Bab 9

10.5K 1.5K 569
                                    

Setelah 30 minit berjalan, aku dan Haraf memutuskan untuk bermalam disitu sahaja dahulu. Suasana pula dah gelap, kami patut hidupkan api.

"Kita masih tak jumpa sungai, Haraf. Agak agak, kita makin jauh ke?" soalku.

Haraf sedang meletakkan ranting kayu yang agak kasar ke dalam api, agar api itu boleh bertahan dengan lebih lama. Dia mula memandangku sebelum mula menjawab.

"InshaaAllah, kita boleh survive, Dayang. Cubalah positif sikit, bukan awak sorang je yang taknak mati kering dekat sini,"

Terus aku memuncung.

"Tanya sikit je pun, terus nak membebel,"

Haraf mengangkat keningnya. Dia mula duduk bertentangan denganku di atas tanah itu. Di tengah tengah antara kami, ada unggun api.

"Mana ada saya membebel, saya jawab soalan awak dengan sedikit perli je,"

Sedikit perli konon. Hmph!

Aku mula berdiri lebih dekat dengan unggun api tersebut. Rasa sejuk, jadi aku perlu panaskan badan segera. Aku paling pantang kalau sejuk ni, lebih lebih lagi sejuk di bahagian kaki.

"Awak memang tak tahu apa apa ke tentang hutan ni?" Haraf menyoal tiba tiba. Terus aku memandangnya.

Ah, dia tak senyum pun dah boleh nampak lesung pipit comel tu.

"Tak, ni pun kali pertama saya datang sini, mesti Henna risau," aku mengeluh kecil.

"Saya ada search google sebelum datang sini. Jalan nak ke puncak Bukit Kutu, ada beberapa simpang yang boleh bawa kita jauh dari Bukit Kutu ni. Mungkin menghampiri beberapa gunung yang berhampiran di sempadan, contoh macam, Gunung Rajah, Gunung Ulu Semangkuk dan Gunung Gap kalau tak silap saya," terang Haraf.

"Awak nak buat saya takut ke ni?"

Aku rasa bulu roma aku meremang lagi. Kalaulah, kami berdua sememangnya tersimpang jauh dari Bukit Kutu ni, entah entah masuk sempadan lain? Macam yang Haraf cakap? Ya Allah, moga dijauhkan!

"Saya takda niat nak buat awak takut, Dayangku Nur Aima. Ini ilmu, saya yakin awak bukan google pun benda remeh macam ni, kan?"

Aku menjulingkan mata ke atas.

"Ya, terima kasih untuk ilmu ni, tapi untuk pengetahuan awak, kalau awak tak kacau saya, benda ni takkan jadi,"

Haraf senyum.

"Cuba bayangkan, kalau awak memang tersalah jalan, dan saya takda dengan awak. Awak sesat, apa agaknya awak buat?"

Soalan Haraf itu buatkan aku agak tersentap. Ya, aku mengaku memang dia banyak bagitahu aku tentang rahsia alam ni.

Aku ingat lagi kata kata coach aku dulu. Buat baik dengan alam, alam akan baik dengan kita. Buat jahat dengan alam, maka alam itu akan jadi perangkap maut.

Haraf tersenyum.

"Bukan semua benda kita boleh kawal, Dayangku Nur Aima. Takdir itu bukan di tangan kita,"

Aku hanya diam. Tidak betah untuk menjawab. Entahlah, aku tak tahu apa yang patut dibalas.

"Awak masih tak percayakan saya, kan?"

Aku pandang Haraf.

"Saya tahu, bagi awak, saya ni orang asing. Saya tak salahkan awak pun kalau awak taknak percayakan saya, yalah, siapa je yang boleh percayakan stranger bulat bulat petak petak, kan?"

Petak petak?

"Saya susah nak percaya orang, Haraf. Dunia ni kotor, dan manusia dekat dalam dunia nilah buatkan segalanya itu nampak kotor," aku luahkan apa yang terbuku di hati.

Hero Dalam Irama | TERBITWhere stories live. Discover now