Bir cümlenin yansılığına talimi olacaksın ölüp ölüp dirildiğin yaşantından.
Korkunun tadını ne demek olduğunu belki o zaman anlarsın. Emin ol birgün sende anlayacaksın sır şahidi.
Neden bunca oyunlarımı gerçekleştirdiğimi? Ve neden seni en sona bıra...
Umarım yayınlanan yeni kurgumu da severek okursunuz. Dolu dolu gerilimler sizleri bekler.
Oy ve bolca yorumlar atmayı unutmayın...
En güzeline emanet olun inşallah.:)
Yukarıda paylaşılan fon müziğiyle dinleyin..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1.BÖLÜM
Ben çok fazla derine inmeden, bir parantez bırakarak açıyorum bütün yaşadıklarıma. Nereden, nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Yaşadıklarım buraya nasıl işler onu da bilmiyorum.
Bir deli cesaretle aldım aniden kalemimi, halbuki satır satır düşünmüştüm bir şeyler karalayabilmek adına. Açıkçası dürüst olmak gerekirse, benden bunu kağıda dökmemi isteyen bizzat psikoloğumun ta kendisiydi.
Bana ısrarla bir resimde olsa çiz demişti. Bırakın ben resim yapmayı, çöp adam bile çizemiyorum ki doğru dürüst.
Size şunu söyleyebilirim ki; ben bundan bir kaç ay öncesine kadar isyankar ve kendince duvarları olan biriydim. Yaşadıklarımdan sonra, çok geçte olsa gıldır gıcıklıktan oluşan isyan ettiğim günlerimi geri istiyorum.
İstiyorum...
Çünkü telafisi olmayan bir yola düşmüştük. Bundan arınmayı o kadar çok istiyorum ki. Bin pişman olmuştum, "Bende varım." Dediğim o güne. Keşke geriye alabilseydik. Sadece, ama sadece bir günü bile silebilmeyi dilerdim gerçekleşecek olan bir dilekten.
Hemde bunu o kadar çok istiyorum ki.
Evet düşmüştük...
Tıpkı balkonlardan sallandırılmış cesetler kadar masum değildik.
Hiçbirimiz değildik...
Çünkü bu uğurda ben yalnız değildim.
Çıkışı olmayan adalet sarmanına hoş geldiniz.
Buraya girişi var, ama çıkışı yok...
Burada vicdan mahkemesi bol, ama adalet yok. Çünkü sizi dinleyeniz hiç yok. Psikiyatristler dışında..
Ama onlara da güvenemezsiniz.
Ben şimdi neredeyim ve size neden bunları yazdığımı zamanla öğreneceksiniz. İşte o zaman sizde adalet sarmanına giriş biletine hak kazanmış olacaksınız.
Bilirsiniz, ya da bilmezsiniz.
Ya da en iyisi hiç bilmeyin...
Veyahut bilin!
Yoruldum...
Yorulduk...
Yoruldular...
Ve kalemimi burada bitirmek zorundayım. Çünkü ben yeterince bahsettim kendimden. Ve de bizden...
🎀 Biliyorum, biraz kısa oldu ama ana temayı bu şekilde başlatmak istedim.
Sizce bu şekilde nasıl olmuş? Fikirlerinizi belirtin. Ve de oy kullanmayı unutmayın...
