[S2] Chapter 8

27 8 0
                                    

Votes and comments will be highly appreciated!!!
                   
                
Cassiopea's POV
                   
               
MABILIS akong lumabas ng court room matapos ang meeting sa mga elders. Katatapos lang namin pag-usapan ang tumataas na kaso ng mga nawawalang gifted sa ilang parte ng North and South Alegria.
                   
                
"Cassiopea."
                   
                
Napatigil ako sa paglalakad nang may tumawag sa akin. Humarap ako sa nagsalita at nakita kong nakatayo sa pintuan si Azael.
                   
                
"May nakalimutan ka bang sabihin sa akin?" tanong ko.
                   
                
"Yes, can you come with me at my office?"
                   
                
"Sure."
                   
                
Nagpatiuna s'yang maglakad paakyat sa ikatlong palapag ng kastilyo. Ilang gifted din ang aming nakasalubong at yumuko sa amin tanda ng paggalang. This is what it feels to be on top of them, it's so addicting.
                   
              
Narating namin ang pinakadulo ng pasilyo kung saan naroon ang opisina ni Azael. Tahimik pa din s'ya kahit nang makapasok kami.
                   
               
"Have a seat," aniya saka naupo sa isang couch na naroon.
                   
                
I chose the chair in front of him. "Ano ang ating pag-uusapan?" bahagya din akong yumuko.
                   
                
"I have a special assignment for you."
                   
                
"Assignment?"
                   
                
"Yes."
                   
                
Napaisip naman ako. Bihira n'ya akong bigyan ng gawain, at kapag mayroon naman ay iyon ang mga gawaing mahirap.
                   
                
"Ano iyon?"
                   
                
Pinag-krus naman nya ang dalawang braso saka mataman na tumitig sa akin. "You know it's hard to deal with the North Alegria's government."
                   
                
"I know."
                   
                
Although may kasunduan ang North and South Alegria ay mahirap pa din sa aming mga taga Vatican na tumuntong sa lugar na iyon lalo na at wala namang mabigat na dahilan. Isama pa na kailangan pa din namin ng approval ng South Alegria's government para makapunta sa North.
                   
                
They kept a safe distance from our place. They have their own laws and rules na sadyang ginawa para sa mga taga roon. And the life on that place is totally different from ours. Ang maganda nga lang sa batas ng norte ay hindi nila inaalis sa Vatican ang karapatan na makialam kapag may mali. It's what we called silent agreements, at least we still have powers over them. Hindi nga lang kami pwedeng basta na lang makialam.
                   
                
"There's a huge city in North that has a lot of case about missing gifted. Most of them are elites and royales, and I think we need to step in."
                   
                
Tumaas naman ang aking kilay. "Hindi ba at may sarili din silang mages council? Can't they resolve it on their own?"
                   
                
"Yes they have. But there's a recent report that one of the well known seniors from the city council betrayed the North government. And they're now having a hard time to control the case."
                   
                
"They trained a lot of military personnel, hindi pa din nila makontrol? Come on Alvin, mataas ang tingin nila sa gobyerno nila! How come they're now asking for our help?"
                   
                
He gave me a strange stare. Minsan talaga ay napapaisip ako kung may mali na ba akong nasasabi sa paraan ng mga titig n'ya. He's always this mysterious, he barely comment on our behaviour.
                   
                
"Ang mga sundalo ng norte ay nakatalaga sa paglilinis ng mga infected place. I know you've heard about the monsters lurking on some of their cities. Not to mention that they are also sending help to clear out some places here in South."
                   
               
"Yeah right, so what's my assignment?"
                   
               
"Five days from now, I'll send you to the North to talk to their prime minister. You need to discuss the plans I arranged to help them out."
                   
               
"Hold on, you mean we're offering help?"
                   
               
"Exactly."
                   
               
Natawa naman ako. "Why? They never asked for it? Baka naman may masagasaan tayong opisyal doon?"
                   
               
"That's why I'm sending you there. With your excellent skills, I know they will agree with this."
                   
               
That's my specialty, magaling akong manindak ng mga gifted at mortale na hindi marunong makipag-cooperate.
                   
               
"Okay," pinag-krus ko ang aking mga binti. "But I know you Azael, you won't offer any help nang walang kapalit? What's the real catch?"
                   
               
I saw him smirked. See, sinasabi ko na.
                   
               
"Dalhin mo pabalik ang mga nahuli nilang sumusunod sa black council. I also need the books they collected."
                   
               
"For what reason?"
                   
               
"I'll burn it. Ang mga ganoong bagay ay hindi dapat mapunta sa kamay ng mga gifted na naghahangad ng kapangyarihan."
                   
               
Tumayo na lang ako saka muling yumuko. "Consider it done Azael."
                   
               
"I'm counting on you."
                   
               
"Kailan ba kita binigo?" nakangisi kong saad.
                   
               
Nagtungo na lang ako sa pintuan. Ngunit bago ko pa mahawakan ang seradura ng pinto ay nagbukas na iyon. I saw a girl standing in front of me. Bahagya din s'yang yumuko.
                   
               
"Narito po ba si Lord Azael?" she asked.
                   
               
"He's inside." I answered in a cold tone.
                   
               
Mukhang narinig naman kami ni Azael. "Andrea? Finally you're back."
                   
               
"Yes my Lord."
                   
               
Nilampasan naman ako ng babaeng nagngangalang Andrea. Ipinagpatuloy ko na lang ang paglabas. Ngunit bago ko maisara ang pinto ay isang bagay ang narinig ko mula sa bisita ni Azael.
                   
               
"There's something you need to know about Superno."
                   
               
Nagsalubong ang kilay ko. Why did she mention that school?
                   
               
                   
               
Zed's POV
                   
               
INILAPAG ko muna sa sahig ang bitbit kong bag saka muling tiningnan ang address na nakasulat sa piraso ng papel. Ito ba talaga ang address? Para namang abandonadong building ito.
                   
                
Napagdesisyunan ko kasing dumaan muna dito para mag-apply bilang treasure hunter. Mamaya na lang ako uuwi ng North para isurpresa si Papa. Napalingon ako sa ilang tao na naglalakad papasok ng lumang gusali. Ang ilan sa kanila ay may hawak na papel. Mabilis kong dinampot ang aking bag saka lumapit sa isa sa mga naroon.
                   
                
"Excuse me po," tawag ko sa isang lalaki na may edad.
                   
                
"Bakit?"
                   
                
Napalunok naman ako. Malakas na aura ang nararamdaman ko sa kanya. Isama pa na para s'yang wrestler sa laki ng katawan.
                   
                
"Itatanong ko lang po kung dito ang address ng mga treasure hunters?"
                   
                
Tiningnan naman n'ya ako mula ulo hanggang paa. Maging ang isa n'yang kasama ay ganoon din ang ginawa.
                   
                
"Bakit bata? Huwag mong sabihin na narito ka din para mag-apply?" maangas n'yang saad.
                   
                
Napakamot naman ako. "O-oo, mag-aapply din sana ako."
                   
                
Bigla naman s'yang tumawa ng malakas. Pati ang kasama n'ya ay natawa din. Ano ba'ng nakakatawa sa sinabi ko?
                   
                
"Pasensya ka na bata," aniya nang makahuma. "Ilang taon ka na ba?"
                   
                
"Seventeen."
                   
                
"Hindi ba masyado ka pang bata para sa ganitong trabaho?" singit naman ng kasama n'ya na parang toothpick sa kapayatan.
                   
                
"Ano ka ba naman," siniko pa ito ng lalaking may malaking katawan. "Wala sa edad iyan, kun'di nasa kakayahan."
                   
                
Baka umuwi kayo ng sugatan kapag pinatikim ko kayo. Uso din pala sa labas ng academy ang discrimination. Lihim na lang akong napailing.
                   
                
"Halika bata, isasama ka namin."
                   
                
Napaubo ako nang bigla n'ya akong akbayan. Para akong sinakal sa higpit ng kanyang pagkakaakbay. Wala akong nagawa kun'di ang sabayan sila sa paglalakad. Bumungad sa akin ang isang mahabang pila sa gitna ng malawak na silid. Kung iisipin, para itong lumang bodega. May ilang kahon sa paligid at ilang piraso ng bakal na nakapatas. Parang hide out ito ng mga treasure hunters.
                   
                
"Pumila na tayo," saad ng lalaki na may malaking pangangatawan. "Ako nga pala si Hector, at itong kasama ko naman ay si Benson."
                   
                
"Ako naman po si Zed—"
                   
                
"Zed! Napaka-common naman ng pangalan mo."
                   
                
Hindi na lang ako umimik. Ibinaba ko na lang sa isang tabi ang aking bag saka naglakad palapit sa mga nakapila. Bahagya din akong nagulat nang may malakas na pagsabog ang biglang yumanig sa buong gusali. Sinilip ko ang mga nasa harapan. Hindi ko naman makita kung ano'ng nangyayari sa harapan dahil sa layo ko. Sa tantya ko ay mahigit dalawandaan ang narito para mag-apply.
                   
                
Mukhang mahihirapan ako. Hindi ko akalain na madaming aplikante ang pupunta dito. Ganoon ba kadami ang naghahangad na maging hunter?
                   
                
"Isa lang iyan sa pagsusulit na kailangan mong ipasa," ani Hector mula sa aking likuran.
                   
                
Kunot noong humarap ako sa kanya. "Pagsusulit?"
                   
                
"Kailangan mong ipakita ang pinakamalakas mong ability. Hindi lang naman ito isang simpleng trabaho."
                   
                
"Posibleng malagay sa panganib ang iyong buhay," singit naman ni Benson. "Mabibigat ang kliyente ng mga hunters, kaya ang hinahanap nila ay iyong malalakas at kayang ipagtanggol ang kanilang sarili."
                   
                
Napalunok ako. Wala naman sa advertisement ang ganoon. Ang akala ko ay simpleng paghahanap lang ng treasure ang gagawin.
                   
                
"Sabihin mo nga bata," ani Hector habang ang isang daliri ay nakapasok sa butas ng kanyang ilong. "Ano ba'ng rank mo?"
                   
                
Nakakadiri s'ya! Iniwas ko na lang ang aking mga mata sa gawi n'ya.
                   
                
"A-ang rank ko?" ulit ko. Ano nga ba?
                   
                
"Oo," si Benson naman ang sumagot ko. "Kagaya namin ni Hector, mula kami sa elite rank. Ikaw?"
                   
                
Hindi ko alam ang isasagot. Para sa akin, isa lang akong mortale. Lalo na ngayon at hindi ko magamit ang aking mind manipulation.
                   
                
Hanggang dito ba naman ay magpapanggap ka? Kumirot ang aking ulo nang biglang umalingawngaw ang boses na iyon.
                   
                
Manahimik ka!
                   
                
"Bata, tinatanong kita?"
                   
                
"I-isa akong—"
                   
                
Isang malakas na pagsabog na naman ang pumuno sa buong lugar. Nakita kong nagtawanan pa sina Hector at Benson na tila excited pa sa nagaganap.
                   
                
"Isa iyong mid tier fire bomb," ani Hector.
                   
                
Mid tier? Lumingon ako sa harapan. May usok pa na nagmumula doon. Ganoon kalakas ang mga nag-aapply dito?! Napaubo na naman ako nang malakas n'ya akong tapikin sa balikat. Sa bigat ng kanyang pwersa ay parang matatanggal ang buto ko.
                   
                
"Hindi importante dito ang rank," aniya. "Ang importante dito ay ang lakas ng main ability mo."
                   
                
"A-ano po ba'ng abilities n'yo?"
                   
                
"Ah," mayabang na pinagkrus pa n'ya ang kamay sa dibdib. "Ang isa sa abilities ko ay ang spider curse. Ang isa naman ay enhanced strength."
                   
                
Kagaya ng ability ni Xavier, pero sa edad n'ya, siguradong mas malakas ang enhanced strength n'ya kumpara kay Xavier.
                   
                
"Spider curse?" ulit ko.
                   
                
Muli ay mayabang na tumawa s'ya. "Pag-aaralan mo iyon kapag nasa ika-apat na taon ka na. Pero para bigyan ka ng kaunting kaalaman, may alaga akong higanteng gagamba na kapag tiningnan ka n'ya sa mga mata ay magkakaroon ka ng sumpa. O di kaya naman ay kainin ka n'ya kapag nagugutom s'ya."
                   
                
Ano'ng espesyal doon?
                   
                
"Ano'ng klaseng sumpa?" tanong ko na lang.
                   
                
"Oras na malagyan ka ng spider curse, mamamatay ka. Ilang linggo lang ang itatagal mo, mamayat at matutuyo ang katawan mo hanggang mamatay ka." sagot ni Benson.
                   
                
"Kagaya ng pagsipsip ng isang gagamba sa kanyang pagkain," dugtong pa ni Hector.
                   
                
Binabawi ko na ang naisip ko kanina. Ngayon ay interesado na akong makita ang spider curse nya.
                   
                
"Ako naman ay may malakas din na abilities," sabi ni Benson. "I specialise on shape lifting. Ang second ability ko naman ay regeneration."
                   
                
Para sa akin ay balewala ang shape lifting ability nya, para lang syang tao na nag-anyong aso. Pero interesado ako sa ikalawa nyang ability. Regeneration? Halos kapareho iyon ng ability ng isang healer. Ang pagkakaiba nga lang ay sarili lang nya ang kaya nyang pagalingin mula sa pinsala na natamo.
                   
                
Ngumiti naman ako. "Gusto ko kayong makita! Ang astig ng mga abilities nyo."
                   
                
Mukha naman silang naniwala sa sinabi ko. Psh, bunch of idiots.
                   
                
"Kung ganoon ay kami ang mauuna sa pila." ani Hector.
                   
                
"Sige po."
                   
                
Ilang minuto ang lumipas hanggang makarating kami sa harapan. Nakita kong may mahabang lamesa doon. May tatlong tao na nakaupo din doon na tila sila ang judges para sa mangyayari.
                   
                
"State your name," saad ng lalaking nakasalamin.
                   
                
Napalunok ulit ako nang maramdaman ko ang malakas na aura na nagmumula sa kanilang tatlo. Lalo na sa isang magandang babae na tahimik na nakaupo sa kanyang tabi.
                   
                
"Ako si Hector."
                   
              
"Okay Hector," isinulat nya iyon sa papel. "Bago mo simulan ang pagsusulit, kailangan mong malaman na tatlo ang namatay sa hunters namin. Kaya kung mahal mo pa ang buhay mo, pwede ka pang mag-back out."
                   
               
"Wala akong kinatatakutan!"
                   
               
Para tuloy gusto ko nang umalis. Hindi sa ganitong trabaho ko gustong mamatay. Mas okay pa siguro na maging crew na lang ako sa isang fast food chain kahit hindi ganoon kalaki ang sweldo.
                   
               
                   
               
Ipagpapatuloy...

SUPERNO ACADEMY: SHADOW PRINCE (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon