Lana Del Rey-Sad Girl
Hayatımda ilk kez bir kitabıma oy ve yorum sınırı koyacağım.
10 oy ve 100 yorumu aştığı takdirde 7. bölümü sizlerle paylaşacağım.
Böylece benim de yazma isteğim gelir.
Bu yüzden oy ve bolca yorum istiyorum sizlerden.
Şarkıyla okumanız şiddetle tavsiye edilir.
İyi okumalar💚🍀
•••••
Altın rengi ve kahvenin karışımından oluşan yumuşak saçları arasında mor ve sarı çiçeklerle olabileceği en sevimli ve kusursuz haline bürünmüştü küçüğüm.
Saçları arasına kendisi gibi kokan çiçeklerden kondurmama izin vermişti. Bende her birini ellerimle tek tek yerleştirmiştim. Şu an karşımda tam olarak bir melek edasıyla duruyordu.
Bazen güzelliğinin küçük bir çocuk için çok fazla olduğunu düşünüyordum. Ancak Taehyung sıradan bir çocuk değildi. Kimseye benzemiyordu. Tanıdığım kimseye.
Bir kayanın üstüne oturmuştum. O ise bacaklarımın iki arasında yerde oturuyordu. Bir elimle saçlarını okşuyor diğer yandan şelaleyi izliyordum. Şu an 26 yıllık hayatımda yaşadığım en huzurlu an olabilirdi. Kendimi hiç olmadığı kadar rahat ve mutlu hissediyordum. Elimin altında kayıp giden yumuşak saçlarda bunu daha çok destekliyordu.
Birden kafasını bana çevirip parıltılarını gözlerimle buluşturdu ve küçük bir kıkırtı döküldü dudakları arasından.
"Neye gülüyorsun?"
Vücudunu tamamiyle bana doğru çevirdi.
"Bilmem. Öylesine güldüm Bayım. Sadece çok mutlu hissediyorum."
Demek hislerimiz aynıydı. Onunda mutlu olduğunu bilmek tekrar gülümsememi sağlamıştı.
"Bende mutluyum Taehyung. Şu an burada seninle çok huzurlu hissediyorum."
Gözlerini tekrar gözlerimle buluşturdu. Gözlerinin için o kadar çok anlam vardı ki hangi birini çözeyim derdine girdiğiniz an bile kaybolurdunuz onun parıltılarında. Öylesine gizemli ama bir o kadarda duru ve açıktı.
"Bayım bir şey sormak istiyorum izninizle?"
"Sorabilirsin."
"Aşık olacağımız kişiyi seçebilir miyiz?"
Pekala,böyle bir soru asla beklemiyordum.
Bu soruyu en sormaması gereken kişiye sormuştu.
"Neden soruyorsun?"
Bir süre gözlerimin içine baktı "Bilmem öylesine aklıma takıldı." diyerek odağını gözlerimden ayırmadı.
"Aşık olacağımız kişiyi seçemeyiz. Seçmemeliyiz de ayrıca. Çünkü seçersek zaten aşkın bir büyüsü kalmıyor."
"Peki ya bir insan aynı anda birden fazla kişiye aşk duyabilir mi?" dedi gözlerini üzerimden çekmeden.
Bu soru bana çok ağır gelmişti. Nedeni ise yoktu. Sadece o an hiçbir şey söyleyemedim. Dilim mühürlenmiş gibiydi. Bir şeyler söylemek istiyor lakin ağzımı açtığım an tüm gerçekler yüzüme vurulacakmış gibiydi. Gerçi ortada yüzüme vurulacak bir gerçek var mıydı orası da meçhul.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Vézelay|Taegi
Fiction Historique"Gaz lambasının verdiği aydınlıktan değildi bu ışıltı,gözleri parlıyordu. Gözleri öyle parlıyordu ki yolunu kaybetmiş bir kimseye yol gösterebilecek kadar parlıyordu." taegi|1890's
