jaar denk ik.

'Dat is Aiden. Mijn broertje. Dit is Quinty.' Zegt Brandon. Hailey glimlacht naar me. 'Ik hoop je vaker te zien.' Zegt ze. Ik glimlach terug en geef haar nog een knuffel. 'Laten we naar boven gaan.' Zegt Brandon.

'De condooms liggen in je rechternachtkastje!' Roept Aiden. Brandons gezichtsuitdrukking veranderd van normaal naar boos. Hij loopt de trap af en pakt Aiden vast. Hailey rent weg en ik ren op Brandon af. Ik ga tussenbeide staan om te zorgen dat hij Aiden niks doet. 'Brandon, stop.' Zeg ik. Brandon kijkt me aan in mijn ogen.

Dit moment, het moment van het voetbalveld. Brandon stopt onmiddellijk. Hij pakt mijn pols vast en loopt meteen met me naar buiten. 'We werken een andere keer er wel aan.' Zegt hij. Ik knik. 'Ik zet je wel even snel thuis af.' Zegt hij. 'I-is goed.' Antwoord ik zachtjes.

'Sorry dat ik zo deed. Ik krijg snel woedeaanvallen.' Zegt Brandon. 'Maakt niet uit, denk ik.' Antwoord ik. Ik stap naast hem in de auto, maar kom al snel tot de conclusie dat ik mijn tas binnen ben vergeten. Ik besluit er maar niks over te zeggen. Ik geloof dat Brandon namelijk niet nog eens naar binnen wilt.

Hij zet me thuis af en ik stap uit. 'Doei, dankjewel voor het afzetten.' Zeg ik. Hij knikt. 'Geen probleem. Doei.' Zegt Brandon. Ik loop naar binnen en plof op de bank. Daar blijf ik nog 10 minuten zitten ongeveer.

O ja, ik moet Brandon appen dat ik mijn tas ben vergeten. Ik grijp mijn telefoon en zie dat Brandon mij al geappt heeft.

Brandon
Brandon: Hee sorry voor net. Je bent je tas vergeten trouwens.
U: O ja. Zit er iets in?
Brandon: nee.
U: hou hem dan maar.
Brandon: ?
U: we zijn nog steeds aartsvijanden 🤷🏼‍♀️
Brandon: true
U: joejoe
Brandon: bye

****

Nieuw hoofdstukje! Binnenkort komen dr betere

lots of love