The End Of Time

Chapter 3

Chapter 3

Bryan Handler

Reena Miller. Siya ang nakwekwento ko laging babae sa tropa hindi lang nila alam na si Reena ang babaeng lage kong binabanggit dahil, hindi ko sinasabi sakanya ang pangalan niya. Bata palang kami magkakilala na kami ni Reena kaso lang magkaaway ang dalawa naming magulang dahil sa kompitisyon sa pagpapatakbo ng isang School. Pero kahit ganon lage padin kaming nakakahanap ng paraan para makapag kita at makapag laro.

*Flashback...

"Oy! Bryan kanina pa kita iniintay dito ang tagal mo naman." Said Reena.

"Sorry Reena ha? Nahirapan kasi akong tumakas kila Mom and Dad pero buti nalang umalis sila at pupunta raw sa Manila muna."

"So? Ikaw lang magisa sa bahay nyo?"

"Kasama ko naman si Yaya sa bahay eh. Atleast hindi ako mahihirapang makipag kita sayo sa loob ng ilang araw."

"Oo nga no? Haha. Tera na sa Park." Said Reena.

"Ano namang gagawin natin sa Park? diba dat sa playground tayo?

"Basta Bryan sumama kanalang sakin please?" Oo na sge na sasama na ako.

Hinigit niya ako papunta ng Park nagulat ako kasi dinala niya ako sa isang lugar na may malaking puno at madamong lugar.

"Bakit tayo nandito Reena? Tska nasa park paba tayo?"

"Haha. Oo asa park parin tayo Bryan. Isang lugar to kung saan napunta ang mga lovers upang mag date." Reena Said.

"Eh lugar pala to ng Lovers bat nandito tayo? ang bata bata pa natin."

"Ano kaba! nandito tayo para maglaro and also para maiba naman ang pinaglalaruan natin."

"Haha. Sge dun tayo sa puno."

Naglaro kami ng kung ano ano. Napaka saya naming dalawa non akala ko din masaya lang pero may mangyayari palang hindi maganda habang naglalaro kami sa puno.

"Oy! Reena anong ginagawa mo jan sa taas ng puno?"

"Basta! Bawal mo yon tignan Bryan ha? Promise mo sakin?"

"Oo promise ko yan sayo." Nginitian ko siya at nginitian niya rin ako. Umupo muna ako sa damuhan habang iniintay si Reena na bumaba ng Puno nagulat ako ng may narinig akong bumagsak sa puno.

Reena? Reenaaaa? Sobra akong natakot nung nakita kong nakahandusay si Reena sa may ibaba ng puno at puro dugo ang ulo niya. Agad akong tumawag ng tulong sa ibang taong asa park. Takot na takot ako at baka kung anong mangyari kay Reena. Asa Hospital kami. Maya maya lamang dumating na ang magulang ni Reena.

"Anong nangyari sa kanya?" Tarantang tanong ng Mommy ni Reena sa akin.

"Nahulog po siya sa puno tas pagkakita ko po puro dugo na ang ulo niya."

"Pag may nangyaring masama sa kanya ikaw ang sisisihin ko!" Galit na galit na sinasabi ng Mommy ni Reena.

"Hon wag ka sakanya magalit It's not his fault." Sabi ng Daddy ni Reena. Maya lamang dumating na ang Doktor.

"Ma'am, sir? Kayo po ba ang magulang ng bata?"

"Opo kami nga po kamusta na po ang Anak namin?"

"Comatose po ang anak niyo Ma'am and Sir. Masyadong malakas ang pagkahampas ng ulo niya sa puno kaya naman ito ang kinahantungan niya." Narinig ko ang sinabi ng Doktor kaya tinanong ko kung ano ang Comatose.

"Dok? Ano po ang Comatose." Sabi ko sa Doktor.

"A person enters a coma state when the soul is preparing to leave the body. Death is a decision of time and space, and it's not "time" for all who get into a coma to leave. If nature time and space permits the survival of a person, In such cases, even 1% chance is enough to revive a person." Said Doc.

Pagtapos ng narinig ko natakot na ako sa kung anong pwedeng mangyari kay Reena. Inihatid ako ng Daddy ni Reena sa bahay namin. "Sir bat kayo po naghatid kay Bryan dito?" Said Yaya.

"Naaksindente kasi si Reena kaya inihatid kona si Bryan dito. Sge alis nadin ako Bryan magiingat ka." Sabi ng Daddy ni Reena. Sge po Sir. Umakyat na ako sa taas at nagpasok na sa kwarto ko. Nagdasal ako na sana kinabukasn gising na si Reena na sana bumalik din ang lahat sa dati.

Umuwi sila Mommy at Daddy ng mabalitaan nila ang nangyari kay Reena to check kung ayos lang ba ako.

"Anak? Are you alright? nasaktan kaba?" Said Mom.

"Wala naman pong nangyari sakin Mom gusto ko lang pong makita si Reena to check if she's okay na."

"Anak galit na galit sayo ang Nanay ni Reena hindi kana makakalapit kay Reena." Said Dad. Lumipas ang mga araw,weeks,Months at years na hindi ko nakita si Reena at wala nadin akong balita sa kanya. 7 years na ang nakaraan ng makita ko siya sa Park kung saan kami naglaro at kung saan siya naaksidente.

"Reena." Tuwang tuwang tawag ko kay Reena.

"Who are you? Bakit mo ako kilala?" said Reena. Nagulat ako sa sinabi niya "Who are you?" Linoloko ba ako nito ni Reena?

"Reena ako to si Bryan bestfriend mo ako nung mga bata pa tayo."

"Sorry ha? Wala kasi akong maalala eh. Nagka Amnesia kasi ako eh. Wala akong naaalala sa pagkabata ko sorry kaylangan ko ng umalis ha? Bye." Umalis siya at ako naman naiwan sa may tabi ng puno bakit parang naiiyak ako bakit parang ang sakit isipin na di man lang niya ako natatandaan. Pero nakakapag taka lang na alam niya ang lugar na ito.

Naalala ko ang sinabi niya na sakin non na may isang bagay akong wag titignan sa taas ng puno nayon alam ko nag promise ako sa kanya na wag tignan pero gusto ko ng makita kung ano byun. Umakyat ako sa puno at nakita ko ang isang Bote na may lamang papel sa loob. Kinuha ko yung Papel sa loob at nakalagay sa papel.

Hi, Bryan alam mo ba na napaka saya ko kasi nakilala kita napaka saya ko kasi naging Bestfriend ko ang lalaking napaka gwapo na kagaya mo. Bryan may sakit ako yung sakit na nakakalimot ng alaala sinulat ko to dahil dadating ang araw na di na kita makikilala at di matatandaan. Natatakot akong mangyari yon. Maraming salamat sa lahat ng ala-ala na nabuo natin. Bryan da best ka talaga na tumatakas kapa lage para lang mag kasama tayo haha. Thanks for being part of my memory kahit sandaling oras lang. -Reena

Napaiyak ako ng sobra na ang lala pala ng nangyari sa Bestfriend ko na maysakit na nga siya na comatose pa siya at dahil don tuluyan na niyang nakalimutan ang lahat ng alaala naming dalawa.