↬6 𝐌𝐎𝐍𝐓𝐇𝐒

] 1 [ Just I'm HUMAN ]

Şuan kore'de sahneye çıkıp BIBI'yi eğlendirmem gerekirken,durmuş kayınvalidem ve annem ile gelinlik bakıyorum bu reva mı bana?
Aslında bundan tam 3 sene önce pişman olmam gerekirdi.
Hayallerimin peşini bıraktığımda dizlerimi dövmem gerekirdi koca bulup evleneceğim zaman değil!
Çok geç kaldım her şey için,dostluğu aşk zannederek o yüzüğü parmağıma taktığım gün hayallerimden 20 metre daha uzaklaştım ben,
verdiğim her sözü tutmuşken şimdi yalancı ve satıcı damgası yemem büyük bir ironi..

-Bak kızım bu da çok güzel.

Sevgili kayınvalidemin! Elinden aldığım gelinliği denemek için kabine doğru adımladım onlar ise gayet mutlu gerçi neden olmasınlar ki mutsuz olması gereken biri varsa o da benim.
Hatalarımın bedelini ödüyorum..Giyinip kendime bir süre aynadan baktım bana yardımcı olan kız ise içeridekilerin yanına gitti.
Tam da onun istediği gibi bir gelinlikti beni hayal ettiği gelinlik,bense bunu bile bile sevdiği kadını görmek istediği o gelinlikle durmuş bambaşka bir adam ile evleniyordum..
Ne kadar da trajikomik bir hikâye öyle değil mi?
Gözlerimin dolu olmasını umursamadan onların yanına gittim,annem öyle derinden ve içten baktı ki bana,muhtemelen içimde ki o sızıyı hissetti.Gelinlik arayışı çokta uzun sürmedi.
Çünkü acil olarak düğün salonuna gitmesi gerekiyordu kayınvalidemin.
Bizse arabaya binerek evimize doğru yol aldık sessiz geçen yolculuk ardından arabadan indiğimde kore kodu ile arandığımı fark ettim.
Aklımda biri vardı ama onun şuan arayacağına ihtimal vermiyordum.
Telefondan gelen aramayı onaylayarak kulağıma götürdüm.
(Telefon konuşması boyunca korece konuştuklarını farz edin.)

-Alo,Nuna?

-sehun sen misin?

-Evet benim.Nasılsın Nuna?

Bilmiyorim sehun,nasılım?Kalbim acıyor ama bunu sende dahil olmak üzere kimseye anlatamıyorum..Ne yapacağım ben sehun?Nasıl baş edeceğim bu acıyla?
Nasıl katlanacağım anlat bana! Yol göster bana!
Çıkmaz sokağa girdim sehun ne yapabilirim?ölümüm için durmadan koşuyor gibiyim..Ne yapmalıyım?Duvardan mı atlamalıyım yoksa beni sıkıştıran insanlara ses etmeden kaderime razı mı olmalıyım? Söyle..

-Nuna?

Kendimi toparlamak adına dik bir pozisyona geldim muhtemelen ağlamıştım çünkü konuşmaya başlamadan önce burnumu çekmiştim.

-İyiyim,sehun çok iyiyim sen nasılsın?

-şey ben bilmiyorum sensiz geçirdiğim günlerin yıldönümü  bugün ondan aradım seni.

Yıl 20 haziran 2018 bir cumartesi sabahı resmi olarak bütün k-pop dünyasına Blu-ray grubundan ayrıldığım duyruldu.O günün akşamı ile kız kardeşlerim yani grup üyelerim hariç kimse ile vedalaşmadan ilk uçakla güney koreyi terk ettim.Sehun her 20 haziranda beni arar hâlimi hatrımı sorardı.Belki o günü bana asla unutturmamak için belki sadece  öylesine,bilemiyorum.Bir süre onunla konuştum sonrasında o özlediğim sesi duydum sehun'u çağrıyordu.

-kiminle konuşuyorsun sen?

-Hiç,arkadaşımla hyung.

Eğer öğrenseydi benimle konuştuğunu bir daha sehun ile konuşmazdı ayrıca sesinden ve gülüşünden anladığım mutluluğuna erişmişken bir kez daha dibe vururdu.

-sehun seni seviyorum,bunu asla unutma sözümü tutmadığım için özür dilerim.

Bir süre ses gelmedi biliyorum anlamıştı bir daha oraya dönmeyeceğimi.

-Bu da ne demek şimdi?

-Sehun,ben,ben..Evleniyorum.

Bir burun çekme sesi duydum ardından çatallaşmış sesi ile konuşmaya başladı.

-Oo büyümüşte evleniyormuş benim nuna'm dayı olmama ramak kaldı.

İkimizde yaptığı esprisine gülüyorduk ama aslında ikimizinde içi kan ağlıyordu.

-Ona söyleme sehun sakın!Benim yüzümden bir kez daha-

-söylemem merak etme nuna..Seni seviyorum

-Bende seni seviyorum.

Dedim ve telefonu kapattım ardından içeriye girdim annem koltukta oturmuş yere odaklanmıştı.Birşey düşünüyor olmalıyıdı 2 kez seslendikten sonra annem transtan çıkıp bana döndü ve yanını patpatladı bende ona itaat ederek dediğini yaptım.

-Bir sorun mu var?

-Evet bir sorun var hemde çok büyük bir sorun.

-Anne ne sorunu salon ile ilgili-

-Hâlâ salon diyor Allah'ım kızım sen beni aptal mı sanıyorsun?Ben senin gözünde ki özlemi kalbinde ki sızıyı hissetmiyor muyum sanıyorsun?

Annemin son sözünü söylemesi ile gürültülü bir şekilde ağlayarak ona sarıldım.Destek almak istercesine,bir daha asla ağlamayacakmış gibi sıkıca tutundum ona.

-Anne canım yanıyor zamanında beni çok seven herkes şimdi yüzüme bakmıyor,ömrüm dediğim adamdan haziran'ın 20'sinden 20'sine haber alıyorum anne ben ne yaptım?Neden geldim buraya anne..!?

Annem uzun süre sessiz kaldı sanırım  sakinleşmemi bekledi kısa süre ardından durgunlaşınca beni dik bir pozisyona getirdi ve konuştu.

-Canın mı yanıyor?O halde o ülkeye geri dön sevdiğin adama geri dön seni  sevenlere geri dön.!

Kafamı iki yana sallayarak

-Hayır anne çok geç-

-Hiçbir şey için geç değil daha sadece 3 sene geçti.Sen sadece yıl kaybettin ben bir ömür kaybettim.Ben yaptığım hatayı sadece seni kazandığım için seviyorum..ve seninde benim gibi olmanı istemiyorum, şimdi yapman gerekenler;

Görev 1;
Korede ki saygınlığı tekrar kazan ve tekrar idol ol.!

Görev 2;
Byun Baekhyun'u tekrar kendine aşık et.!

Görev 3;
Mert'ten ayrıl sevdiğin adamla sevdiğin mesleği yaparak bir ömür geçir.!

Eğer bunları yapmazsan sana hakkımı helal etmem.!

-Anne olmaz yapamam,hem mert'e ne derim kalbini kırarım onunla oynamış gibi olurum

-O zaman ona sadece kariyerine geri dönmek istediğini söyle ikna et.Düğüne son 1 ay'ı saymazsak sadece 6 ay var seninde hayatını kazanman için 6 ay'ın var.Eski yaşamına geri döndüğün gün bazı şeyleri bahane et ve ondan ayrıl.!.

Ne kadar gaddarca gelse de artık başkaları için hayatımı dizayn etmekten yorulmuştum.Zaten babam da beni buraya getirdikten sonra bizi terk etti önüm de başka engel kalmadı bu nedenle annemin sözünü dinleyecektim ve eski hayatımı geri kazanacaktım.

-Tamam gideceğim.

-Eğer hayatını geri kazanamazsa mert joker olarak kalsın diyorsunuz yani öyle mi mina?

-Mert?...

-Hayatım?...