𝐌𝐚𝐟𝐢𝐚'𝐬 𝐃𝐚𝐮𝐠𝐡𝐭𝐞𝐫 𝟐

Part 3

Και να μαστε πάλι, να χτυπάει το ξυπνητήρι πρωινιατικα. Τώρα αν το πετάξω κάτω θα φταίω εγώ? Εχω να ξυπνήσω τόσο πρωί παρά πολύ καιρό τώρα,από τότε που σταματήσαμε την δουλειά.

Πρέπει να σηκωθώ όμως Αλλά δν θέλω.

Αφού ετοιμαστώ, κατεβαίνω κάτω και μπαίνω στην κουζίνα να πιω νερό. Μόλις μπαίνω βλέπω και τους δύο να πίνουν καφέ.

"Καλημέρα" λέμε και οι τρεις ταυτόχρονα
"Γιατί σηκωθηκατε τόσο νωρίς?κρίμα είστε "ρωτάω γιατί τους λυπαμε που είναι ξύπνιοι
"Έλα μου ντε" μου απαντάει ο Adrian που σε λίγο μάλλον θα κοιμηθεί πάνω στο τραπέζι
"Adrian... Για να σου ευχηθούμε Καλή πρώτη μέρα" λέει γλυκά η Ara
"Ευχαριστώ. Αλλά μην σηκώνεστε κάθε πρωί πριν φύγω  δεν είναι ανάγκη"
"Καλά ότι πεις"

Βγαίνω από την κουζίνα και ακολουθεί η εξώπορτα. Τώρα πρέπει να περπατήσω μέχρι εκεί κάτω. Γιατί??

Το πρώτο δυορο περνά βασανιστικά αργά και προσπαθώ να καταλάβω πως και δεν με έχει πάρει ο ύπνος. Το μόνο καλό είναι πως είμαι στο τελευταίο θρανίο και η καθηγήτρια αυτή με γνώρισε χθες οπότε δεν άρχισε τις ερωτήσεις.

Το κουδούνι για διάλειμμα χτυπάει και αφήνω μια ανάσα Γιατί δεν νομίζω να άντεχα παραπάνω . Βγαίνω έξω και κοιτάω γύρω γύρω να δω που θα καθήσω και με ποιον θα κάνω παρέα μάλλον.

Σε κάποια φάση μια κοπέλα που δεν κάνει παρέα με το υπόλοιπο παρεάκι ήρθε και έκατσε κοντά μου. Την είδα να με κοιτάει.

"Γιατί δεν κάνεις παρέα με τις άλλες?" Ρώτησα
"Και γω καινούργια είμαι ήρθα την τελευταία μέρα από την προηγούμενη χρονιά και δεν τις ξέρω "
"Αα οκαυ"
"Bella παρεμπιπτόντως"
"Sia"
"Αν δεν γίνομαι περίεργη από που ήρθες?" Σκατα. Η μοναδική ερώτηση που δεν ήθελα
"Ήρθα από ένα σχολείο από άλλη γειτονιά Γιατί μετακόμισα. Εσυ;" ψευδομαι
"Εμένα πήρε μετάθεση ο πατέρας μου και ήρθαμε εδώ?"
"Στρατιωτικός?"
"Ναι"
"Ωραία"

Η συζήτηση μας συνεχίστηκε για αρκετή ώρα και μπορώ να πω πως φαίνεται καλή κοπέλα και μάλλον η μόνη που έχω σαν φίλη μέχρι τώρα. Μιλησαμε αρκετά για τον εαυτό μας, κρύβοντας βέβαια ότι δεν πρέπει να έρθει στην επιφάνεια.

Το επόμενο δυορο μαθημα συνεχίστηκε κάπως περίεργα Αφού αποδείχθηκε πως ο μαθηματικός είναι αρκετά περιέργος.

"Καλησπέρα"είπε μπαίνοντας και τα παιδιά απάντησαν το ίδιο

Μετά από λίγο κοίταξε την λίστα με τους μαθητές
"Έχουμε καινούρια λοιπόν? Την Sia ?"Λέει και με ψάχνει με το βλέμμα του.
"Εδώ" λέω και σηκώνω το χέρι να με δει
"Από που μας ήρθες?"
"Από δω "
"Άλλαξες σχολείο Γιατί?"
"Μετακόμισα"
"Μαλιστα. Εδώ λέει πως είσαι έναν χρόνο μεγαλύτερη από τα άλλα παιδιά"
"Είμαι"
"Γιατί?" Μου λέει σχεδόν σαν ανάκριση. Δεν μου πολύ αρέσουν αυτά
" Γιατί με γέννησαν ένα χρόνο πριν. Γιατί έχασα ένα χρόνο από το σχολείο" λέω, ψιθυριζοντας την πρώτη πρόταση
"Οκαυ. Τώρα μαθημα"
Επιτέλους