Prologue

6.9K 320 13
                                    

Prologue.

"Lady Marina?"



Hmmm…



A soft feminine voice echoed inside my ears. I was so lovely, ang boses nito ay parang isang lullaby. Instead of making me awake, it makes me more sleepy than ever.




Ano ba yun? Ang aga pa ah? Weekend naman ngayon diba? I don’t have class today, for pete’s sake! Kaya naman please, patulugin nyo po ako. Madaling araw na akong nakatulog dahil tinapos ko pa yung novel na binasa ko kagabi. All I need is one thing, it is called sleep.




Instead of waking up, I just ignore it the voice dahil it's too early.


"Lady Marina!?" someone from the other side of the room called out again.




Ano ba yan!? Ang aga-aga may nang-iistorbo na naman. Hindi ba nila alam ang kasabihan na, “Gisingin mo na ang lasing, wag lang ang natutulog.”




Imbes na tumayo ay kinuha ko ang malambot na unan na nasa aking gilid at tinakpan ang aking tainga habang ang isa ko namang kamay ay hinablot ang malambot na kumot at hinila ito hangang  mabalot nito ang buo kung katawan.


"Lady Marina!? Buksan nyo po itong pinto!" Shouted by someone, at may kasama pang malakas na katok sa pinto na para bang gusto nya itong wasakin.


Hay ano ba yan! Sabado ngayon at wala kaming pasok! For pete's sake naman oh! Gusto lang po ng tao matulog! Gusto ko lang pong matulog! At wag nyo pong sirain ang pinto, wala po akong pera pampa-ayos nyan at saka hindi pa po end of the world!



"Lady Marina please open this door!" Sigaw ng babae sa labas ng pinto.

I groaned, hearing the girl outside shouted for the nth time. I almost throw the pillow dahil pa-ulit-ulit na lang, parang israng plaka. Leaving me with no choice, kahit ayaw ko pa talaga ay napilitan akong ma-upo sa malambot na kama.  I calmed myself down and erased my irritation.

My eyes are still sleepy and half-closed. I tried opening it pero wala talaga akong makita kundi, blurry pictures. I can’t even identify what’s in front of me. Whenever, I open my eyes, humahapdi ito. Kaya kapag minumulat ko ang mga ito ay hindi ma-iwasang maluha.


I yawned, stretching my arms and limbs. Grabe! na pakasarap sa pakiramdam. I really did have a good night sleep, dahil ito sa malambot na unan, kumot at kama.


"Lady Marina!? Please answer me!"


I sighed, thinking who the hell is it. Tumayo ako mula sa pagkaka-upo at dahan-dahan na naglakad papunta sa pinto. I walked like a drunkard, swaying left and right. I can’t even see the room clearly because my eyes are swelling up.


Ang tagal ko bang natulog kaya ganito kahapdi ang mata ko?



I asked myself a stupid question. The proper question should be, “Kailan ba ako natulog ng maaga? Natulog pa ba ako?”



I silently laughed at myself. Maybe for the first time since forever, this is probably the best and longest sleep I had.


‘When did I have good sleep?’



I shrugged at that thought.



Nang makarating ako sa tapat ng pinto, I immediately pressed my hands on the surface, trying to find the doorknob. When my fingers touch the door, I felt the cold smooth wooden surface. Napakunot ang noo ko ng maramdaman ito. I was confuse dahil hindi naman makinis ang pinto ng kwarto ko ah?



My Next Life As A Wicked DameTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon