KİMSE

-1-

Saf,masum temiz şeyleri korumak çoğumuzun (Sözde iyi insanların) yapacağı şeydi. Benim hikayemde de tam olarak saflığımı ve masumluğumu korumak için savaşmıştım en azından kendi içimde.

Yedikleri her darbede, onların gereğinden fazla güçsüzleştiğini gördüğümde, onları korumaya karar verdim ve bu nedenle kendi şehrimi kurdum kendi içimde, tamamıyla bana ait bir şehir.

İçeriye kimseyi almama kararı aldım ve şehrimin etrafına cam tuğlalardan bir set ördüm ve kullanmaya hazır hale getirdim.

Ona duygularımı koydum, şehrimin vatandaşlarını duygularım yaptım. 

Vatandaşlarım bakıma muhtaç bir yaşlı, ve de hiç büyümeyen yeni doğmuş bir bebekti. Bu yüzden onları kendimle beraber şehrime kapattım, kapılarını mühürledim ve duygularının içinde en güçlü olanları kapıma bekçi olarak koydum; Kinimi ,öfkemi ,utancımı ve nefretimi, ama uzun zamandır kapının dış kısmında.

Cam, saydam duvarların arkasında şehir sakinlerimi izleyen bir duygum var.

Kapılar mühürlenirken dışarıda kalan şehirde olması gereken en önemli duygum; umut içeri girmeyince düşman bellediğim, her seferinde onu içeri almamız için yalvaran ama aslında bütün amacı diğer duyguları serbest bırakmak isteyen umut şehrimi fethetmek isteyen , artık o umudun yanında şehrimi fethetmek isteyen biri daha vardı .

Umutla, plan yapıp şehrimin saydam duvarlarından gizlice beni izliyorlardı.

Artık çok iyi biliyordum, mesai döneminin öfke ve utançtan bana geçmesi gerektiğini, kapının bekçiliğini bizzat ben üstlenmek zorunda kalacaktım.

Bu saatten sonra daha tedbirli olmam ve asla kapının başından ayrılmamam gerekiyordu.

ASLA