Until I Found My Forever

CHAPTER 28

LOISA'S POV

Nagmamadali akong pumunta sa opisin ni ate kath dahil may importante pa syang sasabihin sakin

Nang nakarating ako sa opisina nya kumatok ako

*tok* *tok

"Come in" -rinig kung sabi nya at agad naman akong pumasok
"Ow it's you loisa" -sabi nya nang naapasok na ako
"Hi ate" -bati ko
"Ano po pag-uusapan natin?"
"Wag ka sanang magugulat ahh pero i think you need to go to States para pamahalaan yung kompanya natin dun at mas mabilis rin nating paibagun tong kompanya natin dito sa pilipinas, pero kung d mo--" pinutol ko ang sasabihin nya
"Sige ate agree ako dyan, kailan ba?" -labag man sa kaluuban ko pero syempre kailangan e kaya sinunod ko nalang
"Anytime but i suggest na next week nalang may time ka pa na makatulong dito and makausap ang principal"
"Sige ate gagawin ko ng mas maaga para mas mabilis"
"Ok so clear na yan ah?"
"Oo naman" -kahit d tlaga ok para sa'kin
"Sige ate kakain muna ako at babalik narin sa school, ikaw d ka papasok?"
"Papasok mauna na ako sayo ahh, baka hinihintay na ako ni dj dun ehh"
"Sige ate ok lang"

At umalis na sya ako naman ay papaalis pa pero sumakit ang ulo at everything went black

----------------------

Pagkagising ko at ng liit ang aking mata dahil sa silaw ng ilaw sa kwarto ko nang may nakita akong paparating sa room ko at alam kung si ronnie yun agad kung pinikit ang mga mata ko d ko alam kung bakit ko yun ginawa

RONNIE'S POV

Nabalitaan namin ang nangyari kay loisa na nahimatay daw sya kasi tinawagan ako ni ate kath ako nalang ang pumunta kasi ako lang ang pwede na maka excuse kasi kung kami lahat edi wla ng estudyante yung prof namin alam nyo naman na nasa private room nga kami

Kaya agad akong kumaripas ng pagtakbo sa sasakyan ko at pinaharurut iyon

Nangnakarating na ako sa room nya ay agad akung pumasok at nadatnan na tulog pa sya kaya pumasok parin ako at kinausap sya kahit alam kung parang tanga pakinggan pero susubukan ko baka marinig nya rin kahit papaano diba?

"Hi Bebe ko sorry talaga sa mga ginawa ko sayo ahh sa totoo lang wla naman talaga akong alam sa ginawa ng parents ko sa inyo at nalaman ko nalang na magpapakasal kami ni sue

*FLASHBACK*

D na ako nakasama kay loisa sa kanila kasi pinatawag rin ako ni papa sa office nya ng nakarating ako kumatok muna ako

*tok* *tok*

"Come in" -bigkas nya at pumasok na ako
"Pa, pinatawag mo daw ako?"
"Yes, kasi may sasabihin ako sayo"
"Ano po yun?"
"Magpapakasal ka kay sue sa ayaw at gusto mo"
"Pa? Alam mo naman na may girlfriend ako ehh ako pagpapakasal sa isang babaeng disperada at malandi? Grabe naman po kayo sa pagmamahal ko rin po ba idadamay nyo sa mga business nyo? Sinunod ko naman lahat ahh kahit sa pagmamahal lang plss give me freedom"
"NO RONNIE!!! Our decissions was final kaya hiwalayan mo na yang si Loisa"
"D ko po yan gagawin"
"Pag d mo gagawin may kapalit at kailangan handa ka baka may mangyaring masama d natin alam" -sabi nya habang naglalakad patungong pinto

D ako makaimik kaya nyang pumatay ng tao para sa pera? Kahit anong mangyari d ko yan gagawin

At saglit pa nyan wla akong nagawa at sinunud nalang kasi nalaman ko rin nung time na yan na kinuha ang mga clients ng andalio company ng kompanya namin at baka dun magsisimula si papa kaya wla akong nagawa kung d hiwalayan ka

END OF THE FLASHBACK

"Pero pangako Loisa kahit kailan at kahit anung mangyari ikaw at ikaw parin ang laman ng puso ko at ipaglalaban ko ang pagmamahalan natin at sana ikaw rin" -sambit ko agad naman akong nabigla ng may tumulo na luha sa nga mata ni loisa at tama ang hinala ko gising talaga sya

"Sshhh tama na wag kanang umiyak plss" habang pinupunasan ang mga luha nya i hate seeing her crying because it hurt me so much more than a pain she encounter this past few days and i hate my self so bad

LOISA'S POV

D ko na nakayanan ang mga luhang kanina pa nag babadyang tumulo at d ko na napigilan ito sa huling salita nya

"Pero pangako Loisa kahit kailan at kahit anung mangyari ikaw at ikaw parin ang laman ng puso at isipan ko at ipaglalaban ko ang pagmamahalan natin at sana ikaw rin"

Nang nakita nyang umiiyak ako pinunasan nya ito dadali gamit an kanay nya at sinusubukang pinapatahan ako

"Sorry Loisa sorry sa lahat ng nagawa ko pero pangako ko sayo d kita ipagpapalit ikaw at ikaw lang wlang iba kaya sana ikaw din" -sabi nya na parang maluluha na
"Sshh wag kanang umiiyak pangako hinding hindi kita kayang ipagpalit at sabay nating haharapin ang mga taong nagbabadyang paghiwalayin tayo"
"Loisa pwede bang bawiin ko ang sinabi ko kaninang umaga?" -tanong nya ako naman ay parang tangang nag-iisip kong ano yun
"Anu yun? D ko matandaan ehh" -bahadya naman syang tumawa
"Pwede ko bang bawiin yung sinabi kung hihiwalayan kita?"

Agad naman ako sumagot

"Oo naman noh"- habang hinahawakan ang kamay nya

At agad namang ngumiti tung tukmol na parang wla ng bukas at agad nya naman ako niyakap

"Loisa ahh d kadaw kumain kaninang umaga at tanghali?"
"Ehh pano ba naman wla akong gana ehh"
"Sige susubuan kita at kailan ma ubos mo yun"
"Sige na nga"

At sinubuan nya naman ako

~~~~~~~~~~~~

Ang dali lang noh? Wait lang kayo sa mga susunod na mangyayari

Vote! Vote! Vote! Vote!