Cohen 1 (1st Gen): The Billionaire's Surrogate (On-Going)

Chapter 11

"Good morning Manang!" Masigla kong bati kay Manang pagkakita ko sa kanya.

"Hala naku anak! Bakit ka nandyaan?" Tarantang tanong ni Manang, "Bumaba ka d'yan at baka ika'y mapagalitan ni Tav."

Pakiramdam ko namula ang mukha ko kahit pangalan niya lang ang narining ko.

"I want to eat mango po Manang and there's a stair naman po. I won't fall." I explained to Manang that is now looking for someone to call for help.

"Buntis ka, anak. Bakit ka pa umakyat? Pwede naman tayong magpabili nalang ng mangga." Nahihilo na ako kakasunod ng tingin kay Manang.

"Manang stay ka lang po. Nahihilo po ako sa kakatingin sa inyo." Hinawakan ko ang ulo ko dahil nahihilo talaga ako kay Manang dahil lakad siya nang lakad. "You're overreacting po, Manang.

"Naku, naku! Ikaw na bata ka, bakit ka kasi umakyat? Lagot tayo nito kay Tav." Natatakot na sabi ni Manang.

"Akia! What are you doing there?!" Narinig kong sigaw ni Tav. Lagot.

"Nako eto na nga ba ang sinasabi ko." Sabi ni Manang, naguilty tuloy ako.

"I want to eat mango." I pouted. "I'm hungry."

"Fck. It's 5 am in the morning. You can eat mango after you took a breakfast." Napaismid ako dahil sa sinabi niya, nawalan na ako nang gana.

"Down Akia." Ano ako aso mo? 

Tsk. Bababa na po sir. 

Arf Arf.

Dahan-dahan akong bumaba at baka mahulog pa ako at gawin niya na talaga akong aso.

"Halika nga anak, hindi ka ba nasugatan?" Tiningnan agad ako ni Manang pagkababa ko.

Tumingin ako sa pwesto ni Tav.

Just by looking at him, I'm already full. Sht. I don't need mango anymore.

Nang makita ko ang malamig niyang tingin sa akin ay agad ako nagtago sa likod ni Manang.

"Manang, pasok na po tayo. I'm not hungry na po." Marahan kong hinila si Manang papasok.

Kami lang tatlo ang nandito ngayon sa bahay niya dahil sabado. Umuwi ang iba sa mga bahay nila at sa Lunes pa ang uwi habang si Manang naman ay bukas pa ang uwi.

"Ayos ka lang ba talaga?" 

"Opo Manang I'm okay, I'm just hungry lang po that's why umakyat ako." Wala rin naman po kasing aakyat doon maliban sa akin. Gusto kong idagdag pero hindi ko nalang sinabi.

Hindi naman pwedeng paakyatin ko sa Manang sa puno ng mangga. Baka mahulog pa siya, wala akong pambayad sa Hospital.

Hindi naman pwedeng si Tav ang paakyatin ko dahil sungit niya ay baka itapon ako sa basurahan.

"Gusto mo na bang kumain?" Alagang-alaga ako ni Manang. Namiss ko tuloy si Dash, ako kasi ang nag-aalaga kay Dash dati.

"Gusto ko nang mangga Manang." I pouted and rubbed my tummy.

"Akala ko ba hindi ka na gutom?" 

"Biro lang po 'yon natakot po kasi ako kay Tav." I'm indeed really afraid because of the way he looks.

"Hindi pa ako nakapagluto ng agahan, magpahinga ka nalang muna sa kwarto mo." Pagpapa-alis ni Manang sa akin. "Tatawagin kita pagtapos na akong magluto."

"Okay Manang, I want to sleep din po." I just want to eat mango that's why I woke up because I remember that Tav's house has a mango tree at the backyard.