Last Cinderella Shoe

Chapter 1

Chapter 1

“Haley! Tumayo kana, tanghali na! sabi ni Sir.”

This is what I hate about mornings. Maingay ang mga tao akala mo nasa palengke, Ang aga-aga pa—lalo nasi yaya—kaimbyerna talaga ang babaeng yan e.

Ilang araw na akong nagtitimpi sakanya. Inaabuso nya masyado ang kabaitan ko.

"Pagod pa ako!"  sigaw ko pabalik sakanya saby takip ng mukha ko sa tainga ko.

“Pero Ma’am pagagalitan po ako ni Sir.”

Eto pa! umagang umaga—nag mamakaawa na. Do they have pity to their selves? Masyado nilang minamaliit ang sarili nila. 

Kahit naaasar na ako tumayo na ako sa pag kakahiga. Pabalibag kong binuksan ang pinto.

“Sir mo lang siya, pero ako ang boss mo! Layas !”

mabait ako, pero mas maldita ako. I hate stupid people, yung handa mag paka baba para lang sa kinabukasan nila.

My gosh! umaga palang bad vibes na agad ako.

Inhale...

exhale...

inhale…

exhale…

Masakit pa ang katawan ko sa kagabing pinuntahan naming magkakaibigan—rave party.

Tinadyakan ko yung basurahan sa may gilid ng pintuan ko. FVCK! Walang kwentang bahay.

Nag suot lang ako ng tsinelas pangbahay saka umalis na at dumiretso sa may kusina.
 

√ magulong buhok
√ nanisnis na pajama
√may panis na away
√Dipa nag to-tooth brush

“Good morning dear.” Unang bati saakin ng magaling kong nanay.

Mas lalong naging sira ang araw ko sa boses nyang sintunado.

"What’s good about morning? Donna."

Inismiran ko lang sya at dumiretso sa kaharap na uouan nya—ang upuan ko always. I never call ‘mama’ my mother as you can see, she never look like either. She’d never been, never will be.

Why ? She never treat me like her daughter

“Show some respect! Haley.” Isa pa ‘to. Ang tatay ko kuno.

Ang saya naming pamilya diba? Umaga palang nag sisigawan na.

“How could I?  may tinuro ba kayo? Let me think? Wala nga pala.” I sarcastically said,

Hinampas nya ng malakas ang long table.

Natuwa sya, Bago yun ah.

Then he slap me—ang sarap put*ngina—sino pa nga ba? Syempre ang magaling kong ama.

“Tara na! Donna.” Makumandong sabi nya sa kay ‘nanay’ ko daw. 

“Thank you. “ dugtong ko ng maka alis sila.

And there you go. Welcome to my family!

ang saya namin diba?

Gusto mo dito sa pwesto ko?

Willing ako ibigay sa'yo. Lahat lahat na ibibigay ko sa'yo.

“Manang ! Tawagin mo silang lahat."

Minsan naisip ko anong silbi ng malaking table na may maraming pagkain kung wala namang tao?

Nag sasayang lang sila ng pera— although wala naman akong pake kung maubusan sila ng pera, Mas gusto ko pa nga.

Nang dumating sila, sakanila nalang ako sumabay kumain mas may sense pa sila kasama. 

AFTER ko maligo at kumain ay pumunta na ako sa School.

As always,

Nakaupo lang ako sa Front seat, kasama yung Driver namin. Nakatingin lang ako sa labas at naka Headphone.

Napaisip ako ... Ilan kaya sa mga taong nasa mundo ang kagaya ko?

I mean, Yung kagaya ko yung hindi makahinga ng maayos. Ilan kaya kami?

Masyadong masikip ang mundo ko, masyadong crowded. Sa sobrang dami nila hindi ko na alam kung saan dadaan. Nakaka pagod makinig sa mga sakit ng publiko. Nakaka pagod umintindi.

Ilan din kaya sa mundong ito ang kayang ipaglaban ang kaligayahan nila?

Ma'am ...

Kuntento kaya sila?

Ma'am ...

Kaya kaya nila?

"Ma'am Haley!"  Napalingon ako sa sumigaw saakin.

"May natawag sa'yo Ma'am."

Napatingin ako sa Cellphone ko.

Yea. My so called Friend.

PAGKATAPOS KO patayin yung tawag eksakto naman dumating na kami sa school.

"Dito nalang ako, Manong."  Sabi ko kay kuya. Habang kinakalkal yung bag ko.

Bwisit inihanda ko na yun kagabi e. Nasan nanaman ba yun.

"Ma'am , baka magalit Sir William. Bilin nya po k--

"Kaya ko sarili ko Manong, pwede ba. Malaki na ako alam ko na ginagawa ko. " may pag kairita na sabi ko.

Inabot ko sakanya yung Sobre na nakipag hide n' seek pa saakin.

"Ma'am kasi ... Ano po...

"Tanggapin mo. Alam ko di nag kasya yung sweldo mo. Bayaran na sa tuition ng anak mo."

"Ma'am pan--

"Narinig ko kagabi , pagdating ko. "

Nagulat si Manong, halatang di inakala na maririnig ko. Ako rin naman...

Hindi ko gusto marinig.

Kaso wala e. Narinig ko...

"Wag ka mag alala sobra yan sa Allowance ko. Padala mo sainyo, kesa naman ipang basag ulo ko."

Maluha luha sya. Shit.

"Kapag umiyak ka , isusumbong kita kay Sir mo! Sige na kunin mo na, manong ang laki ng katawan mo iyakin ka."

"Ma'am maraming salamat po. Sobrang salamat po. Malaki ang utang na loob ko sa'yo Ma'am."

"Oo na. Oo na. Sige pumunta ka na sa pinadadalhan mo. Ibigay mo yan ... Baka di pa makapag test anak mo."

"Sige po Ma'am. Salamat po ng sobra. "

TUMANGO na lamang sya saka lumabas ng kotse.

Akmang isasara na nya ang pintuan. 

Nang may maalala ulit sya.

Nag 'sshh' sign sya sa driver nila. Agad namang tumango ang driver na naintindihan agad.

This is what Haley Hate about herself, hindi nya gusto maging mabait kasi kapag mabait ka inaabuso ka. Pero kanina lang yung ginawa niya ay yung bagay nainiiwasan niyang maging.

Last na 'yun 'di ko na ulit gagawin yun. Fvck.