کبریاء امرأة وعناد رجل(بقلم منةالله محمود)

البات الثالث عشر

بعد مرور10ایام فی مکتب الجد ومعه ماهر...

مروان بغضب:انتو ازای تسمحوا بالمهزله دی تحصل دی مصیبه
الجد بتحذیر:صوتک یامروان
ماهر بجدیه:ممکن تهدی احنا قولنالک علشان عارفین انت بتحب شمس قد ای ومش هتتمنالها الشر
مروان بسخریه:هه اه علشان کدا بلغتونی قبل الفرح وحضرته
الجد بغضب خفیف:یابنی ادم افهم مکنش ینفع تحضر لأنه شافک وعارفک هنقوله سبب وجودک وقتها ای
یجلس مروان علی المقعد المقابل لماهر ویقول بتوعد:وکامیلیا دی انا هوریها علشان تروح تحضر ومتقولیش
ماهر بجدیه:شمس قالتلها انا لو قالتلک مش هتعرفها تانی وانت عارفها مجنونه وتعملها
مروان بغیظ:والمهزله دی هتخلص امتی وازای عمی هیقبل الموضوع وسلیم ده لو عرف هیخرب الدنیا
الجد بجدیه:وده اللی عاوزینک علشانه تعال فکر معانا هنبلغ عمک ازای
ماهر:انا بقول نستنی شویه لأن فی قضیه کدا متابعها ومش هفضی الایام اللی جایه
الجد بتساؤل:هتفضی امتی یعنی؟
ماهر:لا هطول یعنی مش قبل شهر ونص
مروان بجدیه:نقوله بعد فرحی علشان میعکننش علینا
الجد:لا بعید فرحک لسه فاضله3شهور وعلی ما یجی تکون شمس حکت لفارس واحنا حکینا لعمک
ماهر:خلاص اخلص بس اللی ورایا وبعد المأموریة نبلغه وهیبقی قبل فرح مروان
الجد بتنهیده:علی خیر ان شاءالله
________________________
وبعد مرور ما یقترب الی شهر ونصف فی سعادة وراحه تامه مؤقته للجمیع...

شمس مازالت تخبئ عن زوجها حقیقة عائلتها خاصة بعد أن ترک عمله بشرکة الدسوقی وعمل فی شرکة الشرقاوی مما صعب الامور علیها بجانب أن حبهم ازداد بعد الزواج واستطاعت ان تکسب قلبه وقلب امه ولذلک قررت ان تخبر حماتها اولاً لتساعدها فما هو آتی..
اما کامیلیا حاولت مصالحة خطیبها مما خبئته عنه وبعد محاولات ومحایلات اخیراً قبل اعتذارها وتعاهدت له بأنه لن تخفی عنه شئ ولن تخطئ مره اخری وبدائوا الاستعداد لزفافهم التی سیکون بعد شهر ونصف...
اخبر ماهر صدیقه کریم بزواج اخته مما جعله یشعر بالحزن لأنه کان معجب بها وانتظر انتهاء قضیتهم لفتح اخیها بالزواج منها ولکن القدر سبقه ووعد نفسه بأنه سینساها ویعتبر أنه لم یراها وانشغل الاثنین بقضیتهم واستطاعو معرفة مکان ویوم تسلیم الشحنه التی سینکشف فیها هاویة الثعلب والعقرب لأنهم هم سیأتوا بأنفسهم لتسلیمها وتم تحدید موعد المأموریة التی ستغیر کل الترتیبات...
____________________
فی اللیله الاخیره قبل المأموریة تقف لمیاء فی تراس جناحها بمفردها وتنظر لسماء ولا تشعر بأحد فهی تفکر فی امرها الشاغل کل فکرها حتی ینقطع شرودها...

ماهر وهو یحتضنها من الخلف قائلاً:الجمیل سرحان فی ای
تلتفت لمیاء قائله بابتسامه:اکید فیک یاحبیبی..ثم تکمل بحزن:ماهر انا عاوزه نروح عند دکتور یشوفنا لیه لحد دالواقتی مخلفناش
ماهر بتنهیده:یاستی ومستعجله لیه احنا لسه مکملناش سنة
لمیاء بحب یظهر علیها:عاوزة اجیب طفل منک یاماهر دی امنیتی الواحیده اللی فی الدنیا عاوزه یبقی عندی نسخه تانی منک
ماهر یقبل راسها قائلاً:والله وانا کمان عاوز طفل علشان انتی هتبقی امه واوعدک اول ما هرجع من المأموریه هنروح لدکتور..ثم یکمل بمرح:وبعدین محدش عارف یمکن لما ارجع تبقی حامل ومیبقاش فی داعی لدکتور
لمیاء بدموع وهی تقبل باطن کفه قائلاً:ترجعلی بالسلامه یاحبیبی وربنا یسمع منک
تعود لمیاء النظر لنجوب بالسماء ویحتضنها ماهر من الخلف ویسند رأسه علی کتفها وهو یقول بتنهیده:ان شاء الله ربنا هیکرمنا یالیمو بس انتی قولی یارب
لمیاء بترجی:یارب
یظلان ینظران لسماء مع مرح ماهر لها مما جعلها تنشغل معه وتنسی ما کانت تفکر به ولا یعرف احد بما یخبئه القدر لهم وللجمیع.....
______________________
یأتی الصباح لیعلن عن بدایة یوم جدید وهو الیوم الموعد الذی سیسبب الکثیر من المتاعب...