ETERNITY (BL×OC)

7

Zawgyi>>>

သေကၤတ ထိုင္ခံုတြင္ ပ်င္းရိစြာထိုင္ရင္း အျပင္ဘက္ကိုေငးေနမိတယ္...
ဆရာဘာသင္ေနသလဲသူမျကားသလို စိတ္လဲမဝင္စားမိ...

သူသိတာ စစ္ေနာင္ ကိုေတြ႕ခ်င္သလို လြမ္းလဲလြမ္းေနသည္...

*ထန္းစစ္ေနာင္

စာေရးခံုေပၚတြင္ ေဘာပင္ျဖင့္ သူ႔နာမည္အားေရးျခစ္လိုက္ရင္း ထိုနာမည္ေလးကိုျကည့္၍ အလြမ္းေျဖေနရျပန္သည္...

တကယ္ေတာ့ သေကၤတ ညကမွ သူနဲ႔ club ေရာက္ခဲ့ေသးတာကို လြမ္းေနတာေတာ့ လြန္ရာက်မည္လား??

က်န္တာေတာ့သူေသခ်ာမသိပါ...
စစ္ေနာင္ နဲ႔ေတြ႕ေနရသည့္အခ်ိန္ကာလပတ္လံုးသည္ သူ႔အတြက္ သေဘာက်စရာေကာင္းေနသည္မို႔...

#From ထန္းစစ္ေနာင္

"ေက်ာင္းအျပင္ထြက္လာခဲ့ သေကၤတ"

Msg ကိုဖတ္ျပီးေနာက္ သေကၤတ မ်က္နွာခ်က္ခ်င္းလင္းလက္သြားတာကို ျမင္၍ ဆရာမ်က္ေမွာင္ျကံဳ့သည္...သူတစ္ခုခုေျပာရန္ျကံေသး သေကၤတ ကလြယ္အိတ္ကိုဆြဲကာ အျပင္ေျပးထြက္သြားတာေျကာင့္ ဘာမွမေျပာျဖစ္ေတာ့...

ဒါက အခန္းထဲက roll ေနာက္ဆံုးပိတ္ သေကၤတ ရဲ႕ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ေလ...

သေကၤတ ေက်ာင္းအျပင္ကိုထြက္လာေတာ့ အနက္ေရာင္ကားတစ္စီးက အဆင္သင့္ေစာင့္ေနသည္...

ပံုမွန္ျပိဳင္ကားအနီေရာင္မဟုတ္ပဲ အျပင္ကေနဘာမွမျမင္ရေအာင္ အနက္ေရာင္ကားကို လဲစီးလာတာ ဘာသေဘာလဲေတာ့မသိ...

ကားမွန္ကိုေခါက္လိုက္ေတာ့ တံခါးပြင့္လာကာ ခ်က္ခ်င္းပင္သူ႔ခါးမွဆြဲယူ၍ ကားထဲဆြဲသြင္းျခင္းကိုခံလိုက္ရသည္...

"ကိုကို..."

သေကၤတ က စစ္ေနာင္ ေပါင္ေပၚတြင္ထိုင္လ်က္သားျဖစ္ေနျပီး မ်က္နွာနွစ္ခုကလဲထိကပ္လုဆဲဆဲ...
စစ္ေနာင္ လက္တို႔က ကားတံခါးကိုလ်င္ျမန္စြာ lock ခ်ျပီးျဖစ္ေနျပန္သည္...

"အရမ္းလြမ္းတယ္ သေကၤတ"

သေကၤတ ဘာမွမေျပာနိုင္ခင္မွာပဲ စစ္ေနာင္ ကသူ႔ခါးကိုတင္းျကပ္စြာေပြ႕ဖက္ရင္း နႈတ္ခမ္းသားတို႔အား အျကမ္းပတမ္းငံုခဲပစ္ေတာ့သည္...