BİR AYBAR HİKAYESİ

2.Bölüm-Rol

Şirketin yemekhanesine doğru ilerlediler

Aycan

Yemekhaneye doğru giderken bu adam nasıl olurda beni bu kadar çok etkiledi diye kendine sorular sormaya başlarken yemekhaneye gelmişlerdi.

Aycan:Sen ne yiyeceksin?
Barış:Tabiki de seni:)

Ne kadar onu küstah bulsamda bu hareketleri beni deli ediyordu

Aycan:Affedersin ama çok sapıksınız Barış Bey
Barış:Öyleyimdir civc... Aycan Hanım

Yemeklerimizi alıp sakin bir yere oturmuştuk.Taki Burak gelene kadar Burak selam verip benim yanına geçmişti yanağımı sıkıp naber güzellik demişti.Bu sırada barışın bakışlarında bir farklılık gördüm nedenini anlayamamıştım.

Barış

Aycan'ı iyice etkilediğime eminken Burak gelmişti yanına yanağını sıkıp naber güzellik demişti.O an Aycan'a baktığımda nedense bir üzülmüştüm.Aycan bana sevgili olmadıklarını söylemişti ama Burak'ın ona yanaşmasına izin veriyordu.Ama Burak geldiğinde yüzü düşmüş ve sanki beni kurtar gibi bakışlar attığını gördüm.Tam Aycan'ı çağırırken

Burak:Aycanım sen sıkıldın mı burdan?
Aycan:Aslında sıkıl...

Aycan tam bir şey derken Burak sözünü kesti

Burak:Ben de sıkıldığını gördüm gel benle iki dakika
Aycan:Hayır...
Burak:Hayır Aycan hayır hayır
diyip Aycanın kolundan tutup çekiştiriyordu Aycan bana yardım et gibi bakıyordu

Aycan

Burak beni kolumdan tutup kapının oradaki duvara yasladı bana iyice yaklaştı ben ondan kurtulmak istiyordum.O an da Barışı gördüm.Birden

Aycan:Ah kafam

Barış bağırdığımı duyup yanımıza gelmişti ona son bir kez beni kurtar dercesine baktım.

Barış:Aaa Aycan buradayken söyleyeyim ben bir şeyi sormaya unuttum gelir misin benimle
Aycan:Tabiki gelirim.

O an da Barışa da güvenerek Burak'ın kolunu tutup ittim ve Barışla uzaklaştık

Barış:Aycan seni rahatsız mı ediyor?
Aycan:Evet hemde çok fazla

Gözlerim dolmuştu.Barış görmüş olmalıydı ki
beni gülümsetmeye çalıştı

Barış:Küçük civcivim ağlıyor mu yoksa
Aycan:(ufak bir tebessümle)Evet
Barış:Gel seni bir yere götüreyim istersen anlat bana hem içini dökmüş olursun
Aycan:Peki olur

Barış

Aycan'ı büyüdüğüm mahalleye getirdim birlikte gezdik dolaştık bir bakkaldan dondurma aldık.

Bakkalcı:O Barış hangi rüzgar attı seni buralara kim bu güzel hanımefendi?
Barış: Arkadaşım...yani kız arkadaşım

O anda aklıma bakkalcının eski sevgilim Gizemin babası olduğu aklıma geldi.Ben onun yüzünden yeterince acı çektim biraz da o acı çeksin.

Bu arada Aycan anlamsız suratlarla bana bakıyordu dondurma alıp çıktık
Aycan:Neden öyle dedin
Barış:Gel şuraya oturalım ben sana anlatırım
Aycan:Peki

Bütün olanları ona anlattım o da bana burak ile olanları anlattı.Tam kalkarken gözüm yokuştan inen Gizemi gördüm o da beni görmüştü

Barış:Aycan bana yardım etmen lazım lütfen sevgili rolü yapmamız lazım
Aycan:Ama barış....
Gizem:Barış bu kim?
Barış:Seni ilgilendirmez
Aycan:Sevgilisiyim
Aycanın bana yardım etmesine şaşırmıştımki birde elimi tutmuştu ben de elini öperek aycan'ı kendime çektim yüzüne gelen saçlarını kulağının arkasına atmıştım ve birden dudağına yapıştım

Aycan

Barışın beni kendisine çekmesine şaşırdım tam uzaklaşmaya çalışırken saçımı kulağımın arkasına götürdü ve birden dudağıma yapıştı ben barışı ittirmeye çalıştım ama gücüm yetmedi ben de olayım büyüsüne kapılıp onu öpmeye başladım.Elini ilk önce belimde hissettim daha sonra ise yavaşça kalçama kaymıştı.Beni iyice kendine çekerek öpüşmeye devam ettik.Artık göğüslerim onum kaslı vücuduna iyice bitişmişti.Artık nefesim kalmamıştı ve dudaklarımı ondan çekmiştim.Yanıma baktığımda gizemi göremedim barışa baktığımda hafif tebessüm ediyordu.Biran az önce yaptığım şeyin pişmanlığıyla arkama bakmadan kaçmıştım.

Evet arkadaşlar 2. bölümde bitti oylayarak ve yorum yazarak hatalarımı ve ne istediğinizi yazabilirsiniz:)